Fréttir - Eyjafréttir - 31.07.2008, Blaðsíða 17

Fréttir / Fimmtudagur 31. júlí 2008
17
Sleppi aldrei þjóðhátíð
-segir Ingimar Georgsson, kaupmaður í Vöruvali, í spjalli um verslun í Eyjum,
fimmtán ára afmæli Vöruvals og þjóðhátíðarstemmingu
Viðtöl
Sigurgeir Jónsson
Sigurge@internet.is
Verslunin Vöruval heldur upp á
fimmtán ára afmæli sitt á þessu ári.
Sigmar Georgsson stofnaði verslun-
ina í maí 1993 og rak hana til
ársins 1999 en þá tók Ingimar
bróðir hans við rekstrinum í júlí-
mánuði. Ingimar heldur því upp á
tíu ára afmæli í verslunarrekstri á
næsta ári.
Ætlaði að verða smiður
„Simmi bróðir var búinn að vera
nánast alla sína ævi í verslunar-
mennsku, í Kaupfélaginu og á
Tanganum og endaði með því að
hann opnaði sjálfur sína verslun,"
segir Ingimar. „Svo eftir fimm ár í
þeim rekstri fékk hann nýjar hug-
myndir sem hann vildi koma í
framkvæmd. Hann hringdi í mig
og ámálgaði hvort ég hefði áhuga á
að taka við Vöruvali. Ég var svo
sem ekki ókunnugur þessum geira,
hafði verið hjá Krissa Karls í tutt-
ugu ár og ég ákvað bara að slá til
og hef verið í þessu síðan,“ segir
Ingimar.
Upphaflega stóð hugur hans til
þess að læra smíðar. „Ég var búinn
að vinna hjá Skæringi bróður við
smíðar í tvö ár og næsta skref átti
að vera að fara í iðnskóla og halda
áfram í þeirri grein. En það breytt-
ist allt, ég fór yfir í verslunar-
geirann og hef verið þar síðan. Nú
eru smíðarnar bara hobbý hjá mér.“
Ingimar segir að umhverfið í
verslunarrekstri hafi mikið breyst
frá því að Simmi opnaði Vöruval
fyrir fimmtán árum. „Og þetta var
afskaplega rólegt fyrst eftir að ég
tók við. Það vorum við heima-
mennimir og svo Kaupfélag
Ámesinga. En svo komu lágvöm-
verðsverslanirnar til sögunnar og
stóm hringimir sem stjóma þeim.
Þessi rekstur er búinn að vera mjög
erfiður seinni árin og hefur oft
reynt vemlega á mann. Við emm
örfáir eftir, sem höfum verið kall-
aðir kaupmaðurinn á hominu, við
emm held ég tveir á landsbyggð-
inni og nokkrir í Reykjavík. Og
við emm bara peð í þessu, það em
þrjár keðjur sem í raun ráða mark-
aðnum í matvælaverslun á Islandi."
/ fyrra sýndi Bónus áhuga fyrir því
að koma upp verslun í Vestmanna-
eyjum en hœtti við þœr ráðagerðir.
Hefði kaupmaðurinn í Vöruvali
lifað af hefði sú verslun verið sett
upp hérl „Ég veit það ekki. Það
hefði líklega orðið enn erfiðara að
fá annan risa hingað. Þegar tveir
risar slást, þá er hætt við að þriðji
aðilinn, sá litli, eigi ekki mikla
möguleika," segir Ingimar.
Opið 360 daga á ári
En hefur aldrei hvarflað að honum
að hœtta þessum rekstri?
„Jú, það hefur gerst,“ segir Ingi-
mar og hlær við. „Reyndar hafa
báðir risamir gert mér tilboð. Það
sem aðallega stóð í þeim var að ég
á húsnæðið og vildi selja það með.
Þeir em ekkert ginnkeyptir fyrir því
að eiga húsnæðið, vilja frekar
leigja. Þannig að ég ákvað bara að
rembast áfram.“
Afgreiðslutfmi í verslunum hefur
sífellt verið að lengjast, nú er opið
fram á kvöld og eins um helgar í
matvöruverslunum sem ekki tíðk-
aðist áður fyrr. Ingimar segir að
það stjómist af breytingum á sam-
félaginu. „Fólk vill hafa þessa
þjónustu og það verður að bregðast
við því. Ef ekki er opið, þá tapa
INGIMAR þekkir ekki annað en að vinna á þjóðhátíð. Hann segir að undirbúningurinn fyrir þjóðhátíð
mæði mest á eiginkonunni.
menn bara þeim viðskiptum og ég
held að þessi langi afgreiðslutími
sé kominn til að vera. Hitt er svo
annað mál að ég held að hvergi í
veröldinni tíðkist það að svo-
nefndar lágvömverðsverslanir séu
opnar um helgar nema á Islandi,"
segir hann.
Vinnudagurinn er langur hjá
Ingimar í Vömvali. Hann segist
vera kominn niður eftir upp úr kl.
sjö á morgnana og hann sé ánægður
ef hann sé kominn heim kl. átta á
kvöldin. „Oft teygist þó úr því
fram eftir kvöldinu," segir hann.
„Og það er opið 360 daga á ári.
Aðeins fimm dagar sem er lokað, á
jóladag, annan í jólum, nýársdag,
föstudaginn langa og páskadag."
Alls vinna tólf manns í Vömvali,
ekki þó f fullu starfi því að margir
em í hlutastarfí. Og Ingimar er
mjög ánægður með starfsfólkið sitt
sem flest hefur unnið hjá honum
um árabil.
Eins og jól á miðju sumri
Ingimar segir að þjóðhátíðin vegi
þungt í verslun í Eyjum. „Það má
eiginlega segja að við fáum jól á
miðju sumri,“ segir hann. „Munur-
inn er sá að jólatraffíkin nær yfir
lengri tíma. En síðasta vikan fyrir
jól og síðasta vikan fyrir þjóðhátíð
eru mjög svipaðar, það er mjög
mikið að gera. Bæði eru það
heimamenn sem em að birgja sig
upp og svo verslar aðkomufólkið
einnig mjög mikið.“
Það sem keypt er fyrir þjóðhátíð
er matvara og samsetningin nokkuð
önnur en fyrir jólin. „Það er náttúr-
lega lundinn sem fólk er að kaupa
og svo flatkökur. Ég er sá eini sem
sel heimabakaðar flatkökur í Eyjum
og við emm að selja tvö til þrjú-
þúsund pakka af flatkökum í vik-
unni fyrir þjóðhátíð. Svo hefur sá
siður breiðst út að elda kjötsúpu á
þjóðhátíð og mikið sem selst af
súpukjöti sem og hangikjöti. Þá er
líka mikil sala í mjólkurvörum eins
og gefur að skilja," segir Ingimar.
Undirbúningurinn mæðir á
eiginkonunni
Ingimar er mikill þjóðhátíðarmaður
sjálfur og getur ekki hugsað sér að
sleppa þjóðhátíð. „Ég sleppti síðast
þjóðhátíð árið 1974, þá fjórtán ára
gamall," segir hann og kímir við.
Ég veit ekki hvað fjölskyldan segði
ef maður færi að ámálga það að
vera ekki á þjóðhátíð, enda kæmi
það ekki til greina og hefur aldrei
komið til álita. Við erum mikil
þjóðhátíðarfjölskylda," bætir hann
við. „Tvær dætur okkar em bú-
settar í Reykjavík og þær koma
alltaf með sínar fjölskyldur á
þjóðhátíð."
Þau Ingimar og Hjördís, kona
hans, eiga sjö börn og bamabörnin
eru orðin þrjú. „Við komum bæði
úr frekar stórum fjölskyldum, við
vorum átta systkinin og Hjördís á
þrjú systkini, þannig að við erum
bæði vön fjölmennum heimilum og
margmennum fjölskylduboðum,“
segir Ingimar og brosir út í annað.
Hann segir að undirbúningurinn
fyrir þjóðhátíð mæði mest á eigin-
konunni. „Hún sér um allt það sem
fer í Dalinn. Ég reyni að fara með
tjaldið inn eftir á fimmtudagskvöld
eða á föstudagsmorgun áður en ég
fer í vinnu. Eg og krakkamir höf-
um tekið að okkur að vinna frá
hádegi á föstudag og síðan á laug-
ardag og sunnudag. Krakkamir
okkar hafa öll unnið í búðinni
meira og minna, nema sá yngsti
sem er ekki nema fimm ára og ein-
hver ár þangað til hann mætir til
starfa," segir Ingimar.
Hann segir að Hjördís fari með
fjölskylduna í Dalinn á föstudag,
hann sé sjálfur í vinnu fram undir
fjögur og reyni þá að fara inn eftir.
Á laugardag og sunnudag er svo
opið frá hádegi fram til kl. fimm
eða sex. Starfsfólkið hættir kl.
fjögur og þá tekur fjölskyldan við,“
segir hann og bætir við að svo sé
mjög rólegt í búðinni á mánu-
deginum, alveg fram undir kl. þrjú
eða fjögur, eins og hæfi á frídegi
verslunarmanna. „Ég næ alltaf
kvöldunum í Dalnum og svo nótt-
inni Ifka. Aftur á móti er ég orðinn
miklu latari við að vaka frameftir
en áður var. Það er helst á sunnu-
dagskvöldið sem maður er eitthvað
lengur á róli enda rólegur dagur
sem fylgir á eftir.“
Umhverfið og tjaldstemm-
ingin heilla mest
Þegar Ingimar er spurður hvað það
sé við þjóðhátíðina sem sé svo
heillandi, segir hann það margt.
„Til dæmis umhverfið sjálft. Og
svo stemmingin í eyjatjöldunum.
Ekki bara á kvöldin og nóttinni
heldur stemmingin yfir daginn
þegar fjölskyldurnar eru saman. Ég
man eftir því fyrir mörgum árum að
ég var staddur uppi á flugvelli um
miðjan dag á föstudegi. Þar var þá
að koma sá þekkti maður, Þorsteinn
Joð, og vantaði far inn eftir.
Sagðist ætla að gera stuttan stans
en langaði til að komast í eyja-
stemmingu. Það var enginn í tjald-
inu okkar svo að ég fór með hann í
tjaldið hans Sigga bróður þar sem
var fjölskylduboð og Þorsteinn
auðvitað boðinn velkominn. Svo
skutlaði ég honum aftur upp á
flugvöll eftir tæpan klukkutíma. Þá
sagði hann við mig að þetta hefði
verið ógleymanlegt. Hann hefði
áður komið í tjald á þjóðhátíð, að
næturlagi og það hefði verið
gaman. En þetta hefði verið alveg
ný upplifun, bara eins og önnur
þjóðhátíð," segir Ingimar.
„Svo finnst mér mjög gaman að
hitta gamla Vestmannaeyinga, vini
og kunningja, bæði í Dalnum og
eins þegar þeir koma við í búðinni
fyrir þjóðhátíð. Ef veðrið er gott
síðustu dagana fyrir þjóðhátíð, þá
er líka eins og myndist ákveðin
stemming í bænum sem er reyndar
hluti af þessari þjóðhátíðarstemm-
ingu.“
Myndi falla á því prófi
En er eitthvað í þjóðhátíðarhaldinu
sem mœtti betur fara? „Ég veit það
ekki, svona í fljótu bragði séð,“
segir Ingimar. „Reyndar get ég
tekið undir með ritstjóra Vaktar-
innar að það sé orðið nokkuð dýrt
inn. Það mætti reyna að draga úr
kostnaði, t.d. við skemmtikrafta.
Ég veit t.d. sjaldnast hverjir eru að
skemmta á hátíðinni og ef ég ætti
að svara því á krossaprófí þá er
hætt við að ég myndi falla á því
prófi. Ég held að þjóðhátíðin sem
slík trekki að, sama hverjir það eru
sem þar eru að skemmta fólki.“
Ingimar segir að sér finnist
ákveðin breyting hafa orðið hin
seinni ár, hvað varðar aldur þjóð-
hátíðargesta. „Það er eins og
aldurinn hafi hækkað, ekki eins
mikið af ungum krökkum og var
orðið um tíma og það finnst mér
breyting til batnaðar. En svo er það
eitt sem ég á eftir að prófa. Það er
að vera ekkert að vinna á þjóðhátíð.
Sú reynsla er alveg eftir. Ætli
maður fái nokkuð að reyna það fyrr
en maður er kominn á eftirlaun,"
sagði Ingimar, kaupmaður í Vöru-
vali, að lokum.