Reykvíkingur - 01.03.1952, Blaðsíða 10

Kvennjósnarinn & brúðurnar (sönn frásögn)
M ARY WALLACE heitir miðaldra kona
í Springfield í Bandaríkjunum. Hún safnar
brúðum. Ekki eru þetta þó
barnabrúður. Mary safnar fá-
gætum og verðmætum brúð-
um frá ýmsum löndum, og
hún hefur lagt í þetta tals-
verða peninga. Hún á hið
sæmilegasta safn að dómi
þeirra, sem skyn bera á
slíka hluti.
Mary Wallace er aukapersóna í þessari
sögu. Hlutverki hennar lýkur að mestu eftir
móttöku skrítilegs sendibréfs, sem póstur-
inn færði henni morgun einn stríðsárið 1943.
Þetta bréf var harla óvenjulegt. Það var
komið frá Argentínu, en þó var á því
stimpill Grand Central járnbrautarstöðvar-
innar í New York. Þetta út af fyrir sig
var þó ekkert stórmerkilegt. Hitt var furðu-
legra — eða svo fannst Mary Wallace að
minnsta kosti — að nafn hennar og heim-
ilisfang var alls ekki framan á umslaginu,
heldur eitthvað annarlegt útlent nafn, sem
hún hafði aldrei heyrt né séð: Á umslaginu
stóð:
Senora Inez Lopes de Molinali,
2563 O’Higgins Street,
Buenos Aires, Argentína.
Hvernig komst þetta bréf nú í hendurnar
á Mary brúðusafnara Wallace í Springfield,
Ohio? Mary var búin að velta þessu fyrir
sér góða stund, þegar henni hugkvæmdist
að líta aftan á umslagið. Og á baki þess stóð:
Mary Wallace,
1808 E High Street,
Springfield, Ohio.
Mary rak upp stór augu. Þarna hélt hún á
bréfi frá sjálfri sér — nema hvað hún vissi
það auðvitað mætavel, að hún þekkti alls
enga Inez Lopez og hafði þaðan af síður
skrifað henni. Mary Wallace þekkti ekki
sál í Suður-Ameríku.
Hún opnaði umslagið og las bréfið. Það
var ritað í hennar nafni, en hún skildi
hvorki upp né niður í innihaldinu. Jú, und-
irskriftin var „Mary Wallace", og þó var
það deginum ljósara, að bréfið var falsað.
En hvernig var það þá komið til hennar?
Hún leit enn á umslagið og rak augun í
lausnina. í eitt horn þess var stimplað:
„Móttakandi fluttur. Heimilisfang óþekkt.
Endursendist sendanda." Það var því aug-
Ijóst, hvað skeð hafði.
En hvað lá á bak við þetta? Hvað var unn-
ið við það að falsa nafn hennar undir sendi-
bréf til Argentínu? Mary velti þessu fyrir
sér og reiðin logaði upp í henni. Sú dæma-
lausa frekja! Og ekki bætti það úr skák,
að bréfið var skrifað á svo herfilegu máli,
að við borð lá, að Mary Wallace skammað-
ist sín! Það hljóðaði svo:
★ Mary Wallace fékk endmsent bréf, sem
hún kannaðist ekki við aS hafa skrifaS.
Þó stóS nafniS hennar undir f>v't.
★ Mary Wallace fór meS bréfiS til póst-
meistarans t Springfield og póstmeistar-
inn sendi fpaS til leynilögreglnnnar í
Washington.
★ Leynilögreglan gerSi sig heimakomna
hjá Valvelee Dickinson, sem seldi brúS-
ur á Madison Avenue i New York.
★ Og svo fórtt brúSurnar aS tala!
Kæra vinkona
þú ert víst farin að hafa áhyggjur út af
því hve langt er síðan þú heyrðir frá mér
síðast. En síðasti mánuðurinn hefur verið
okkur talsvert erfiður. Litli frændinn minn,
sem mér þykir svo vænt um, er með ígerð
í höfðinu og er ekki hugað lífs, svo að við
vitum varla okkar rjúkandi ráð, þetta fær
svo á okkur. Hann gengur í ljós og þeir vona
að það hjálpi en segja að vonlaust sé um
algeran bata og kannske hafi þetta ekkert
að segja. Ég er svo slegin.
Þú baðst mig í síðasta bréfi að segja þér
frá safninu mínu. Ég var beðin um að
skemmta i listvinafélagi og talaði um brúð-
urnar mínar. Einu nýju brúðurnar, sem ég
hef eignast, eru þrjár draumfallegar írskar
brúður. Ein á að fyrirstilla gamlan írskan
sjómann með net á bakinu, önnur er gömul
kona með brenni á bakinu og sú þriðja er
lítill drengur. Allir virtust hafa gaman af
að heyra sagt frá brúðunum, en ég get ekki
um annað hugsað þessa dagana en litla
drenginn okkar sjúka.
Þú skrifaðir mér að þú hefðir sent Mr.
Shaw bréf. Hann eyðilagði það, þú veist
hann hefur verið veikur. Bíllinn hans varð
fyrir skemmdum, en nú er verið að gera
við hann. Ég hef rekist á nokkra ættingja
hans og þeir segja allir að Mr. Shaw byrji
bráðlega aftur að vinna. Ég vona bara að ég
geri þig ekki leiða með þessu bréfi en það er
svo fátt að frétta þessa dagana. Ég hef þurft
að heimsækja mömmu og ætla að hjálpa
henni að fylla út skattaskýrsluna, ÞESS-
VEGNA er ég nú að læra að vélrita. Nú
virðast allir hafa svo mikið að gera og alls-
staðar sægur af fólki. Bið að heilsa fjöl-
skyldu þinni. Blessuð fyrirgefðu að ég skyldi
ekki skrifa fyr. — Þín Mary Wallace.
PS. — Mamma vildi skreppa til Louisville
en nú erum við hættar við það vegna litla
frænda.
Það er ekki ofsagt, að Mary Wallace hafi
orðið höggdofa við þennan iestur. Þetta var
vægast sagt óskiljanlegt. Því sumt af því,
sem í bréfinu stóð, var heilagur sannleikur.
Mary átti frænda, sem var með hættulega
ígerð í höfði. Og það var ekki ýkjalangt
síðan hún hafði flutt erindi um brúðurnar
sínar í Springfield. En hún átti engar írskar
brúður. Og það, sem meira var: hún notaði
aldrei ritvél.
Hún komst að þeirri niðurstöðu að ein-
hver væri að gera gys að henni. Hún varð
æfareið. Sú dæmalausa, fáheyrða frekja! En
þeim skyldi ekki verða kápan úr því klæð-
inu! Og hún þrammaði með bréfið beint
niður í pósthús og krafðist — já, núna á
stundinni! — rækilegrar rannsóknar.
P ÓSTMEISTARINN í Springfield sendi
bréfið til leynilögreglunnar í Washington,
sem tók það til nákvæmrar athugunar. Þar
var því slegið föstu á nær því augabragði,
að bréfið væri of einkennilegt — og kring-
umstæður allar of óskiljanlegar — til að
hægt væri að fallast á það athugasemda-
laust, að hér væri aðeins um hrekk að ræða.
Leynilögreglumaðurinn, sem fyrstur rann-
sakaði bréfið (við getum kallað hann X),
setti fram djarflega tilgátu. Hann fullyrti,
að með „nýju brúðunum" væri átt við her-
skip á Kyrrahafi. Hann ályktaði, að „írskur
sjómaður" þýddi flugvélaskip, því að ör-
yggisnet væru mikið notuð á slíkum skipum.
Gamla konan með brennið á bakinu gat
verið herskip með trébrú, og ekki var loku
fyrir það skotið, að „litli drengurinn" væri
dulnefni á nýjum tundurspilli. „Mr. Shaw“
(sagði X ennfremur) var auðvitað tundur-
spillirinn Shaw, sem skemmdist í árásinni á
Pearl Harbour. Þegar bréfið var ritað, var
nýbúið að gera við hann í Honolulu. Og
eftirmálinn? í honum, staðhæfði leynilög-
reglumaðurinn, var vikið að beitiskipinu
Louisville sem búið var að vera í víking
mánuðum saman og sárafáir vissu — né
máttu vita — hvar var niður komið. Bréf-
ritarinn virtist vilja segja sem svo, að engar
upplýsingar væru fyrir hendi um skipið.
Enda þótt tilgáta leynilögreglumannsins
væri hin æfintýralegasta, þótti sjálfsagt að
prófa hana rækilega. Mary Wallace var
kvödd til yfirheyrslu. Hún sagði lögreglunni
meðal annars frá brúðunum sínum. Hún var
nýbúin, sagði hún skrafhreifin, að stækka
safnið sitt enn. Hún var búin að kaupa
nokkrar spánnýjar brúður í einni kunnustu
brúðuverslun Bandaríkjanna, verslun frú
Valvelee Dickinson á Madison Avenue í
New York. Frú Dickinson, bætti Mary
Wallace við, var dásamleg kona, kurteis,
skilningsgóð og ástúðleg!
X leynilögreglumaður spurði: „Rædduð
þér nokkuð um einkamál yðar við frúna?“
„Ójú, óneitanlega. Frú Dickinson er svo
aðlaðandi."
„Minnist þér þess að hafa nokkurntíma
minnst á veikindi frænda yðar við frú
Dickinson?“
„Veikindi? Jú. Mikið ef ég minntist ekki
REYKVÍKIN GUR
10