Skessuhorn - 24.03.2010, Blaðsíða 18

18 MIÐVIKUDAGUR 24. MARS
Pennagrein
Í þess um hremm­
ing um öll um sem
yfir okk ur dynja væri
held ég þarf legt að
rifja upp vísu eft ir
Arn mund Gísla son
sem var afi þeirra Arn mund ar og
Eddu Heiðrún ar Bach mann ef ég er
ekki orð inn enn þá rugl aðri en ver­
ið hef ur:
Oft með þröng er sæla sótt
sí fellt breyt ist hag ur.
Þar sem ekki þekk ist nótt
þar er eng inn dag ur.
Það er nefni lega þannig að ef ekk­
ert væri slæmt væri held ur ekk ert
gott, bara tóm flatneskja. Að loknu
þorra blóti aust ur á landi fyr ir margt
löngu kvað Kor mák ur Er lends son:
Heim skal vent og hóf ið ent,
hér var pent og fólk ið kennt
en út er rennt og öllu spennt,
orð ið klént um trakti ment.
Á fyrri hluta ný lið inn ar ald ar var
kenn ari við Ox ford skóla sem hét
Willi am A. Spooner og átti til að
mis mæla sig á þann hátt að víxla
upp hafs sam hljóð um í orð um og er
slíkt kall að ,,Spooner ismi“ síð an.
Ýms ir stunda þetta af gár ungs skap
ein um eins og mað ur inn sem sagð­
ist ,, byggja á lak inu aust ur í Mík í
Vír dal“ og Borg nes ing arn ir sem
fóru til ,, Rauks hak ara“ til að láta
klippa sig.
Stef án Að al steins son bú fjár fræð­
ing ur lék sér að því að yrkja á þess­
um nót um um sam skipti kynj anna:
Klædda læt eg konu bara vera
kysi hana þó til vara bera.
Sama lag hafði Jón Ingv ar Jóns­
son og kvað um á feng is neyslu og
hús næð is mál ali fugla í víð ara sam­
hengi:
Ekki held ég hæna búsi -
síst ef hún býr í bæna húsi.
Fyr ir eitt hvað um 10 árum var
Bjarki Már Karls son að setja sam an
kosn inga á róð ur með sömu að ferð:
Í hrepps nefnd ina Hulda skal inn.
Hverfa mun þá skulda hal inn.
Ekki veit ég hvort hag mælska
manna er bein tengd við starfs grein­
ar en sum ir telja þó að org anist­
ar standi þar öðr um fram ar. Tveir
slík ir sátu á veit inga stað úti á Ítal íu
og snæddu pasta:
Past an finnst mér prýð is góð
sé pant að með henni rauð vín.
Snæði ég svo af mikl um móð
makkar ón ur og dauð svín.
Ás mund ur Guð munds son var
stadd ur aust ur í Ung verja landi á
þeim tíma sem allt var þar rík is rek ið
jafnt veit inga rekst ur sem land bún­
að ur og snæddi lát ið svín sem reynd­
ar mun ekki hafa ver ið mjög vel lát­
ið eft ir að það var lát ið á diskinn:
Bæri lega bragð ast vín ið,
bless un fylg ir þess um stað.
Ríf ég í mig rík is svín ið
en rosa lega krydda það.
Það er þekkt ur hrekk ur með­
al hag yrð inga að búa til ó botn an­
leg an fyrripart, þ.e. með rímorð­
um sem eng in leið er að ríma við.
Ein hvern tím ann snemma á 7. ára­
tugn um mun eft ir far andi fyrri part­
ur hafa fæðst í þenn an heim:
Heyr ist glymja jaxl við jaxl
jórtr ar kýr á bási.
Ég hygg að það hafi ver ið Hjálm­
ar Frey steins son, þá mennt skæl ing­
ur á Ak ur eyri, sem botn aði:
Þú mátt hoppa upp á axl-
irn ar mín ar, Lási.
Ýms ar sög ur gengu af við skipt um
þeirra Sæ mund ar fróða og Kölska
með an báð ir voru enn í fullu fjöri
og ein var sú að Sæ mund ur sat við
drukk þeg ar Kölska bar þar að og
á varp aði Sæma:
Allt er runn ið út í botn,
átt ung ur með hreina vatn.
Sæ mund ur svar aði sam stund is:
Allt er vald hjá ein um drottn,
á hans náð ei verð ur sjatn.
Um eða fyr ir miðja síð ustu öld
bjó skammt frá Ak ur eyri mað­
ur sem Ó laf ur hét og var mjólk ur­
póst ur í þeirri höf uð borg stór Ak ur­
eyr ar svæð is ins. Þar sem bæj ar stæði
var þar bratt lent var bær inn jafn an
nefnd ur á Tyll ingi og gjarn an með
ein hverj um fram burð ar til brigð um
sem Ó lafi þótti illt við að búa. Sótti
hann um að breyta nafni lög heim il is
síns og nefna bú garð þann á Hlíð ar­
enda en eitt hvað gekk göml um ná­
grönn um illa að festa nafn ið í minni
sér. Ó laf ur bað því einn fremsta hag­
yrð ing bæj ar ins, Jak ob Ó Pét urs son
frá Hrana stöð um, að yrkja nú vísu
sem festi nafn ið var an lega og end­
an lega við bú garð inn svo eng inn
gleymdi því fram ar. Jak ob brást við
snöf ur mann lega og kvað:
Lög manns hlíð ar víf um væn um
verð ur margt að bit lingi
þeg ar ekur út úr bæn um
Ó laf ur á - Hlíð ar enda.
Nú fór svo að Ó laf ur seldi bú garð
þann hinn um rædda og var þá kveð­
ið:
Mik ið hafa meyj ar grát ið,
mun svo verða enn um sinn,
því Ó laf ur hef ur eft ir lát ið
öðr um manni - Hlíð ar end ann.
Gunn ar Finns son orti ein hvern
tím ann um Ragn ar Inga Að al steins­
son frá Vað brekku:
Ragn ar Ingi um foldu fer
feiki sæll og glað ur.
Hrif inn mjög af sjálf um sér
og sæmi lega
vel að sér í brag fræði.
Mág ur þeirra Vað brekku manna
var ein hvern tím ann spurð ur að
því hvort þeir væru ekki voða lega
montn ir þess ir mág ar hans. ,,Nei,
það læt ég allt vera,“ svar aði sá sem
spurð ur var en bætti svo við; ,,En
þeim þyk ir ekki verra að standa þar
sem þeir sjást“.
Ragn ar Ingi lýsti ein hvern tím­
ann sjálf um sér á þessa leið:
Sit ég fjarri sút og trega,
sál mín kann ar æðri stig
ég er al veg ó trú lega
á nægð ur með sjálf an mig.
Eitt sinn var ver ið að færa upp
óp eru í Reykja vík þeg ar að al söngv­
ar inn lenti í harð vít ug um deil um
við ein hverja ó breytta hun angs­
flugu suð ara í kórn um sem fannst
að þeir ættu að hafa sama kaup og
hann. Ja, hví lík ó svífni! Söngv ar­
inn tjáði sig um mál ið í fjöl miðl um
og kvaðst hafa orð ið æv ar eið ur, far­
ið heim til konu sinn ar og þau síð an
„ elskast með ærsl um“ hvað sem það
þýð ir nú á máli óp eru söngv ara. Um
þetta orti Hjálm ar Frey steins son:
Þeg ar hann hef ur sung ið síð asta þátt-
inn
seima skorð an dríf ur hann beint í hátt-
inn
og upp götv ar þá
að hann ætti að fá
eina og hálfa millj ón fyr ir
hverja sýn ingu.
Björn Þór leifs son var prýð is hag­
yrð ing ur og kom oft fram á hag yrð­
inga kvöld um. Um þátt töku sína á
þeim svið um kvað hann:
Sögu ég sam an má spinna
um samn ingu vísnanna minna.
Þessi stöðuga glíma
við að stuðla og ríma
er sem hver önn ur verk taka vinna.
Það er ein hvern veg inn þannig
með gamla sjó menn að það er eins
og þeir geti aldrei al veg slit ið sig frá
sjón um hvaða ráð um sem beitt er.
Ingi Stein ar Gunn laugs son orti eft­
ir far andi lim ru og nefndi Ein beit­
ing ar leysi:
Á kvöld in er kon urn ar anga
fer karl ana stund um að langa
að horfa í svip
á huggu leg skip
í höfn inni á Grund ar tanga.
Með þökk fyr ir lest ur inn,
Dag bjart ur Dag bjarts son
Hrís um, 320 Reyk holt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Vísnahorn
Á kvöld in er kon urn ar anga - fer karl ana stund um að langa
Árs há tíð Brekku bæj ar skóla var
hald in 16. og 17. mars sl. Sýn ing ar
voru fjór ar fyr ir al menn ing og var
að mestu upp selt á þær all ar. Sýn­
ing arn ar byggj ast upp á stutt um
at rið um frá bekkj ar deild um yngri
deilda skól ans, ein staka at rið um
frá ung linga deild og tón list ar at rið­
um í sam starfi við Tón list ar skóla
Akra ness. Sýn ing ar fyr ir nem end ur
skól ans á skóla tíma voru þrjár auk
styttri út gáfu fyr ir elstu nem end ur
leik skóla bæj ar ins.
Eitt af hlut verk um mín um frá því
ég hóf vinnu í Brekku bæj ar skóla
fyr ir 10 árum hef ur ver ið að taka
þátt í að skipu leggja árs há tíð skól­
ans. Hin síð ari ár hef ég hald ið utan
um ytra skipu lag og dreift verk efn­
um á sam starfs menn mína. Eins og
með ann að sem mað ur ger ir lær­
ir mað ur af reynsl unni og verk­
ið geng ur greið leg ar í hvert skipti
sem það er fram kvæmt. Þrátt fyr­
ir það kem ur alltaf sá tíma punkt ur
í ferl inu að mað ur fær stress hnút í
mag ann og ótal á hyggj ur fylla hug­
ann. Þetta at riði er of langt, næsta
at rið ið ekki nógu vel æft, skipt ing ar
ekki nógu fljót ar, míkra fónn bil að­
ur, nem end ur ekki nógu ein beitt ir,
brand ar ar ekki við hæfi, þessi ekki
nógu skýr mælt ur, hinn ekki nógu
fínn!
Þess ar til finn ing ar ráða ríkj­
um frá síð ustu æf ingu og fram að
frum sýn ingu. Á þessu stigi und ir­
bún ings ins ríð ur á að halda stress­
hnútn um á sín um stað í
mag an um, hleypa hon um
ekki út. Ekki er alltaf við
það ráð ið og öðru hverju
brýst hann út en þá er bara að hnýta
aft ur í þeirri von að all ir séu ó sár­
ir eft ir.
Þriðju dag ur inn 16. mars rann
upp og sýn ing ar hófust. Hver sýn­
ing fór fram með sínu lagi og viti
menn. Allt gekk eins og í sögu.
Nem end ur stigu á svið hver á fæt ur
öðr um og fluttu at rið in sín. Þarna
stóðu börn og ung ling ar af öll um
stærð um og gerð um, sungu, döns­
uðu, léku, fóru með ljóð, spil uðu á
hljóð færi, sögðu brand ara og voru
ÆÐ IS LEG. Og þeir nem end ur
sem aldrei sjást á svona sýn ing um
unnu hratt og fum laust. For eldr­
ar, afar og ömm ur studdu við bak ið
á sínu fólki með hlátra sköll um og
klappi. Gott ef ekki mátti sjá ein­
staka tár á hvarmi.
Nem end ur og starfs fólk Brekku­
bæj ar skóla til ham ingju með árs há­
tíð ina. Þið stóð uð ykk ur frá bær­
lega.
Hall bera Jó hann es dótt ir
Árs há tíð Brekku bæj ar skóla