Skessuhorn - 21.12.2010, Blaðsíða 51

51ÞRIÐJUDAGUR 21. DESEMBER
bregða sér upp í Strút inn til veiða.
Þjóð sag an tel ur að svo stór ir hafi
þeir ver ið að Krist ó fer hafi tek ið
Hvít ár síð una í þrem ur skref um en
Stef án í einu. Ó laf ur seg ir að þeg ar
hvíta rönd in var kom in í Strút inn
hafði pabbi hans stund um haft á
orði að hann hefði nú ver ið kom inn
þang að upp í hans spor um. „Það
var al veg sama hvað hann hvatti
mig í þess um efn um ég hafði eng­
an á huga og er al veg gjör sneydd ur
allri veiði dellu þótt hún liggi eitt­
hvað í ætt inni. Það hef ur ekk ert
breyst með aukn um aldri.“
Vant aði bónda
Sum ir verða bænd ur af á stríðu,
aðr ir af því að vant aði bónda til
að taka við. Þannig hag aði til um
Ólaf í Kalm ans tungu. Hann seg­
ist reynd ar aldrei hafa ver ið bóndi í
eðlinu, mesti skussi hvað það varð­
ar, en hafi gam an af því að grufla í
ýmsu. „Ef ég vissi allt sem ég veit
í dag, hefði ég lík lega ekki orð ið
bóndi. Af starf inu hef ég ynd isarð
en þar af leið andi er af kom an held­
ur slök. Eitt hvað varð ég að gera
og þar sem ég er ekki eins háð ur
klukku og alm an aki og ann ars stað­
ar þá hent ar starf ið mér vel. Klukk­
una nota ég lít ið og hef alm an ak ið
ein ung is til hæfi legr ar við mið un ar.
Það eru oft fal leg ar mynd ir á svona
almanök um og því fá þau að hanga
uppi í svona tvö, þrjú ár. Ég gæti
hins veg ar ekki hugs að mér að búa í
Reykja vík þótt ég hafi flæmst þang­
að stöku sinn um en að vera þorp ari
væri allt ann að mál.“
Haft hef ur ver ið á orði að fjár­
stofn Ó lafs sé sér stak ur. Hann ger­
ir lít ið úr því, alla vega hafi hann
ekki kom ið hon um upp held ur hafi
stofn inn frek ar orð ið til. „Mín ar
kind ur eru ald ar upp við á kveð ið
frjáls ræði. Þeim er sleppt út í apr íl­
lok til að bera og ég hef aldrei far ið
inn í rollu til að hjálpa henni í burði,
þær sjá bara um þetta sjálf ar. Í júní
eða júlí marka ég þau lömb sem ég
næ í og rek síð an til fjalls þar sem
þær drasl ast fram und ir slát ur tíð og
einnig í skóg in um. Ég fæ sjaldn ast
allt féð aft ur að hausti, ekki frek ar
en aðr ir. Sumt kem ur haust ið eft­
ir, sumt síð ar og eitt hvað aldrei.
Ég fékk einu sinni kind sem hafði
geng ið úti á fjórða ár. En í upp hafi
helg að ist þetta nú allt sam an af því
að ég var ekki alltaf vel mann að­
ur hér áður fyrr og varð að bjarga
mér. Besta af kom an af mínu búi
hef ur lík lega ver ið í kring um 1980.
Ef menn eru hins veg ar að segja að
búið mitt sé vel rek ið þá er orð in
aum af kom an hjá hin um.“
Und ir gef inn í mér, ef ég
fæ að ráða
Ó laf ur hef ur ekki stund að vinnu
frá bú inu að stað aldri. Seg ist hafa
gutl að nokk ur haust í slát ur hús­
inu í Borg ar nesi og einnig við fisk­
eld is stöðv arn ar á svæð inu á ára­
bil inu 1984­1990. Að al lega hafi
hann stúss ast við bú skap alla sína
hunds­ og katt ar tíð. Sam býl is kona
til margra ára var Ásta Sig urð ar­
dótt ir. Þau hófu bú skap árið 1972,
bjuggu með fé, en slitu sam vist um
haus ið 2005. Sam an eiga þau fjög­
ur börn. Fæð ing barn anna dreifð­
ist á nokk uð langt tíma bil, það elsta
er fætt árið 1970, það yngsta 1986
og því kall ar Ó laf ur hin yngri tvö
seinni konu börn in, þótt öll hafi
hann átt þau með sömu kon unni.
Barna börn in eru orð ið fimm. „Ég
held núna heim ili með næst yngstu
dótt ur minni en sú yngsta býr hjá
mömmu sinni í vet ur. Mér sýn ist að
flest ir þess ir krakka geml ing ar mín­
ir ætli að verða að manni og get ég
bara ver ið lukku leg ur með það.“
Grúskara eðlið er býsna sterkt
og aldrei langt und an og hef ur Óli
gam an af því að fara ofan í saumana
á ýms um hlut um. Hins veg ar seg­
ist hann þola illa að vera skikk að­
ur til ein hvers. Mót þróa eðlið sé
kannski sterkara en hann hafi talið.
„Ég held kannski að ég sé, eins og
Há kon Að al steins son sagði:
Ég er mjúk ur hæg ur hlýr
hefi kosti þráða.
Und ir gefni í mér,
ef ég fæ að ráða.“
Marg ir kann ast við bónd ann
í Kalm ans tungu fyr ir það að út­
lit hans er ekki al veg venju bund­
ið. Greint var frá í upp hafi að hann
hef ur sítt skegg og hár í tagli. Fyr ir
nokk uð mörg um árum var Ó laf ur
spurð ur að því hvort hann væri síð­
asti hipp inn í land inu. Hann rifj ar
þetta upp núna og seg ir að kannski
væri hann síð asti pap inn, ef hann
væri á að eins annarri línu í trú mál­
um. „Svo vil ég endi lega að þú not­
ir ekki Ó laf ur Jes í hausn um. Ég
var aldrei kall að ur fullu nafni nema
þeg ar ég var skammað ur, ann ars
var það ætíð Óli í Kal. Það finnst
mér fara best.“
Tím inn hef ur lið ið hratt, húm ið
að leggj ast yfir enda dag ur inn stutt­
ur á þess um árs tíma. Ýms ir skugg­
ar læð ast að þeg ar snigl ast er upp á
háls inn, burt frá bæn um. Sagn ir um
úti legu menn og ó hreina anda sem
gera vart við sig þeg ar skyggja fer
á jök ulsvell eru ljós lif andi í þessu
lands lagi. Að baki hverfa ljóstýr­
urn ar í Kalm ans tungu, Strút ur og
Ei ríks jök ull í myrkrið. Ekki er að
undra þótt Ís lend ing ar eigi þessi
ó grynni af sög um með allt þetta
fjöl skrúð uga lands lag. Sem bet­
ur fer eru enn til grúskar ar eins og
Ó laf ur Jes Krist ó fers son sem safna
þeim fyr ir okk ur hin.
bgk
Ó laf ur bóndi í Kalm ans tungu hef ur um langa hríð sótt tor færu keppn ir um allt land. Hann er líka lið tæk ur ljós mynd ari og tók
þessa mynd á einni keppn inni.