Skessuhorn - 21.12.2010, Blaðsíða 49

49ÞRIÐJUDAGUR 21. DESEMBER
tölu verð an tíma. Bú stað ur inn hef ur
ver ið hlýr og nota leg ur, kynd ing in
á við bestu hita veitu.“
Um gengni á bóta vant
Á huga­ og fræði menn hafa
á hyggj ur af því að um gengni við
hell ana og um hverfi þeirra sé
mönn um ekki til sóma. Þar er
Kalm anstungu bónd inn eng in und­
an tekn ing og seg ir að ekki megi
skemma þær mann vist ar leif ar sem
hell arn ir hafi að geyma eða um­
hverfi þeirra sem mjög hef ur lát ið
á sjá í seinni tíð. „Það er leið in legt
að fót um troða menj ar og afar hægt
hef ur þok ast í þá átt að fá fólk til að
ganga bet ur um. Trú lega gera menn
sér ekki grein fyr ir því hversu lengi
sár eru að gróa í nátt úr unni. Sér­
stak lega svona fram til fjalla. Það
brann mosa blett ur á þess um slóð­
um fyr ir 40­50 árum, enn sjást þess
merki.“ Fleiri minj ar eru í Hall­
mund ar hrauni svo sem Franz hell­
ir, Ey vind ar hola og Beina hola. Við
Reykja vatn norð an við Ei ríks jök­
ul er Ey vind ar hola, sem talið er að
Ey vind ur Jóns son, Fjalla­Ey vind ur
hafi búið. Þar skammt frá er einnig
Franz hell ir. „Jón Franz, snæra þjóf­
ur af Snæ fells nesi, bjó þarna um
tíma. Lík legt er samt að Ey vind ur
hafi ver ið fyrri íbúi því allt er svo
hag an lega gert, en Jón Franz þessi
fékkst við iðju sem enn er stund uð
að stela hross um og selja. Haust ið
1814 var hann tek inn og dæmd ur
til Brim ar hólms og var þar lík lega í
tutt ugu ár. Hing að kom inn að nýju
dvaldi hann á Arn ar stapa. Það þótti
betra en ekki, þeg ar Borg firð ing ar
fóru í skreið ar ferð, að sjá karl inn,
sem var síð asti úti legu mað ur inn á
Ís landi sem eitt hvað kvað að.“
Nafn ið dreg ið úr hatti
Ó laf ur er bor inn og barn fædd ur
í Kalm ans tungu. Þá voru syst urn­
ar eldri komn ar ná lægt því að fljúga
úr hreiðr inu. Að eig in sögn seg ist
hann vera meira en ör verpi, nán ast
ein birni og bera þess merki. „Eins
sér kenni lega og það hljóm ar, í ekki
stærra sam fé lagi en Hvít ár síð an er,
þá fædd ust tveir dreng ir sama dag
30. nóv em ber 1949, ég og Andr­
és á Síðu múla. Ljós móð ir in var því
upp tek in. Val gerð ur á hin um bæn­
um tók á móti mér og svo skemmti­
lega vildi til að þetta er líka henn­
ar af mæl is dag ur. Ég vildi auð vit­
að hreykja mér af því að Churchill
ætti sama af mæl is dag og ég en var
þá lengi minnt ur á að þenn an dag
hefði fæðst kálf ur á Gils bakka.“
Fyrstu ævi ár Ó lafs voru syst urn ar
heima á sumr in en við nám á vetr­
um. „Þær stríddu mér eins og þær
lif andi gátu, eink um sú eldri. Ef
hún ætl aði að fara mjög illa með
mig kom sú yngri og bjarg aði mér.
Mér var til dæm is sagt að nafn­
ið mitt hefði ver ið dreg ið upp úr
hatti, þeg ar ég var skírð ur, og hefði
mátt telj ast hepp inn að ekki kom
upp stelpu nafn. Þessu trúði ég bet­
ur en nýju neti, lengi vel. Ég þekkti
fátt ann að en að vera eini krakk inn
á vet urna, ef ég var ekki í skól an um.
Tím an um var þá var ið í eitt og ann­
að með al ann ars tók um við í spil
og síð an las mamma upp hátt fyr ir
heim il is fólk ið á kvöld in. For eld ar
mín ir voru bæði bóka fólk og tölu­
vert til af bók um og sann ar lega var
ekki þeim að kenna að ég fór ekki í
langt nám. Á hug inn var ein fald lega
ekki til stað ar. Á sumr in var ver ið
úti að drasl ast eitt hvað eða prakk­
ar ast því alltaf var slang ur af sum ar­
krökk um á bæn um.“
Vetr ar part ar í skóla
látn ir duga
Bróð ir inn í systk ina hópn um
hafði ekki hug á lang skóla göngu.
Syst urn ar báð ar gengu mennta veg­
inn, lærðu til kenn ara og dvöldu á
þeim tíma tölu vert í höf uð staðn­
um hjá ömmu en afi Jes var þá
lát inn. Strák ur inn lét hins veg­
ar fjóra vetr ar parta í Varma lands­
skóla duga og seg ist ekki hafa sakn­
að þess að ganga ekki frek ar í skóla
nema að hann hefði ósk að þess að
vera mellu fær í ensku. Skýr ir það
ekki frek ar en bæt ir svo við, ef hann
skyldi lenda í sigl ing um. Það breyt­
ir þó ekki því að margt hef ur ver­
ið skoð að og numið og á hug inn
vax ið með aukn um aldri. „Sann ar­
lega átti að gera úr mér mann en
þú sérð nú hvern ig það gekk. For­
eld ar mín ir vildu að ég hefð ist eitt­
hvað að en ég gerði svona það sem
ég gat og nennti og ekki alltaf með
glöðu geði. Ég var alls ekki neinn
grúsk ari sem krakki, hafði eng an
sér stak an á huga á um hverf inu og
allra síst ein hverju gömlu. Ég hef
lík lega ver ið dæmi gerð ur ung ling­
ur. Vildi hvorki hlusta á sög ur né
nema ætt fræði. Sag an er ó þrjót andi
við fangs efni en pabbi var ekk ert
mik ið fyr ir að segja frá, hvorki sög­
um eða forn leif um og hluti skýr­
ing ar inn ar gæti ver ið sú að það sem
næst er finnst mönn um oft ekk­
ert merki legt og svo var á huga leysi
tölu vert hjá við tak anda. Í dag sé ég
eft ir því að hafa ekki pump að karl­
ana hér, með an færi gafst. En ég var
hins veg ar ekki gam all þeg ar ég tók
fyrst í bíl og hef alla tíð haft gam an
af því að keyra. Geri það stund um
eft ir lang an dag, sér stak lega ef ég
er þreytt ur, að taka smá bíltúr, að
keyra bara til að keyra. Einu sinni
end aði ég vest ur í Gils firði.“
Tor færa en ekki for múla
Til marks um bíla á hug ann þá
stund aði bónd inn í Kalm ans tungu
tor færu keppn ir nokk uð reglu lega
í ein tíu til fimmt án ár. Það var
Krist ó fer, son ur inn á bæn um, sem
ýtti föð ur sín um af stað og flengd­
ust þeir feðg ar um land ið til dæm­
is á Ak ur eyri, Eg ils staði, Blöndu­
ós, Hellu og víð ar til að kom ast
á keppni. Ó laf ur seg ist hins veg­
ar ekk ert hafa á huga á for múlu­
keppn inni sem ver ið hef ur í sjón­
varp inu því hann sé ekki nógu lið­
ug ur í háls lið un um til þess. „Tor­
færu keppn irn ar heilla vegna bíl­
anna en einnig er það viss spenna
sem fólg in er í þessu. Ekki er svo
Voda fo ne af henti bænd um í Kalm ans tungu far síma að gjöf í mars 2008 í til efni þess að þá hafði kom ist á GSM sam band á
svæð inu þeg ar nýr send ir á Strúti var tek inn í notk un. Hér tek ur Ó laf ur Jes við sím an um úr hendi Gauts Þor steins son ar.
Starfsfólk
Arion banka
óskar þér og þínum
gleðilegrar hátíðar
Við þökkum viðskiptin á árinu sem er að líða.