Skessuhorn - 21.12.2010, Blaðsíða 50

50 ÞRIÐJUDAGUR 21. DESEMBER
gott að lýsa því ná kvæm lega en það
er visst kikk sem mað ur fær. Svo er
það há vað inn, lykt in og um ræð urn­
ar sem spila einnig þar inn í. Sér­
stak lega ef við mæl and inn held ur
ekki með sama bíl og mað ur sjálf ur,
þá verða oft skemmti leg ar rök ræð­
ur. Ég hef nú lít ið far ið und an far­
ið. Keppn irn ar duttu nið ur á tíma­
bili en nú er dótt ur son ur minn far­
in að ýta við mér svo hver veit nema
við tök um upp þráð inn að nýju. Ég
held hins veg ar ekki að ég hafi sótt
þess ar keppn ir til að fá út rás fyr­
ir adrena líns þörf ina. Þá er al veg
eins hægt að lesa svæsna drauga­
sögu.“ Ó laf ur hef ur einnig gam­
an af göml um bíl um og seg ir að sér
þyki ó sköp vænt um ef ein hver geri
þá upp en hafi ekki treyst sér í að
gera það sjálf ur. Hann seg ist jafn­
an reyna að eiga þokka lega bíla til
eig in brúks, ekk ert endi lega mik ið
breytta, þótt í lagi sé að þeir séu á
svo lít ið stór um dekkj um.
Í bú ar kirkju garðs ins
passa hlöðu þak ið
Eins og fram hef ur kom ið stóð
kirkja lengi í Kalm ans tungu og sagt
er að úti legu menn hafi sótt þang­
að tíð ir. Hún var ann exía frá Húsa­
felli, tveir bæir voru til sókn ar, fyr­
ir utan Kalm ans tungu, og á kóng ur
báð ar, eins og seg ir á góð um stað.
„Þá voru yfir þrjá tíu manns hér í
sókn inni en nú erum við ein ung is
tveir karl ar. Af hverju kirkj an lagð­
ist af veit ég ekki, kannski hef ur
trú rækn in eitt hvað föln að. Kirkj­
unni fylgdi kirkju garð ur sem var
slétt að yfir, illu heilli, um 1950, og
stóð fast aust an við fjár hús in mín.
Ég reyni að hugsa fal lega til þeirra
sem þar liggja og ekki trampa á
þeim að ó þörfu. Enda passa þeir
fyr ir mig hlöðu þak ið sem er orð ið
svo lít ið lúið. Nafni minn og frændi
á Gils bakka kom hér eitt sinn er
hann var hvass og hafði á hyggj ur
af hlöðu þak inu. Ég sagði hon um að
það væri ó þarfi, í bú ar kirkju garðs­
ins héldu yfir því vernd ar hendi. Þá
sagði hann: „Held ur þú að þeir hafi
ekki ver ið að riðl ast þarna ó þarf­
lega marg ir í einu, því þak ið er orð­
ið nokk uð söð ul bak að.“
Úr garð in um komu upp tveir afar
forn ir leg stein ar sem voru send ir
suð ur á Þjóð minja safn. Sá eldri er
frá ár inu 1398 og sá yngri frá 1690.
Þar vil ég ekki að þeir dvelji en væri
al veg sátt ur við að þeir fengju stað í
Reyk holti. Svona minj ar eiga heima
í hér aði. Svæð ið vil ég svo láta frið­
lýsa áður en ég drepst.“
22 grömm til lít ils gagns
Þrátt fyr ir íbúa sem passa hlöðu­
þak þá er bónd inn í Kalm ans tungu
utan trú fé laga. Trú ir ekki á líf eft­
ir dauð an, dauð ur mað ur sé bara
dauð ur mað ur. Hef ur ekki trú á
því að þessi 22 grömm sem mann­
vera létt ist um, þeg ar hún hef ur
skil ið við, sem hljóti að vera sál­
in, sé til nokk urs gagns. Þver tek­
ur einnig fyr ir að hafa orð ið var
við eitt hvað sem kalla megi yf ir­
nátt úru legt, hvorki úr kirkju garð­
in um né ann ars stað ar frá. Ása trú­
ar söfn uð ur inn hugn ast hon um ekki
held ur, finnst þeir of vinstri sinn­
að ir fyr ir sinn smekk, en seg ist þó
ekki vera neinn öfga mað ur í þessu
frem ur en öðru. „Ég er skírð ur og
fermd ur. Um skírn ina hafði ég fátt
að segja en vissi ekki að ég hefði val
um að ferm ast sem ég tel ó trú legt
að ég hefði gert. Ég hef gef ið mín­
um börn um val og þau fermd ust öll
og ég lét til leið ast að láta skíra þau á
sín um tíma. Ég hef ein hvern veg inn
ekki kom ist upp á lag með að trúa
þessu en er slark fær í fað ir vor inu
og eitt hvað af sálm um og vers um
lét sr. Ein ar okk ur læra, fyr ir ferm­
ing una. Það pirraði mig alltaf að ég
væri skikk að ur í að vera í trú fé lagi.
Ég trúi svo sem ekki á neitt sér stakt.
Að hver sé sinn ar gæfu smið ur trúi
ég að hluta til, með þeim við bót­
um að sagt er að fjórð ungi bregði
til fóst urs og svo eru ýms ar að stæð­
ur sem ekki er hægt að ráða við. Þar
get um við sem dæmi tek ið notk un á
á fengi. Sum ir mega alls ekki bragða
dropa þá verða þeir alka hólist ar um
leið. Aðr ir geta drukk ið alla ævi sér
til á nægju. Ef ég tek sjálf an mig
sem dæmi þá skil greini ég mig sem
drykkju mann, en ekki alka. Með
því að þre falda drykkj una og dreifa
henni meira hef ur stýr ing in geng ið
mun bet ur.“
Klip inn af Megasar dellu
á nýársnótt
Ó laf ur bóndi í Kalm ans tungu
hef ur mik ið dá læti á tón list ar mann­
in um Meg asi. Það kom þannig til
að hann var stadd ur einn í húsi á
nýársnótt, ára mót in 1974­5. Þar
voru til tvær plöt ur með Meg asi og
plötu spil ari. Þær spil aði hann alla
nótt ina. Sat við kerta ljós og drakk
eina brenni víns flösku með. Síð ar
eign að ist hann plötu spil ara sjálf­
ur og fór þá að spila meist ar ann
heima. „Mað ur gleyp ir Me g as ekki
í ein um bita, held ur verð ur hann
að sí ast inn. Eft ir að ég eign að­
ist plötu spil ara sjálf ur var ég oft að
spila plöt ur með Meg asi hér heima.
Sum ar krakk arn ir sem hérna dvöldu
fussuðu og svei uðu yfir þess um
tón list arsmekk. Síð ar heyrði ég svo
lög in hljóma úr kjall ar an um þar
sem þau höfðu her bergi. Það er
svona sem mað ur verð ur að kenna
fólki að meta suma tón list og ef þú
verð ur klip inn af Megasar bakt er íu,
losn ar þú ekki svo glatt við hana aft­
ur.“ Þeir Ó laf ur og Me g as kynnt ust
nokk uð þeg ar sá síð ar nefndi hélt
að hann væri rjúpna skytta og fékk
að skjóta í landi Kalm ans tungu.
„Ár ang ur hans var ekki í sam ræmi
við til burð ina en ég hafði það hins
veg ar upp úr krafs inu að við kynnt­
umst og hann á rit aði fyr ir mig all­
ar þær plöt ur og diska sem ég átti
með hon um. Sagði að það væri
and skota laust af sinni hálfu að gera
það ef ég vildi hafa krot á plöt un­
um mín um. Ég á all an vinyl in hans,
sumt í tveim ur ein tök um því sú fyrri
var orð in slit in, og mest allt af öðru
efni. Hann er ljúf ur dreng ur sem
ger ir í því að hneyksla fólk en það
er að mínu mati margt við Me g as
sem heill ar. Text arn ir hans hafa ver­
ið gríð ar lega góð ir og svo skemm ir
ekki fyr ir að hann er sér stak ur. Ég
hef alltaf heill ast af per sónu leik um
sem eru að eins fyr ir utan norm ið.
Gísli á Upp söl um og Skúli í Skarði
voru sem dæmi í þeim hópi og tel
það höf uð kost á hverj um manni að
vera hæfi lega skrýt inn. Hins veg ar
er það einnig svo að eft ir því sem
þú sjálf ur ert skrýtn ari þá fækk ar
þeim sem eru meira skrýtn ir en þú.
Það er kannski þess vegna sem ég
finn svo fáa núna til að setja á upp­
á halds list ann.“ Ó laf ur seg ist ekki
hafa stund að tón list ar líf neitt sjálf­
ur. Ekki að eins sé hann lat asti mað­
ur norð an Alpa fjalla held ur einnig
sá lag laus asti. Þó við ur kenn ir hann
að hafa hlut stað á lög unga fólks­
ins með á fergju, hér í eina tíð, og
lagt mik ið á sig til að taka upp lög
úr þeim þætti á seg ul bands tæki sem
hann átti. Og hinni klass ísku spurn­
ingu hvort Bítl arn ir eða Sto nes hafi
ver ið hærra skrif að ir, svar ar hann,
Sto nes.
Gjör sneydd ur veiði dellu
Tví býli er í Kalm ans tungu og
hag ar þannig til að hús in eru á föst
hvort öðru. Afi og nafni Ó lafs
byggði þar hús á sín um tíma. Tveir
syn ir hans, Krist ó fer og Stef án tóku
síð an við búi. Þeir á kváðu að nota
gamla hús ið en byggðu bæði fram­
an og aft an við það, svo úr urðu tvö
á föst hús. Í öðru þeirra býr Ó laf ur
nú en Kalman frændi hans í hinu.
Bræð urn ir, Stef án og Krist ó fer
unnu ým is legt sam an með al ann­
ars stund uðu þeir rjúpna veiði sem
at vinnu, hluta úr ári milli 1925 og
30. Þá var stofn inn í gíf ur lega góðu
standi og þeir seldu mik ið af rjúp­
um til út flutn ings. Þeir voru stór­
ir menn báð ir og voru ekki lengi að
Hér eru þeir fé lag arn ir Ó laf ur í Kalm ans tungu og Snorri á Auga stöð um með ungri snót, Á gústu Ed wald, sem var að skrá ýms­
ar forn leif ar. Mynd in er tek in við Úlfs vatn.
Mann vist ar leif ar eru í nokkrum hell um í Hall mund ar hrauni. Hér er af gang ur frá ein hverj um sem hafði safn að í sarp inn.
Marg ir hell­
ar eru í Hall­
mund ar­
hrauni. Hér
er inn gang­
ur inn í Ey­
vind ar holu,
þar sem Ey­
vind ur Jóns­
son bet ur
þekkt ur
sem Fjalla
Ey vind ur
bjó.
Marg ir telja kind urn ar hans Óla vera sér stak an stofn. Hann seg ist ekki hafa rækt að upp neinn slík an held ur
hafi þær orð ið svona.