Listin að lifa - 01.10.2001, Blaðsíða 35

sjúklinga vegna sérfræðingsþjónustu,
röntgenmyndatöku og fleira. Ráðherra
sagði þær ráðstafanir „spara” ríkissjóði
300 milljónir á ári. A kjamgóðri ís-
lensku ætti að segja - að sjúklingar
skuli framvegis greiða 300 milljónir úr
eigin vasa - í viðbót við aðrar greiðslur.
Stór hluti þeirra eru aldraðir. Þetta leyf-
ir ráðherra sér að segja, sem er þó góður
íslenskumaður.
Allir vita að við aldraðir höfum lengi
beðið um „áheym” en aldrei fengið, sem
hlýtur að varpa upp spumingum. Bón-
bjargaleiðin er gengin sér til þrautar,
eitthvað annað verður að koma til. Eitt
eigum við þó eftir í pokahorninu - við
höfum öll kosningarétt - og getum velt
því upp, að aldraðir verða um 13% kjós-
enda í næstu kosningum.
Gaman er til þess að hugsa, að 13%
kjósenda samsvara 8 þingmönnum, dá-
góður þingflokkur á Alþingi. Augljóst
er líka að erfitt yrði fyrir hverja rflds-
stjórn að ganga framhjá 8 þingmönnum
aldraðra. Þannig fengju gamlingjar
raunveruleg völd. Á meðan núverandi
stjórnarflokkar eða andstæðingar þeirra
setja ekki fram nothæfar tillögur um
málefni okkar eða velja fulltrúa okkar í
örugg sæti, þá eigum við bara einn
kost: Framboð eldri borgara í næstu
kosningum til sveitarstjórna í hverju
sveitarfélagi. Seinna myndi að sjálf-
sögðu fylgja framboð til Alþingis. Svo
einfalt er þetta. Engin bónbjargabréf.
Bara atkvæðisrétturinn.
Við aldraðir Reykvíkingar gætum
sennilega skapað okkur oddaaðstöðu í
borgarstjórn með 5-6 þúsund atkvæð-
um. Flest mál eru afgreidd samhljóða í
borgarstjóm - og við vitum nákvæm-
lega hvað við setjum á oddinn við
myndun meirihluta. Um önnur sveitar-
félög gildir hið sama.
Hugleiðum þetta alvarlega á næstu
mánuðum.
^éiwu ^ÉjuámuntU&ou,
verkfrceðingur og
gjaldkeri stjórnar FEB i Reykjavik
Síðasta söngvakan í Ásgarði
Söngvökur hófust 1993 á vegum FEB og
eru hálfsmánaðarlega yfir vetrarmánuð-
ina. Frá fyrstu tíð hefur Sigurbjörg
Hólmgrímsdóttir leikið á píanóið og
unnið ómetanlegt starf með sinni miklu
færni, styrk og léttleika. Ýmsir hafa leitt
vökurnar, ákveðið hvað skuli sungið,
hvenær skuli drukkið kaffi og e.t.v.
flutt Ijóð eða sögu í sönghléum.
Göngu-Hrólfar voru fyrst á ferð 1. apríl
1989. Var gengið frá Tónabæ að miðju
Miklatúni í mikilli ófærð vegna snjóa. Þátt-
takendur voru 13. Og enn eru Hrólfar á ferð.
Söngvakan og Göngu-Hrólfar eru afsprengi
hugmynda Steinunnar Finnbogadóttur, tvær
af mörgum, sem allar stuðla að því að gefa lífinu aukið gildi með samveru og
góðum kynnum. Göngu-Hrólfum var boðið á síðustu söngvöku vorsins.
I ávarpi sínu sagði Steinunn, að í srnum huga væru þau systkin, Hrólfur
og Vaka. Hún þakkaði þeim öllum fyrir þátttöku og stuðning, kallaði til sín
viðstadda sem oftast höfðu komið við sögu og færði þeim blóm.
Gróa Salvarsdóttir kynnti söngvarann Árna Sighvatsson og píanistann
Jón Sigurðsson sem fluttu lög eftir Sigvalda Kaldalóns m.a. við texta eftir
Höllu Eyjólfsdóttur, en þau voru samtímis við Djúpið. Ámi og Jón hafa gefið
út geisladisk. Ingvar Björnsson, sem skipuleggur göngurnar, sagði frá kynn-
um sínum af Kaldalónsfjölskyldunni, þá í Grindavík. Síðan buðu þau Gróa
og Ingvar upp á veglegt kaffi, súkkulaði og kökuhlaðborð í tilefni af 80 ára
afmæli Ingvars þennan dag.
Frá upphafi hefur Gunnlaugur Jónsson verið
„hirðljósmyndari” Göngu-Hrólfa og Söng-
vöku. Bæði hann og Ragnheiður Þor-
steinsdóttir hafa stutt mjög að starfí
hópanna með ýmsu móti.
Eftir meiri söng og myndatökur var
gengið út í vorkvöldið með gleði í hjarta
og loforðum um að sjást aftur að hausti.
Undirrituð, sem var í fyrsta gönguhópn-
um og á fyrstu Söngvökunni, þakkar
góðar stundir.
cKmsIúpc1%. %ámasdóllifv
35
L