Listin að lifa - 01.10.2001, Síða 37

eftir okkur með tvo harmonikkuleik-
ara.
Þeir sem kusu að fara í siglingu með
honum marseruðu niður á bryggju um
borð í bátinn hans, Áka. Hinir skoðuðu
bæinn og þáðu kaffi og kleinur sem
FEB og kvenfélagið á staðnum buðu
upp á.
Siglingin út í Breiðdalseyjar var hin
besta skemmtun og ekki spillti frá-
sögn Ella skipstjóra. Þarna er feyki-
lega mikil lundabyggð og selir í stór-
um hópum. Við sigldum í kringum
eyjamar og snerum svo til lands. Eftir
að hafa stigið nokkur dansspor á möl-
inni undir harmonikkutónum var
stefnan tekin á Stöðvarfjörð.
Steinasafnið hennar Petru var næsti
skoðunarstaður. Öll sú litadýrð og
formfegurð sem þar gefur að líta vekur
alltaf undrun hjá mér. Safnið er áber-
andi fallega uppsett, bæði úti og inni.
Þoka kom á móti okkur þegar við
ókum út fyrir nesið til Fáskrúðsfjarðar
og hékk aðeins yfír í Reyðarfírðinum.
Einn ferðafélagi okkar, Jónas, er fædd-
ur á Kolmúla í Reyðarfirði og bjó þar
lengi. Hann fræddi okkur vel um alla
staðhætti og var góður leiðsögumaður.
Síðan var ekið um Fagradal og Egils-
staði að náttstað í Svartaskógi.
ÞRIÐJI DAGUR: Eftir morgunverð
héldum við til Egilsstaða og skoðuðum
Héraðssafnið og Gallerí Randalín. Svo
var ekið að Miðhúsum, en þar er fal-
legt handverk og mörg listaverk til
sýnis, m.a. gítar úr íslensku birki.
Þessu næst var haldið á vit Lagar-
fljótsormsins, en með honum sigldum
við í Atlavík. Bjart var og rjómalogn,
alveg ljómandi góð ferð.
í Atlavík kom Svenni á bílnum til
móts við okkur. Við fórum í göngutúr í
Hallormsstaðarskógi, ókum inn fyrir
Löginn og komum aðeins við í
Skriðuklaustri. Svenni er þarna á
heimavelli, þekkir bæði landið og fólk-
ið og var góður leiðsögumaður.
FJÓRÐI DAGUR: Eftir góðan nætur-
svefn í Svartaskógi var haldið um Eg-
ilsstaði og Fagradal áleiðis til Reyðar-
fjarðar og Eskifjarðar. Þar fengum við
keyptan hákarl hjá „Hákarla-Guðjóni“
sem sumum þótti góður fengur. Veðrið
var ljómandi gott og uppi í Oddsskarði
var fagurt að líta yfír allan Reyðarfjörð.
Nú sáum við Skrúðinn sem þokan
huldi sjónum okkar tveim dögum áður.
I Norðfirði fengum við skínandi góð-
ar móttökur hjá FEB, glæsilegt kaffi-
hlaðborð og hljóðfæraleik, og við sung-
um saman og stigum nokkur dansspor.
Á eftir sýndi Svenni okkur bæinn,
m.a. nýju snjóflóðavarnirnar sem eru
stórkostlegt mannvirki, og staðinn þar
sem snjóflóðið féll 1974.
í Svartaskógi beið okkar veisluborð,
enda síðasta kvöldið. Svenni sá um
forréttinn, hákarl og brennivín. Öll
kvöldin í Svartaskógi var sungið og
dansað við undirleik Benna hótelstjóra
sem var alltaf tilbúinn að spila ásamt
Pétri mági sínum - og héldu þeir uppi
miklu fjöri.
FIMMTI DAGUR: Nú var komið að
heimferð. Svaitaskóg kvöddum við
með þakklátum huga og ókum út Jök-
ulsárhlíðina og yfír Hellisheiði. Veður
var bjart, gott skyggni en fremur kalt.
í Vopnafirði var stoppað stutt, en haldið
með ströndinni til Þórshafnar. Þar
fengum við ágæta súpu og kaffi á
Hafnarbamum. Svo skoðuðum við
kirkjuna sem er ný og glæsileg, eins
og kirkjur eiga að vera. Síðan var ekið
heim á leið yfir Öxarfjarðarheiði, aðeins
stoppað í sjoppunni við Jökulsá.
Svenni passar vel upp á að stoppa
nógu oft til að fólk geti hreyft sig og
losað um þrýsting eins og hann orðar
það. Líka nauðsynlegt fyrir okkur sem
eru komin á þennan góða aldur. Svo
héldum við beinustu leið heim til Ak-
ureyrar í glampandi sól og blíðu. Þar
með var góðri ferð lokið.
Eitthvað svolítið var orkt af vísum í
ferðinni. Ég set hér tvö sýnishorn:
„Þarf að lækka þrýstinginn?“
þráspyr okkur bílstjórinn.
Á vegasjoppur veltur inn
vatnslosandi hópurinn.
Á Austurlandi allt er best
og opnunartími á börum langur.
Enginn týndist, enginn lést
og ekkert kvef eða niðurgangur.
Höfunditr Didda
(Ötuji(j&u\wv c§iiiatadáUit,
form. ferðanefndar
37