Bæjarins besta - 16.01.2014, Blaðsíða 12

12 FIMMTUDAGUR 16. JANÚAR 2014
stórvaxni og þéttvaxni Finnbogi
Hermannsson útvarpsmaður.
Seta þeirra þarna aftast með sín
samanlagt talsvert á þriðja hundr-
að kíló hlaut að raska ballansnum
í vélinni og valda því að aftur-
endinn rakst niður í lendingunni.
Eftir þetta fengu báðir alltaf út-
hlutað sætum framarlega.
„Auðvitað gerðist líka margt
skemmtilegt í fluginu á Ísafjarð-
arvelli. Maður veit kannski ekki
hverju má segja frá. Ég get þó
sagt eina helvíti góða, sá flug-
stjóri er hættur að fljúga þannig
að maður þarf ekki að hafa
áhyggjur af því.“
Þegar Jóhannes Fossdal
lenti í svartakófi
„Snillingurinn Jóhannes Foss-
dal flugstjóri var aldrei að mikla
hlutina fyrir sér. Hann var mjög
traustur og öruggur og þekkti
þetta svæði eins og lófana á sér.
Ég var að vinna í turninum þegar
þetta átti sér stað. Það gekk á
með suðvestan éljum þannig að
það dimmdi hressilega yfir og ég
sá rétt út á miðja braut en flenni-
bjart á milli. Jóhannes var að
koma og kallar í mig við Arnar-
nesið eins og alltaf var gert. Ég
segi honum að það sé dimmt él
að koma hratt niður Engidalinn.
Allt í lagi, ekkert mál, segir
hann, ég ætla nú að prófa að
kíkja hérna inn. Svo kemur élið
og þegar vélin er við Básana, þá
sé ég hana ekki meir. Ég var ansi
stressaður eins og þegar svona
er. Ég kalla í hann ítrekað en fæ
ekkert svar, ekki fyrr en hann
segir: Ég er lentur, sérðu mig
ekki? Og um leið og hann segir
þetta, þá kemur vélin út úr kófinu
framan við flugturninn. Jóhannes
hafði notað sér örstutta stund
þegar hann sá brautina framund-
an þó að ég hafi ekki séð nema
aðeins út á braut.
Já, það hefur oft verið harðsótt
að lenda hér á Ísafirði,“ segir
Finnbogi.
Verið að seigdrepa
Ísafjarðarflugvöll
„Fyrir mér er þetta mjög
skemmtilegur tími, oft var líf og
fjör. Núna eru tímarnir breyttir,
ekki lengur það líf og fjör sem
var á Ísafjarðarflugvelli hér áður.
Þá var meira umleikis hérna á
vellinum. Hörður Guðmundsson
var hér með Flugfélagið Erni í
fullri starfsemi, bæði með póst-
flug innan fjórðungsins og líka
sjúkraflug. Hér var líka mjög
reglulega kennsluflug. Það var
einkaflug, en núna er orðið mjög
dýrt að stunda þetta nám.
Yfir sumartímann var flogið
héðan mjög grimmt yfir til Græn-
lands. Það er nánast búið, sérstak-
lega eftir þær breytingar sem voru
gerðar þannig að núna er ekki
heimilt nema með sérstökum
undanþágum að fljúga milli-
landaflug héðan frá Ísafirði. Það
er auðvitað alveg skelfilegt, því
að við erum hér á Ísafirði alveg í
lykilstöðu að sinna þjónustu við
austurströnd Grænlands. Það
vantar formlega landamæra-
vörslu, en það er alveg grátlega
lítil fjárfesting sem myndi skipta
svæðið gríðarlega miklu varðandi
þjónustu. Þá er ég ekki bara að
tala um einhverjar vélsmiðjur hér
eða annað slíkt heldur sjúkra-
þjónustu og margt fleira. Það er
styttra að fljúga héðan til Græn-
lands heldur en frá Reykjavík,
ég tala nú ekki um að fljúga alla
leið frá Akureyri eins og þeir
hafa verið að gera.
Flugvellirnir hérlendis eru
flokkaðir í rekstrarstærðir og Ísa-
fjarðarflugvöllur er orðinn ansi
aftarlega á merinni frá því sem
var. Ég segi það bara eins og það
er. Ég hefði haldið að það þyrfti
að búa hann tækjum frekar en að
svelta hann tækjum. Ef hann væri
nýttur eins og mér finnst eðlileg-
ast, þá væri staðan allt önnur.
Varðandi ný og fullkomin að-
flugstæki úti á Skarfaskeri, þá
var það að detta í gírinn árið
2008. Búið að mæla þetta allt út
og flugprófa allt fram og til baka
og leggja í það gríðarlega pen-
inga. Svo bara kom eitt stykki
hrun og menn söltuðu þetta og
hafa ekki sett peninga í það meira.
Ég skil ekki þetta dugleysi. Menn
bera því við að það séu minnkandi
farþegatölur á Ísafjarðarflugvelli
en það gefur auðvitað auga leið
að farþegum fækkar sífellt þegar
ekki er hægt að fljúga hingað af
því að hér eru léleg flugleiðsögu-
tæki. Þá auðvitað fellur flug
miklu oftar niður. Landamæra-
dæmið hefur líka sitt að segja í
þessum efnum og hreint ekki lítið
fyrir svæðið í heild sinni.“
Ofvirkur rétt eins og í æsku
En hvað gerir Finnbogi Svein-
björnsson helst í tómstundum
þessi árin? Er hann ennþá ofvirk-
ur í fjallgöngum eins og í upp-
vextinum?
„Já, ég reyni það þegar ég hef
tækifæri til, bæði sumar og vetur.
Árstíminn skiptir mig engu, bara
ef ég kemst út og helst ef ég get
labbað á eitthvert fjall. Ég engin
fjallageit af því tagi að ég sé að
sækja á fjöll eitthvað annað, það
er nóg af fjöllum fyrir mig á
Vestfjörðum. Sumir spyrja hvort
það sé ekki leiðigjarnt að labba
alltaf á sömu fjöllin en ég segi
nei, maður fer bara eitthvað
breyttar slóðir og sér alltaf eitt-
hvað nýtt. Blessuð náttúran kem-
ur alltaf skemmtilega á óvart.
Ég er ennþá að stússast í hesta-
mennskunni, reyni að sinna
hrossunum af bestu getu, mest
þó yfir sumartímann. Svo hef ég
verið að gutla við að sigla á sjó-
kajak hér á Hnífsdalsvíkinni og
víðar, er með nokkuð stóran
tveggja manna kajak og sigli oft
með krökkunum mínum eða kon-
unni. Við förum þá hérna út með
Óshlíðinni eða inn á Skutulsfjörð.
Afskaplega skemmtilegt og gef-
andi finnst mér að stunda það
sport.
Síðan erum við Fjóla bæði
mikið áhugafólk um garðyrkju
og dugleg í henni, erum að rækta
okkar garð og gengur bara vel.
Síðan eigum við Fjóla það sam-
eiginlega áhugamál að vilja ferð-
ast um landið og nýtum sumrin
vel í tjaldútilegur og náttúruskoð-
un. Samandregið má segja, að
náttúran og útivistin eigi hjá mér
mjög stóran sess, bæði að skoða
náttúruna og taka af henni myndir
en þó fyrst og fremst að njóta
hennar.“
Bæði í lúðrasveit og karlakór
„Ég er í öðrum félagsstörfum
líka, bæði í Lúðrasveit Ísafjarðar
og Karlakórnum Erni, og reyni
að rækja þetta eftir bestu getu þó
að það geti verið erfitt með vinn-
unni. Það er mjög gefandi að
geta kúplað sig frá daglegu amstri
og verið í tónlistinni með þessum
hætti og vera í góðum hópi eins
og lúðrasveitinni og karlakórn-
um.“
Heima í Bolungarvík í gamla
daga lærði Finnbogi á hljóðfæri
hjá Ólafi Kristjánssyni skóla-
stjóra Tónlistarskólans og lengi
bæjarstjóra. Ólafur er einnig
þekktur sem Óli Böddu, Óli Kitt,
Óli málari og Óli bæjó. „Ég lærði
hjá Óla á trompet sennilega í
fimm ár. Núna er ég búinn að
vera viðloðandi lúðrasveitina í
kringum tuttugu ár, minnir mig.“
Þar á meðal blæs Finnbogi
stundum við hátíðahöld 1. maí
eins og starfinu síðari árin sæmir.
Forystumaður í
verkalýðsmálum
Finnbogi Sveinbjörnsson hefur
verið formaður Verkalýðsfélags
Vestfirðinga frá 2007. „Það átti
sér talsverðan aðdraganda,“ segir
hann. „Ég var alltaf mikið í fé-
lagsmálum og hafði áhuga á
þeim. Ekki svo að skilja að ég
hafi gengið með þann draum að
verða formaður verkalýðsfélags.
Ég var í sóknarnefnd í Hnífsdal í
nokkur ár og formaður sóknar-
nefndar um tíma. Áður en Verka-
lýðsfélag Vestfirðinga var stofn-
að var ég í stjórn Verslunar-
mannafélags Ísafjarðar. Þá var
þar formaður Gylfi Guðmunds-
son hjá Orkubúinu, sem núna er
formaður FosVest á Vestfjörð-
um, FosVest. Þegar hann lét af
formennsku hjá Verslunarmanna-
félaginu var leitað eftir því að ég
tæki við af honum, en ég fann
mig einhvern veginn ekki í því á
þeim tíma, þannig að Finnur
Magnússon í Bókhlöðunni tók
við en ég var varaformaður með
honum.
Ég var í stjórn Verslunar-
mannafélagsins þangað til Verka-
lýðsfélag Vestfirðinga var stofn-
að árið 2002 og gengið var í það
mál að Verslunarmannafélagið
yrði deild í því félagi. Þá var tog-
streita hjá verslunar- og skrif-
stofufólki hérna hvort við ættum
að sameinast Verslunarmanna-
félagi Reykjavíkur (VR) eða
ekki. Við Finnur rérum að því
öllum árum að við yrðum með
Vestfirðingum, að allt verslunar-
og skrifstofufólk á Vestfjörðum
yrði í Verkalýðsfélagi Vestfirð-
inga með þjónustu í heimabyggð.
Það varð úr að við sameinuðumst
VerkVest og vorum með á stofn-
deginum 21. september 2002. Þá
varð ég ritari í starfsstjórn og
síðan aðalstjórn VerkVest og
gegndi því starfi þar til ég var
kosinn formaður árið 2007. Þá
var Pétur Sigurðsson búinn að
ákveða að hætta og ég bauð mig
fram.“
Fleiri viðtalsefni
við Finnboga
Í mjög löngu samtali tíðinda-
manns við Finnboga Sveinbjörns-
son, sem plássið leyfir ekki að
birta hér nándarnærri allt, kom
sitthvað fram sem væri alveg til-
efni sérstakra viðtala. Þó ekki
væri nema varðandi margvísleg
störf Finnboga að verkalýðs-
málum annars vegar, þar á meðal
sem stjórnarformanns í Lífeyris-
sjóði Vestfirðinga, og hins vegar
samskipti Hestamannafélagsins
Hendingar við Vegagerðina en
einkum þó bæjaryfirvöld á Ísa-
firði. Félagið var með bæði
íþróttasvæði og hesthús í Hnífs-
dal en missti það allt þegar hafist
var handa við Bolungarvíkur-
göng. Ekki sér enn fyrir endann á
því máli. – hþm.