Iðnaðarmál - 01.02.1971, Qupperneq 22

ari störfum. Með „en“-venjunni get-
ur þú svikið sjálfan þig um lærdóms-
rika reynslu.
Margar góðar hugmyndir hafa
verið kæfðar með athugasemdinni:
„Ó, við reyndum þetta í fyrra, og
það gafst ekki vel.“ E. t. v. er eitt-
hvað í nýja skýrsluvélakerfinu, sem
hefur þau áhrif, að hugmyndin reyn-
ist nú vel. Væri það ekki hrapallegt,
ef ágætri hugmynd yrði kastað á glæ
vegna þvermóðskulegrar afstöðu?
Breytingar valda truflunum. Ef
verið er að stækka skrifstofuna og
byggingamenn eru að brjóta niður
vegg í þriggja metra fjarlægð frá
skrifborðinu þínu, gerir það vinnu-
skilyrðin ekki beinlínis þægileg.
Mundu, að þú ert ekki sú eina, sem
verður fyrir ónæði, og reyndu að
gera sem bezt úr öllu. Taktu erfið-
leikunum með brosi á vörum, og
glaðleg framkoma þín mun hafa góð
áhrif á hinar, sem einnig þurfa að
þurrka rykið af skrifborðunum sín-
um tíu sinnum á dag.
Eitt af því, sem veldur öryggisleysi
hjá skrifstofufólki og gerir því gramt
í geði, er flutningur á skrifborðum
þess. Eru stjórnendurnir að rýma til
fyrir nýjum starfsmanni, eða finnst
þeim e. t. v. of mikið masað, en of
lítið unnið? Allar slíkar hugsanir eru
neikvæðar. Hvers vegna ekki gleðjast
við þá hugsun, að deildin þín sé í
vexti — og að í stærri deild muni
bjóðast meiri tækifæri og fleiri störf
að læra?
Þegar svo ber við, að einkaritari
verður að vinna fyrir tvo eða þrjá
framkvæmdastj óra samtímis, er þörf-
in brýnust fyrir hina beztu samstarfs-
eiginleika, en sem allra minnsta þver-
úð. Framkvæmdastjórarnir verða
auðvitað að sýna lipurð í kröfum
sínum á hendur þér, en ljóst er, að
mestur vandinn hvílir á þínum herð-
um. Auðvitað átt þú um fleiri kosti
að velja — þú gætir glefsað eða tekið
þér þriggja daga veikindafrí, en það
er ekki að snúast gegn vandanum.
Þú gætir líka gefizt upp, snúið þér
til starfsmannaskrifstofunnar og ósk-
að eftir að vera flutt í þægilegt og
rólegt starf, þar sem aldrei væri neinn
hamagangur. En ef þú á hinn bóginn
snýst gegn vandanum og leggur þig
alla fram, mun góður árangur ekki
láta á sér standa. Og ef losna skyldi
starf fulltrúa við stjórnun, hvor held-
ur þú, að hafi þá meiri möguleika til
að hreppa hnossið — sú, sem flúði
af hólmi og leitaði eftir rólegu, á-
byrgðasnauðu starfi, eða hin, sem
snerist gegn vandanum, gerði tilraun
til að fullnægja vinnukröfum þriggja
framkvæmdastj óra samtímis — og
tókst það?
Vertu varkár
Ef til vill stofnar þú til vináttu við
aðrar konur í fyrirtækinu. Það er
eðlileg afleiðing af umgengni við
sama fólkið, dag eftir dag. En láttu
ekki félags- eða fjölskyldulíf þitt ut-
an vinnutíma hafa áhrif á starf þitt
í vinnutímanum. Stundum reynist
það ekki vel að vera of fljót til að
gerast „náin“ vinkona þeirra, sem
þú vinnur með. Sýndu gætni í vali
á vinum þinum og félagsskap utan
vinnutíma.
Þótt þú stofnir til náinna kynna
við konurnar í fyrirtækinu, skaltu
forðast náið samneyti við karlmenn-
ina. Slík vinátta getur vakið ofsa-
fengnar tilfinningar og fjandskap og
gefið tilefni til alls kyns söguburðar
á skrifstofunni. Og auðvitað átt þú
aldrei að stofna til slíkra kynna við
framkvæmdastjóra þinn.
Þá verður þú einnig að sýna var-
kárni í hvert skipti, þegar þú kemur
fram fyrir hönd framkvæmdastjóra
þíns. Það felur í sér, að þú mátt ekki
„sleppa af þér taumhaldinu“ í skrif-
stofugleðskap eða öðrum veizlufagn-
aði fyrirtækisins. Varðveittu stillingu
þína og hæversku. Það er lítill fengur
í því að leiða vandræði yfir fram-
kvæmdastjóra þinn — eða sjálfa þig.
Þýð. J. Bj.
Tölvufræði — kennslugrein
í menntaskólum
Það er þegar Ijóst, að tölvur eiga
eftir að verða jafnsjálfsagðir hlutir
og sími og sjónvarp. Brátt mun koma
að því, að aðalatriði í gagnaúr-
vinnslu teljist til almennrar þekking-
ar hjá öllum, sem fylgjast vilja með.
Er ekki ótrúlegt, að tölvufræði eigi
eftir að verða kennslugrein við
menntaskóla. Vitað er, að mennta-
skóli einn í Svisslandi hefur þegar
tekið upp vikunámskeið í tölvu-
kennslu fyrir nemendur sína með
stuðningi þekkts tölvuframleiðanda.
Á stuttum tíma gátu nemendurnir
sjálfir sett upp einföld verkefni og
látið tölvurnar leysa þau. Má því
segja, að jjarna sé vísir að því, sem
koma skal.
52
IÐNAÐARMÁL