Neytendablaðið - 01.06.2009, Side 16

Stefán Gíslason umhverfisstjórnunarfræðingur er sannkölluð
fjallageit en hann hefur þegar hlaupið 11 fjallvegi og var orðinn
fimmtugur þegar hann byrjaði á þessum ósköpum. Stefán stefnir
á að hlaupa Vesturgötuna, skagann milli Arnarfjarðar og Dýra-
fjarðar, auk þriggja annarra leiða á Vestfjörðum í sumar.
Hver eru fyrstu skrefin þegar fólk byrjar að hlaupa á fjöll?
„Aðalatriðið er að fara hægt af stað og byggja sig upp smátt og
smátt. Sjálfsagt er best að ganga á fjöllin fyrst og auka svo erfiðið
og hraðann smátt og smátt. Stutt brekkuhlaup gera líka mikið gagn
og svo má ekki heldur vanrækja niðurleiðina. Hana þarf líka að
æfa. Algengustu mistökin eru að ætla sér of mikið of fljótt.“
Er ekki mikið álag að hlaupa svona um fjöll og firnindi?
„Ég er oft spurður að því hvort þetta reyni ekki óskaplega á hnén í
svona fullorðnum manni. Jú, auðvitað reynir þetta á hnén og marga
aðra líkamshluta. En fyrst og fremst styrkja hlaupin vöðva og liði.
Ég hef reynt að læra að hlusta á eigin líkama og láta ekki kappið
hlaupa með mig í gönur. Ég tek t.d. aldrei verkjalyf eða bólgu­
eyðandi, þó að einhverjir verkir geri vart við sig. Í staðinn reyni ég
að átta mig á því af hverju verkirnir stafa og gera svo eitthvað í því.
Oftast dugar að hvíla í fáeina daga. Alla vega hef ég verið laus við
hlaupameiðsli síðustu 13 ár.“
Varstu í góðu formi þegar þú byrjaðir?
„Ég hef stundað hlaup í einhverjum mæli með litlum hléum frá því
fyrir fermingu en hef aldrei lagt hlaupaskóna endanlega á hilluna.
Gleymdi þeim þar kannski eitt árið, en dustaði aftur af þeim rykið
næsta ár. Ég hljóp hálfmaraþon 1985 og lét svo langþráðan draum
rætast þegar ég hljóp maraþon árið 1996 og hef bætt þremur slíkum
við síðar. Hlaupaæfingarnar voru þó fremur stopular þangað til ég
varð fimmtugur árið 2007. Þá gaf ég mér sem sagt Laugaveginn
og 49 aðra fjallvegi í afmælisgjöf. Einsetti mér með öðrum orðum
að hlaupa yfir 50 fjallvegi á næstu 5­10 árum. Ég byrjaði svo á því
að hlaupa Laugaveginn þá um sumarið. Æfði markvisst fyrir það í
nokkra mánuði, enda lítið vit í öðru. Ég var þó svo sem í þokkalegu
formi fyrir. Ætli það hafi ekki tekið 3­4 mánuði að komast í nógu
gott stand til að treysta sér í þetta. En ég þekki líka fólk sem byrjaði
að hlaupa á fimmtugsaldri og hafði aldrei gert neitt svoleiðis áður,
gat kannski ekki skokkað á milli ljósastaura. Svo sér maður kannski
undir iljarnar á þessu sama fólki í maraþonhlaupi þremur árum
seinna. Það er sem sagt aldrei of seint að byrja og framfarirnar
koma ótrúlega fljótt ef maður þraukar fyrstu vikurnar og gætir þess
að fara ekki fram úr sjálfum sér.“
Einbeitir þú þér að íslenskum fjöllum?
„Hingað til hef ég einbeitt mér að íslenskum fjöllum, en á sjálfsagt
eftir að krydda þetta með þátttöku í einhverjum utanvegahlaupum
erlendis. Ég er aðeins kominn á bragðið með götuhlaup í útlöndum,
fór t.d. í Rómarmaraþonið 2008. Ég vil gjarnan þróa þetta meira, en
óhagstætt gengi spillir auðvitað slíkum áformum eitthvað.
Hefurðu náð að virkja fleira fólk með þér, t.d. fjölskyldu og vini?
„Jú, ég hef náð að virkja eitthvað af fólki með mér. Smátt og smátt
frétta fleiri af þessu uppátæki og slást í hópinn í einu og einu hlaupi.
Stundum hef ég verið einn á ferð, en oftar í góðra vina hópi. Eitt
af markmiðunum með þessu öllu saman er jú einmitt að ýta undir
áhuga annarra á útivist og hreyfingu. Mér sýnist flest benda til að
hópurinn muni stækka með hverju ári sem líður.“
Hvað er mikilvægasti útbúnaðurinn?
„Skórnir eru aðalatriðið að mínu mati. Í fjallvegahlaupunum er ég
nær undantekningarlaust í sérstökum utanvegahlaupaskóm. Svo
þarf maður auðvitað að klæða sig eftir veðri, sem er nú reyndar
ekki alltaf auðvelt. Öll hlaupafötin mín eru úr þar til gerðum léttum
gerviefnum, en ef ég sé fram á mikinn kulda klæðist ég ull næst mér.
Bómull er á bannlista í þessum ferðum. Svo er GPS­hlaupaúr alltaf
með í för, bæði öryggisins vegna og til að ég geti betur unnið úr
tölfræði ferðarinnar eftir á. Það er nefnilega hluti af skemmtuninni.
Ég hef líka alltaf með mér létta myndavél til að skrásetja ferðina
enn frekar.“
Fyrir utan fjallahlaupin hleypur Stefán u.þ.b. þrisvar í viku samtals
eitthvað um 40 km á jafnsléttu til að halda sér í formi. Hann segir
enga glóru í að hlaupa tugi kílómetra í fáein skipti á ári og sitja
svo við tölvuna þess á milli. „Maður þarf að rækta skrokkinn og
hugann allan ársins hring“, segir Stefán að lokum.
Upp um fjöll og firnindi
Stefán við vaðið á Fjarðará í Hólsdal eftir hlaup um Hóls-
skarð frá Héðinsfirði til Siglufjarðar í júní 2008.
Stefán heldur úti heimasíðu á slóðinni www.fjallvegahlaup.is
1 NEYTENDABLA‹I‹ 2. TBL. 2009