Ægir - 01.07.2004, Blaðsíða 26

26
Æ G I S V I Ð TA L I Ð
störf í boði. Þetta er skelfileg staða og um þetta ætti
bæjarstjórnin að fjalla í staðinn fyrir þann tittlinga-
skít sem hún er sífellt að ræða um. Hér vantar ein-
faldlega vítamínsprautu í atvinnumálum, orkufrekan
iðnað sem dæmi. Kröfur um mengunarvarnir eru allt
aðrar og betri en var áður og því tel ég ekki ástæðu
til þess að menn týni sér í þeirri umræðu, forsend-
urnar fyrir orkufrekum iðnaði eru því allt aðrar en
áður. En ég legg áherslu á það að ef Akureyri ætlar að
eflast og dafna, þá verður að koma öflugur vinnustað-
ur hér á svæðið. Fyrir utan skólana, Háskólann og
framhaldsskólana, hafa í raun verið þrjár meginstoðir
í atvinnumálum á Akureyri - Fjórðungssjúkrahúsið,
Samherji og Brim,“ segir Sverrir og bætir við að
hann verði að viðurkenna að hann sé „skíthræddur“
um framtíð Brims, enda hafi eigendur fyrirtækisins
talað í þá veru að þeir séu að velta ýmsu fyrir sér.
Sverrir telur einboðið að eigendur Brims verði ekki
með vinnslu á Akureyri nema þeir sjái sér hag í því.
Fiskvinnslan hafi tekið miklum breytingum, ferski
fiskurinn sæki stöðugt á og það geti haft ýmsar ófyr-
irséðar breytingar í för með sér. Sverrir segir ljóst að
það þurfi mikið til að reksturinn standi undir kaup-
um eigendanna á Brimi og hann veltir því upp hvað
kunni að gerast ef þeir lendi í fjárhagsvandræðum.
„Hvað segja þá þeir sem hafa lánað þeim peninga til
að kaupa fyrirtækið? Jú, þeir segja væntanlega að
eigendur Brims verði þá að selja eitthvað af eignun-
um og þá er nærtækast að selja af kvótanum. Það er
þetta og ýmislegt annað sem maður óttast. Við Ak-
ureyringar getum hins vegar ekkert sagt lengur um
þetta, við getum haft okkar skoðanir á málinu en
annað ekki.“
Verður að ná samningum við sjómenn
Sverrir Leósson var lengi í framvarðarsveit hérlendra
útvegsmanna - hann var formaður Útvegsmannafé-
lags Norðurlands og sat einnig í stjórn LÍÚ. Sverrir
segist vera mjög sáttur við núverandi forystu LÍÚ
með þá Friðrik Arngrímsson í stóli framkvæmda-
stjóra LÍÚ og Björgólf Jóhannsson í stóli formanns.
Við víkjum talinu að kjarasamningum sjómanna,
sem enn eina ferðina virðast vera í hnút. Sverrir er
afar ósáttur við að ekki hafi tekist að semja við sjó-
mannaforystuna um kaup og kjör og tekur undir að
þessi erfiða staða hafi skaðað sjávarútveginn. „Þetta
er óþolandi staða. Laun sjómanna fara alfarið eftir
aflaverðmætinu á hverjum tíma. Ef fiskverðið hækk-
ar, þá hagnast sjómenn og ef aukið er við kvótann
geta skipin fiskað meira og sjómenn njóta góðs af.
En málið er bara það að það er ein kaka til skiptanna
og ef einn fær stærri bita af henni, þá fá hinir vænt-
anlega minna í sinn hlut. Það sjá allir sem vilja sjá að
það er ekki endalaust hægt að krefjast þess að fá
stærri og stærri hlut af þessari köku. Það getur vel
verið að forráðamenn útvegsmanna séu stífir á sinni
meiningu, en ég er sannfærður um að það vigtar í
báðar áttir. Samningar byggjast á samvinnu og sam-
starfi. Ef menn eru stífir á sínu og vilja ekki hrófla
við einu eða neinu, þá gerist ekki neitt. Ég neita að
trúa því að ekki sé hægt að semja við sjómenn, en ég
fæ þær upplýsingar hjá LÍÚ að kröfur sjómannafor-
ystunnar séu það gríðarlega miklar að ekki sé með
nokkru móti hægt að verða við þeim. Miðað við yfir-
lýsingar talsmanna sjómanna getur komið til verk-
falls, en það væri vissulega afar dapurlegt. En ef ekk-
ert annað er í spilunum, þá verður svo að vera. Það
verður í mínum huga að fást einhver botn í þessa
deilu þannig að komist á samningur eins og hjá viti
bornum mönnum. En ég ítreka það að ég fæ ekki
skilið ef ekki er hægt að ná samkomulagi milli út-
vegsmanna og sjómanna.“
Handboltaáhuginn
Sverrir Leósson er einn af þekktari stuðningsmönn-
um handknattsleiksliðs KA. Hann mætir á alla
heimaleiki liðsins og hvetur sína menn ákaft. Sverrir
segist reyndar hafa alist upp í KA-hverfinu á Akur-
eyri, en aldrei stundað íþróttir hjá félaginu eða starf-
að með því á einn eða annan hátt. En hvernig kom þá
til þessi skyndilegi áhugi hans á handbolta? „Það var
nú svo að í einhverju sjómannaverkfallinu var ég að
kvöldlagi á fundi á Hótel KEA. Í tveggja tíma fund-
arhléi hugsaði ég með mér að það væri best að koma
sér austur í Vaðlaheiði eða eitthvert út úr bænum til
þess að hreinsa hugann. Þegar ég kem út í bílinn og
er að fara af stað hringir síminn og á hinum enda lín-
unnar er SS-foringinn - Sigurður Sigurðsson hjá SS
Byggi, sem þá var formaður handknattleiksdeildar
KA. Sigurður, sem ég þekkti þá ekki neitt, spurði
mig hvort ég gæti hitt sig og Pétur Bjarnason. Ég
sagði honum að það væri sjálfsagt mál og úr varð að
við hittumst þarna um kvöldið. Erindið var þá það
hvort ég væri tilbúinn að leggja því fjárhagslega lið
að KA gæti fengið Kúbumanninn Julian Duranona
til þess að spila með liðinu. Ég sagði þeim sem var að
ég væri alveg til í það. Það má segja að koma
Durananona til KA hafi verið upphafið á sigurgöngu
KA-manna á handboltavellinum og ég hef haft
mikla ánægju æ síðan af því að fylgjast með þeim.
Ég hef kynnst fjölmörgum frábærum einstaklingum,
bæði leikmönnum og fólki sem hefur starfað í kring-
um liðið. Handboltinn er íþrótt að mínu skapi, hrað-
ur og spennandi. Ég hef haft einstaklega gaman af
því að taka þátt í þessu. Hjá KA er mikill áhugi og
vilji að standa sig og það er sá andi sem ég kann að
meta,“ segir útgerðarmaðurinn og handboltaunnand-
inn Sverrir Leósson.
Eigendur Súlunnar
EA - Bjarni Bjarna-
son, skipstjóri, og
Sverrir Leósson, út-
gerðarmaður.
aegiragust2004-7tbl 30.8.2004 14:20 Page 26