Tímarit Máls og menningar - 01.11.1938, Page 8

af þvi. í menntaskóla og háskóla, og þá auðvitað viðar, mun
sá andi hafa legið í landi a. m. k. á tímabili, að það væri vott-
ur um gáfur og andagift að skrifa ólæsilegt hrafnaspark. Lækn-
um og rithöfundum hefur verið viðbrugðið, enda talið að lyf-
salar og prentarar geti lesið flcst, sem að þeim er rétt.
bessi skoðun, að góð rithönd sé fánýt, á sennilega rót sína
að rekja til vaxandi tækni og fitbreiðslu prentlistar og vélrit-
unar. Annað, sem hefur efalaust átt sinn mikla þátt í hnign-
un skriftarinnar, er notkun liinna oddhvössu stálpenna, sem lit-
rýmdu, fjaðrapennunum á seinni hluta 1!). aldar. Loks hafa mið-
ur hollar öfgastefnur i skriftarkennslu, sem gleyptar hafa ver-
ið hráar erlendis frá, miðað i sömu óþjóðlegu niðurlægingar-
áttina. Má þar annars vegar nefna hina gömlu forskriftar- eða
koparstungu stefnu, sem leggur alla áherzlu á nákvæma stæl-
ingu fyrirmynda, sem engum viðvaningi er fært að nálgast, og
hins vegar amerisku stefnuna, þar sem hraðinn og handleggs-
hreyfingarnar eru nðalatriði. Báðar þessar stefnur, sem til skamms
tima hafa verið ríkjandi í skriftarkennslu vorri, vanrækja liin
persónulegu, uppeldisfræðilegu og ])jóðlegu sjónarmið, eða ná-
lega allt, sem telja verður að gefi skriftarkennslunni gildi og
Já&urJfyrr) Somt, ívdtyrt
krcntn^ Scuujiií Jktum Jlcnit, Sa,
at M icvtec) iÍúLj pvdan kfiun i iuimc fiúj
íuhqúíííí Sdit atiÍrtOcv, en SwSojr'ynCuC
éjíyffya-t $rothn trfífyrbaf fttf Amcn.
ÆoföiCalmut ai
f ^imtuítócjunv
fjullt ofTgu^ víi> jjttt IjmnamS.
bma^efum m«> iWöa \jel£um
Jón Egilsson á Vatnshorni (eftir Lhs. 457, 8vo), 1763.
6