Húnavaka - 01.05.1996, Blaðsíða 65

HUNAVAKA
63
- Kanntu enga?
- Kann og kann ekki.
- Hvenær fluttirðu svo að Stafni?
- Þangað flutti ég f 934. Það var stutt að fara.
- Keyptirðu jörðina?
- Eg keypti hana nokkrum árum seinna.
- Þetta er mikil jörð.
- Hún er gríðarlega landmikil en erfið í smalamennskum.
- Stafnsrétt er kennd við þessa jörð.
-Já-
- Er ekki mikið um að vera þá daga sem hún stendur yfir, hérna
fram frá?
- A seinni árum, eftir að vegur kom alla leið fram eftir, hefur verið
mjög mannmargt, bílar af flestum landshornum og áberandi margir
hafa þeir verið frá Reykjavík og Akureyri.
- Hefur ekki réttarbragurinn tekið einhverjum breytingum með til-
komu þessa aðvífandi fólks?
- Hann hefur breyst mikið frá því ég man fyrst eftir mér. Nú heyrist
varla vísa kveðin undir vegg eða sungið almennilegt lag, það tilheyrir
liðinni tíð. Það ber minna á réttarstarfsfólki en aðkomufólki. Og
þetta aðkomufólk situr gjarnan inni í bílum yfir drykkju og bítlatón-
list og röltir svo kannski eitthvað um eyrina á milli. Þar fyrir tel ég
þessa réttargleði fara vel og friðsamlega fram, hvað sem aðrir segja
um þá hluti. En auðvitað má benda á einhverjar undantekningar eins
og gengur, bæði hér og annars staðar.
- Hvernig hefur þér svo búnast hér í Stafni?
- Mér hefur gengið brúklega. Túnið hefur stækkað og áhöfnin
margfaldast eins og gefur að skilja. Ibúðarhús og peningshús hafa ver-
ið byggð upp enda hafa synir mínir, sem hér eru við búskap með mér,
átt ntikinn þátt í framkvæmdum í seinni tíð.
- Eru ekki margir erfiðleikar sem fylgja því að búa svona afskekkt?
- Eðlilega hlýtur svo að vera. Það er mikið auðveldara að búa í ör-
uggu vegasambandi og hafa rafmagn og öll þægindi sem því fylgja.
- Hefur þú ekki orðið fyrir einhverjum áföllum í lífsbaráttunni?
- Eg hef misst fé í áhlaupahríðum.
- Ekki komist í lífsháska?
- Um lífsháskann er það að segja að ég tel mig einu sinni hafa verið
hætt kominn.
- Hvernig bar |rað til?
- Haustið 1934, laugardaginn fyrstan í vetri, gerði áhlaupastórhríð