Húnavaka - 01.05.1996, Blaðsíða 93

MARGRET JONSDOTTIR frá Fjalli:
Horft til baka
„Efinni er þröngt, tak hnakk þinn og hest. “
Einar Benediktsson.
Það er dásamlegt að geta tekið hnakk og hest. Það gerði ég. Ég er
stödd á melhól fyrir utan Kambakot þar sem ég ólst upp frá tveggja
ára aldri til ellefu ára. Ég er hér með hest og auðvitað hnakk. Það er
yndislegt veður, glaðasólskin og logn. Enginn hávaði neins staðar, að-
eins gutl í litlum læk sem rennur framhjá melnum ofan í Hellisgilið.
Nú er ekki vert að stansa hér lengur. Það er löng leið framundan og á
brattann að sækja. Ég stíg á bak. Við leggjum af stað, förum upp með
djúpu klettagili hér til vinstri þar sem Brunnáin niðar lengst niðri í
sínum gamla farvegi. Brunnáin kemur lengst framan úr Brunnárdal.
Hér til hægri er stekkurinn sem búið er að slétta. Við höldum hægt
áfram. Þetta er allt bratt. Við erum komin að Selhvamminum til
vinstri. Það er brattur hvammur. Það var farið eftir honum ef þurfti að
fara útfyrir á til að heimsækja nágrannana á Kjalarlandi og Blálandi.
Annar hvammur er mikið neðar, Vaðhvammur. Ég hef minnst á
þessa hvamma áður. Melarnir hér sunnan við, alla leið heim undir
tún í Kambakoti, eru þaktir hinni fögru holtasóley með sín drifhvítu
blöð og gula kolla. Þessi blóm voru búin að gleðja barnsaugu mín og
gleðja enn með yndisleik sínum.
Afram höldum við og erum komin alla leið upp á Kambabrún. Til
vinstri opnast Sandskálin, djúp og mikil um sig, niður að Brunnánni.
Þegar leysingar voru á vorin og mikill snjór í skálinni bar á sandbleytu
innst í henni. Það kom fyrir að hross festust þar og dóu. Hér hallar
landinu þar sem Brunnárdalurinn b)Tjar. Hallinn heitir Flesjur. Við
förum suður brekkubrúnina sem er til hægri, dalnrinn til vinstri. Við
stöndum þar sem varðan stóð. Hún er horfin, aðeins grjótið eftir.
Þegar ég var lítil var mér sagt að ef ég yrði á eftir systur minni að
klæða mig færi ég í koppavörðuna. Ég var alveg viss um að sú varða