Morgunblaðið - 27.05.2015, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 27. MAÍ 2015
✝ Guðrún ElínKristinsdóttir
fæddist á Horni í
Hornvík, Sléttu-
hreppi 5. nóv-
ember 1923. Hún
lést á dvalar- og
hjúkrunarheimil-
inu Grund 18. maí
2015
Foreldrar henn-
ar voru búandi
hjón á Horni, þau
Guðný Halldórsdóttir, f. 1.
sept. 1889, d. 20. febrúar 1983,
og Kristinn Plató Grímsson, f.
16. október 1894, d. 27. maí
1966. Systkini Guðrúnar eru
María Ólína, f. 15. janúar 1921,
d. 25. desember 2009, og Magn-
ús, f. 6. janúar 1933. Systkini
þeirra sammæðra voru Guð-
veig Hinriksdóttir, f. 1909, d.
2002, og Kristján Marías, f.
1914, d. 1916. Með Guðrúnu ól-
ust einnig upp fóstursystkin
hennar, Snorri Júlíusson, f. 30.
ágúst 1916, d. 8. ágúst 1995, og
Gróa Alexandersdóttir, f. 25.
júlí 1924, d. 19. september
2002.
Guðrún giftist 26. nóvember
1949 Torfa Þorkatli Ólafssyni
frá Reykjavík, f. 30. nóvember
1924, d. 11. febrúar 2015. For-
1995, sem önnur móðir í langri
sjúkdómsgöngu hennar. Náið
samband var ávallt milli El-
ísabetar og Guðrúnar, þótt El-
ísabet hafi búið í Bandaríkj-
unum í meira en 40 ár. Börn
Elísabetar og Reeds, eig-
inmanns hennar, Christian og
Karen, litu ávallt á Guðrúnu og
Torfa sem ömmu sína og afa.
Ættbogi Guðrúnar og Torfa
telur sex barnabörn og fimm
barnabarnabörn. Synir þeirra
hjóna og þeirra fjölskyldur eru
búsett í Bandaríkjunum.
Guðrún stundaði nám í ungl-
ingaskólanum í Reykjanesi og
Húsmæðraskólanum á Blöndósi
þar sem hún útskrifaðist vorið
1947. Guðrún stundaði tíma-
bundin afgreiðslustörf ásamt
heimilisstörfum og uppeldi.
Hún fluttist með eiginmanni
sínum og sonum til Bandaríkj-
anna árið 1975. Guðrún og
Torfi undu hag sínum vel í
Suður-Kaliforníu og heimili
þeirra varð fljótlega miðstöð
Íslendinga á svæðinu. Þau
hjónin fluttu heim til Íslands
haustið 1986 og bjuggu ávallt í
Vesturbænum þangað til 2007
þegar þau fluttu á Sléttuveg 19
í Reykjavík
Á heimili Guðrúnar og Torfa
var ávallt vel tekið á móti gest-
um, hvort sem þeir komu stutt
eða langt að, að gömlum
íslenskum sveitasið.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Neskirkju í dag, 27. maí 2015,
kl. 13.
eldrar Torfa voru
Sigrún Guðmunds-
dóttir, f. 11. febr-
úar 1903, d. 4.
ágúst 1993, og
Ólafur H. Matt-
híasson, f. 19. mars
1898, d. 28. desem-
ber 1987. Synir
þeirra eru: 1) Sæ-
björn, f. 9. ágúst
1949, kona hans er
Kelly, fyrri kona
Sæbjörns var Sandra og börn
þeirra eru Ruth Ann, f. 1975,
og James Paul Andrew, f.
1979. 2) Drengur óskírður, f. 8.
ágúst 1950, d. samdægurs. 3)
Ingólfur Rúnar, f. 17. júní
1954, kona hans er Mary Eliza-
beth Coleman, fyrri kona Ing-
ólfs er Kristrún Gröndal, dætur
þeirra eru Sigrún Vala, f. 1977,
og Júlia Elín, f. 1981. 4) Krist-
inn Guðni, f. 31. mars 1958,
kona hans er Janet Ólafsson,
dætur þeirra eru Jenny, f.
1984, og Stephanie Elin, f.
1987.
Mikið og náið samband var á
milli Guðrúnar og hálfsystra
Torfa, tvíburasystranna El-
ísabetar (Dinsmore) og Helgu
Guðrúnar Ingólfsdætra. Reynd-
ist Guðrún Helgu Guðrúnu, d.
Þú varst alltaf svo góð við mig,
ég fékk athygli þína óskipta,
þú lifðir fyrir mig,
hlustaðir á mig,
talaðir við mig,
leiðbeindir mér,
lékst við mig,
sýndir mér þolinmæði,
agaðir mig í kærleika,
sagðir mér sögur,
fræddir mig
og baðst með mér.
Þú varst alltaf svo nærgætin
og skilningsrík,
umhyggjusöm og hjartahlý.
Þú varst skjól mitt og varnarþing.
Við stóðum saman í blíðu og stríðu,
vorum sannir vinir.
Mér þótti svo undur vænt um þig,
elsku mamma mín.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Elskuleg móðir okkar lést á
hjúkrunar- og dvalarheimilinu
Grund þann 18. maí eftir langa og
erfiða sjúkdómslegu.
Mamma var fædd og uppalin á
Horni í Hornvík þar sem afi og
amma höfðu búið við einar erfið-
ustu búskaparaðstæður sem hægt
er að hugsa sér. Veðrasamt, kuldi,
landlægur hafís og lítið láglendi
fyrir búskap. Að alast upp við
þessar erfiðu aðstæður mótaði
mömmu okkar. Hún var dugnað-
armanneskja og ráðagóð með af-
brigðum.
Sumarið 1947 eftir að mamma
útskrifaðist frá húsmæðraskólan-
um á Blönduósi fór hún að vinna
við síldarsöltun í Reykjarfirði á
Ströndum
Þar kynntist hún fallegum og
prúðum pilti úr Reykjavík, Torfa
Þorkatli Ólafssyni. Þar hófst ást-
samt og farsælt samband pabba
og mömmu sem stóð í 68 ár, eða
þangað til pabbi lést 11. febrúar sl.
Þegar heilsu mömmu hrakaði
mikið sl. áratug var pabbi hennar
stoð og stytta og annaðist hana af
mikilli ástúð og samviskusemi.
Fyrir um ári þegar lífsþróttur
þeirra var að þverra fluttu þau á
dvalar- og hjúkrunarheimilið
Grund.
Þegar foreldrar okkar voru um
fimmtugt fluttum við öll til Banda-
ríkjanna og settumst að í Suður-
Kaliforníu nálægt Elísabetu syst-
ur pabba. Sá áratugur sem pabbi
og mamma bjuggu í Kaliforníu var
sá hamingjumesti í lífi þeirra.
Við synirnir kvæntumst og átt-
um börn og lifði mamma sig inn í
ömmuhlutverkið. Þá myndaði hún
náin sambönd við barnabörnin
sem stóðu sterk til enda.
Ógleymanlegar eru allar þær
mörgu ferðirnar sem við og fjöl-
skyldur okkar fórum heim til Ís-
lands frá Bandaríkjunum til að
heimsækja mömmu og pabba.
Þótt langar vegalengdir væru á
milli okkar var samband okkar
alltaf mjög náið og fullt af kærleik.
Fyrir hönd fjölskyldu okkar
langar okkur til að þakka starfs-
fólki heimaþjónustu Reykjavíkur-
borgar og Grundar fyrir alla þá
hjálp, aðhlynningu og hlýhug sem
þau sýndu foreldrum okkar þegar
tók að rökkva á þeirra ævikvöldi. Í
fjarveru nánustu fjölskyldu voru
margir ættingjar og vinir pabba
og mömmu þeim mikið til aðstoðar
og gleði síðustu árin.
Sérstaklega þökkum við Gunn-
laugi systursyni mömmu og Kol-
brúnu konu hans.
Nú þegar þú ert horfinn yfir
móðuna miklu, elsku mamma,
stöndum við synir þínir eftir fullir
af þakklæti fyrir allt sem þú gafst
okkur og þá ástúð sem þú sýndir
okkur og fjölskyldum okkar. Við
erum hreyknir af að hafa átt þig
sem móður og þakklátir fyrir þann
mikla arf sem þú gafst okkur.
Við kveðjum þig með miklum
söknuði og trega.
Megi Guð blessa þig og geyma.
Sæbjörn Torfason, Ingólfur
Rúnar Torfason, Kristinn
Guðni Torfason.
Hér að hinstu leiðarlokum
ljúf og fögur minning skín.
Elskulega amma góða,
um hin mörgu gæði þín.
Allt frá fyrstu æskudögum
áttum skjól í faðmi þér.
Hjörtun ungu ástúð vafðir,
okkur gjöf sú dýrmæt er.
Hvar sem okkar leiðir liggja
lýsa göfug áhrif þín.
Eins og geisli á okkar brautum,
amma góð, þótt hverfir sýn.
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér,
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu í verki
góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Nú er elskuleg amma okkar bú-
in að kveðja þennan heim eftir
langa og farsæla ævi. Þótt erfitt sé
að kveðja hana í hinsta skiptið þá
erum við þakklát fyrir að hún sé
búin að fá hvíldina sem hún þráði
svo mikið í lokin.
Okkar fyrstu minningar eru frá
heimili afa og ömmu í Kaliforníu
þegar við vorum litlar að alast
upp. Við vorum, eins og önnur
barnabörn hennar, ljósgeisli í lífi
hennar og hún elskaði hverja
stund sem hún var með okkur.
Það var alltaf gaman að fara með
ömmu út í búð í hverfinu sem seldi
allskonar ódýrt dót. Amma gaf
okkur alltaf nokkra dollara til að
kaupa fyrir og á eftir var alltaf
komið við í ísbúðinni á leiðinni
heim.
Amma og afi vöfðu okkur alltaf
ást og umhyggju, jafnvel þegar við
vorum komin á fullorðinsár. Okk-
ar síðustu samfundir voru þegar
við komum í heimsókn með pabba
í tilefni 90 ára afmælis afa sl. nóv-
ember. Áttum við þá ógleyman-
legar stundir saman. Það er erfitt
að sætta sig við að þau séu bæði
horfin frá okkur á nokkrum mán-
uðum.
Elsku amma okkar, við munum
geyma í okkar hjarta þá ást sem
þú gafst okkur þangað til við mæt-
umst á ný.
Megi Guð blessa þig og geyma.
Sigrún Vala Ingólfsdóttir,
Júlía Elín Ingólfsdóttir.
Gunna og maður hennar, Torfi,
fluttu til Bandaríkjanna þegar ég
var aðeins tíu vikna gömul, þar
sem systir Torfa, móðir mín bjó.
Það myndaðist strax sterkt sam-
band á milli okkar og litum við
systkinin á hana sem ömmu og af
örlæti sínu tók hún við því hlut-
verki.
Gunna hafði sérstaka ömmu-
hæfileika. Mínar fyrstu minningar
sem barn eru þegar hún er að
rugga mér í svefn, hún hélt utan
um mig og ruggaði fram og til
baka, eins og ég geri með mín eig-
in börn í dag. Hún bjó til fyrir okk-
ur barnabörnin íslenskar pönnu-
kökur, súkkulaðikökur og tók
okkur út í búð til að kaupa fyrir
okkur ís.
Hún hlustaði á okkur segja sög-
ur, sagði okkur sögur og lék sér
við okkur.
Vegna fjarlægðar hafði amma
ekki tækifæri að kynnast mínum
börnum, en þau þekkja hana vel af
því ég hef sagt þeim sögur sem ég
segi þeim úr minni barnæsku, sem
hún var svo stór hluti af.
Fyrir hönd manns míns og
barna, bróður míns og hans fjöl-
skyldu þökkum við fyrir að hafa
átt Gunnu sem yndislega ömmu
okkar. Við munum sakna hennar
mikið.
Karen Ann Pickens.
Það er margt sem kemur upp í
hugann, þegar ég skrifa þessi fá-
tæklegu orð um Guðrúnu, mág-
konu mína. Svo langt sem ég man
var hún hluti af lífi mínu.
Hún giftist Torfa bróður mín-
um þegar við tvíburasysturnar
vorum þriggja ára stelpuhnokkar.
Hún var með eindæmum barngóð
og tók hún okkur sem við værum
hennar eigin dætur.
Það voru ófáar heimsóknirnar
sem við fórum í sem litlar telpur til
Gunnu mágkonu, fengum þar
mikla hlýju og alltaf var til nóg af
kexi, sem var vel metið. Ég verð
þeim báðum ævinlega þakklát fyr-
ir það ástúðlega hlutverk sem þau
léku í okkar uppeldi.
Það var okkur hjónum og börn-
um mikið ánægjuefni þegar hún
og Torfi fluttust búferlum til Kali-
forníu. Hlýja loftslagið átti sérlega
vel við heilsufar Guðrúnar. Hún
naut þess að vera í kringum
barnabörnin, og var sú aðdáun svo
sannarlega á báða bóga. Það var
alltaf svo gaman að heimsækja
ömmu og afa á Græna kastalan-
um, eins og við kölluðum heimili
þeirra. Þau hjónin voru með af-
brigðum gestrisin og var oft
mannmargt á heimili þeirra, og
bættust þar margir í vinahópinn.
Þeim til mikillar gleði fengu þau
margar heimsóknir frá Íslandi og
heimili þeirra stóð alltaf opið.
Þau notuðu tíma sinn í Banda-
ríkjunum til að ferðast og var víða
farið. Þau hjónin voru bæði áhuga-
söm að kynnast nýju umhverfi og
fólki og áttu margar góðar minn-
ingar sem oft voru rifjaðar upp.
Þau sneru heim til Íslands eftir 11
ára dvöl. Synir þeirra og fjölskyld-
ur eru búsett í Bandaríkjunum.
Þó haf og heimsálfa skildu okk-
ur þá voru tengslin á milli okkar
alltaf mjög náin.
Þau voru dugleg að koma í
heimsóknir meðan heilsufar leyfði
og voru ófáar heimsóknirnar farn-
ar til Íslands. Það var og fastur lið-
ur að hringja í þau á nokkurra
daga fresti. Já, margs er að sakna.
Guðrún var mjög skynsöm og
sterk kona. Hún ólst upp á einum
afskekktasta stað á Íslandi, Horn-
ströndum og hefur barnæskan
þar mótað hana og gert hana að
þeim sterka persónuleika sem hún
var. Fjölskyldan var henni allt,
hún og Torfi voru sonum sínum
elskulegir foreldrar og undir-
bjuggu þá vel undir lífsbaráttuna.
Þau voru ánægð og stolt af sín-
um strákum.
Það verða viðbrigði að koma til
Íslands og geta ekki komið og
heimsótt Guðrúnu á Litlu-Grund í
notalegu herbergi hennar.
En ég er þakklát fyrir yndisleg-
ar minningar. Elsku Sæbjörn,
Ingi og Kiddi, við Reed vottum
ykkur innilega samúð við andlát
ykkar elskulegu móður.
Að leiðarlokkum þakka ég og
mín fjölskylda henni fyrir það
góða hlutverk sem hún gegndi í
okkar lífi. Megi Guð blessa minn-
ingu hennar.
Elísabet Ingólfsdóttir.
Guðrún Elín Krist-
insdóttir frá Horni
✝ Pálmi KristinnJóhannsson
fæddist í Reykjavík
11. desember 1933.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 16. maí 2015.
Foreldrar hans
voru hjónin Jóhann
Bjarni Einarsson, f.
2.6. 1895, d. 1.2.
1935 og Þorgerður
Magnúsdóttir, f.
5.6. 1903, d. 2.11. 1993. Bróðir
Pálma sammæðra er Jóhann
Guðmundur Hálfdánarson, f.
24.9. 1939.
kona hans er Lilja Sif Þorsteins-
dóttir, f. 16.9. 1982. Sonur hans
og Ásu Lindar Finnbogadóttur,
f. 6.2. 1972, er Áskell Einar, f.
26.5. 2006, og b) Ólöf Þóra, f.
24.11. 1985, sonur hennar og
Atla Viðars Njálssonar, f. 9.1.
1981, er Markús Máni, f. 3.8.
2002, dóttir hennar og Sverris
Einarssonar, f. 7.11. 1978, er
Matthildur María, f. 26.3. 2010.
2) Jóhann Bjarni, f. 12.10. 1964,
kvæntur Stellu Önnudóttur Sig-
urgeirsdóttur, f. 10.1. 1970,
dóttir þeirra Salka Þorgerður
Jóhannsdóttir Stelludóttir.
Pálmi starfaði sem línu- og
eftirlitsmaður hjá Rafmagns-
veitu Reykjavíkur samfellt frá
árinu 1950 til þess að hann lét af
störfum fyrir aldurssakir.
Útför Pálma Kristins verður
gerð frá Bústaðakirkju í dag,
27. maí 2015 kl. 15.
Pálmi kvæntist
13. júlí 1957 Ólafíu
Jóhönnu Bjarna-
dóttur, f. 27.2.
1934. Foreldrar
hennar voru Bjarni
Jóhannesson, f.
30.6. 1904, d. 3.3.
1985 og María
Helgadóttir, f. 16.4.
1909, d. 5.5. 2001.
Afkomendur Pálma
og Ólafíu eru: 1)
María, f. 16.9. 1960, gift Sverri
Þórarni Sverrissyni, f. 14.5.
1959, börn þeirra eru: a) Pálmi
Gautur, f. 24.4. 1980, sambýlis-
Vinur minn til rúmlega 60 ára,
hann Pálmi, er látinn.
Pálma og Lóu kynntist ég í
Farfuglafélagi Reykjavíkur og
voru þau þá nýtrúlofuð. Við fór-
um alltaf í Þórsmörk um hvíta-
sunnu og gróðursettum tré í
Sleppigili, svo var ferðast meira
og minna með „Fuglunum“ öll
sumur.
Hittumst við í Heiðarbóli á
veturna og á skemmtifundum.
Má segja að við höfum verið
mjög nánir vinir. 1954 fórum við
átta farfuglar í hjólaferð til Nor-
egs og Danmerkur og vorum við
þrjú í þeirri ferð sem var alveg
frábær.
Hittum við í Kaupmannahöfn
annan átta manna hóp úr farfugl-
um, sem fór líka á hjólum en aðra
leið, þetta voru sannarlega
skemmtilegir tímar.
Eftir að allir vinirnir í Fugl-
unum giftust og stofnuðu heimili
héldum við áfram að hittast og
við konurnar stofnuðum sauma-
klúbb.
Seinni árin hefur þetta verið
hjónaklúbbur og höfum við alltaf
komið saman á tveggja vikna
fresti yfir vetrartímann. Var síð-
asta mæting í janúar í vetur en þá
var Pálmi orðinn veikur. Alltaf
var gaman að koma til Pálma og
Lóu og spjalla og alltaf var Pálmi
með á nótunum um það sem við
Lóa töluðum um og sá oft
skemmtilegu hliðarnar á málun-
um. Pálmi var alltaf tilbúinn að
ferðast hvenær sem var og kom
hann okkur oft á óvart í ferða-
gleði sinni. Hann var líka mikið
fyrir alla hreyfingu, hann gekk,
hljóp, var í leikfimi og gekk á
fjöll, ég held reyndar að hann hafi
hlaupið á fjöll svo gaman þótti
honum að hreyfa sig. Pálmi var
líka virkur félagi í
Flugbjörgunarsveitinni í marga
áratugi.
Nú smáfækkar kunningjunum
eftir því sem við eldumst, sem er
eðlilegt og sjáum við mikið eftir
Pálma sem var alltaf svo líflegur
en samt hæverskur og ljúfur.
Hann var alltaf góður vinur og
missir Lóu er mikill.
Elsku Lóa, við Þórir sendum
þér, Mariu, Jóhanni og fjölskyld-
um þeirra hjartans samúðar-
kveðjur.
Hörpu þinnar ljúfa lag
lengi finn í muna.
Því ég minnist þín í dag,
þökk fyrir kynninguna.
(Á.K.)
Anna.
Pálmi Kristinn
Jóhannsson
 Fleiri minningargreinar
um Guðrúnu Elínu Kirstins-
dóttur frá Horni bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, amma,
systir og mágkona,
ÞÓRA KRISTINSDÓTTIR,
Ársölum 1,
Kópavogi,
lést á líknardeild LSH laugardaginn
23. maí.
Útför hennar fer fram frá Seljakirkju miðvikudaginn 3. júní kl. 15.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknardeild LSH í
Kópavogi um leið og við færum starfsfólki þar hjartans þakkir
fyrir frábæra umönnun.
.
Árni Ingólfsson,
Ingólfur Árnason,
Kristrún Árnadóttir,
Ketill Árni, Tómas Kristinn og Hinrik Ari Ingólfssynir,
Guðrún Kristinsdóttir, Jóhann Guðmundsson,
Erna Kristinsdóttir, Elías Bragi Sólmundarson.
Frænka okkar,
UNNUR SIGURÐARDÓTTIR,
Seljahlíð,
áður Skólavörðustíg 10,
Reykjavík,
lést á Seljahlíð miðvikudaginn
13. maí.
Bálför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð. Þakkir til starfsfólks Seljahlíðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
Guðný Sigríður Baldursdóttir.