Húnavaka - 01.05.1998, Qupperneq 126

124
H Ú N AVA K A
húsa. Það hafa Ásamenn sem áttu parta á enginu og þeir sem fengu
slægjur þar vafalaust gert áður íyrr.
Á þeim bæjum sem næst voru Eylendinu var reynt að koma sem mestu
af heyinu heim á sumrin. Oftast varð þó að setja eitthvað af heyinu sam-
an í fúlgur á enginu og flytja það heim á ísasleðum eða vögnum á vet-
urna þegar tíminn var rýmri og færið greiðara. Vagnarnir sem notaðir
voru til þessa verks voru reyndar eins hests kerrur sem búið var að taka
kassann af en í staðinn að setja grind á öxulinn. Grindin var stærri að
flatarmáli en kassabotninn í kerrunni og hægt að koma fyrir á henni 6-7
sátum.
Þótt farið væri að nota vagna við heimflutning á þriðja áratugnum var
mikið af heyinu lengi vel bundið og flutt á reiðingi. Sums staðar gátu ver-
ið örðugleikar á því að nota vagna við heimflutninginn vegna kvíslanna
sem fara varð yfír eða ógreiðfærs vegar og heyið þess vegna alllengi flutt
á reiðingi heim í tóft. I Oxl var t.d. allt hey flutt á reiðingi fram til 1955.
Þar var heybandsvegurinn upp af enginu mjög brattur og erfiður. Vegna
þessa var ekki hægt að koma ísasleðum við á veturna. Þegar setja varð
saman í fúlgu á enginu varð því að flytja heyið heim að vetrinum á reið-
ingi líkt og að sumrinu. Reynt var að komast hjá því. Fyrir heybandsdaga
í Oxl voru fengnir að láni hestar og úthald til heybands. Voru oft 8-12
hestar í lestinni. Ennfremur var oft fenginn aukamannskapur til að vinna
að heybandinu. Þessar aðstæður breyttust fyrst með tilkomu dráttarvélar
í Oxl um miðjan 6. áratuginn. Hún átti þó fullt í fangi með að draga
vagn upp brekkurnar og varð fyrst veruleg bylting varðandi heimflutn-
ing í Oxl af Eylendinu þegar keypt var Unimok-bifreið með framdrifi
1963. Olafur Dýi mundsson minnist þess að hafa séð heybandslest á árum
sínum sem sumardrengur í Hnausum á 6. áratugnum. Var það Bjarna-
staðafólk sem var þar að flytja hey á hestum af ítaki sem það hafði á
Hnausaenginu. Er þetta trúlega eitthvað það síðasta sem flutt var á reið-
ingi af engjum á Eylendinu.
I Steinnesi voru aðstæður sérstakar að því leyti að ferja varð heyið yfir
kvíslina. Var notaður við það bátur og var í honum einungis einn ferju-
maður sem dró hann yfír kvíslina á taug. Ragnar Þórarinsson á Blöndu-
ósi var í Steinnesi á fjórða áratugnum og segir svo frá heimflutningnum
þar að á bindingsdögum hafí iðulega verið auk bindingsmannsins tvær
konur í bandinu með honum. Oft var unglingur í rökum. Það var ekki
óvanalegt að það væru 20 til 30 hestburðir í sætinu því það þurfti að
þurrka oftar en einu sinni á sama stykkinu og sætin máttu því ekki breiða
sig um allan þurrkvöllinn. Bandið var haft smátt. Fyrst var flutt á vögnum
að ferjulæginu. Báturinn tók 8-10 hesta í ferð en jafnan voru settir fímm
hestar í hann. Venjulega voru tveir hestvagnar í ferðum að vestanverðu
og tveir á engjunum. Það varð að henda sátunum upp á bakkann að vest-