Húnavaka - 01.05.2003, Blaðsíða 123

HUNAVAKA
121
festinguna. Meðal annars varðandi líflambarétt þeirra sem áttu að fá
lömb 1948, þannig að mjög vafasamt var hvort hann yrði nokkur í fram-
kvæmd. Mjög yrði torveldað um innflutning lamba það haust vegna þess
að ekki yrði hægt að ábyrgjast nægilega einangrun hins nýja fjár.Ymislegt
fleira setti nefndin fram sem braut í bága við það samkomulag sem kom-
ið var á við ráðherrann, þegar hin nýja samþykkt var samin, og ráðherr-
ann hafði lofað að staðfesta ef hún óbreytt fengi löglega samþykkt heima
fyrir eins og varð.
Mátti á ýmsu marka að Sauðfjársjúkdómanefndin hugsaði sér að hlut-
ur okkar upphlaupsmannanna mætti gjarnan vera lakari en hinna sem
voru góðu börnin og létu að hennar vilja. Henni mun líka hafa þótt ráð-
herrann ekki hafa haft nægilega hliðsjón af hennar vilja er hann að lok-
um gekk til samkomulags við okkur. Mótmæltum við nefndarmenn öllu
þessu fyrirvaradrasli og sendum hið snarasta til föðurhúsanna. Samt var
þetta nóg til þess að við margvíslegar snurður og vafninga var að etja.
Stórfelldast af þessum eftirhreytum var þó þegar þeirri skoðun skaut upp
hjá stjórnvöldum syðra að samþykktin gjörði ekki ráð fyrir neinum bót-
um til okkar fyrir sauðleysið 1947-48. Það var þó eitt af höfuðatriðunum
sem við töldum okkur hafa komið fram við ráðherrann er hin nýja sam-
þykkt var sett á laggirnar. Hér var um allmikla fjármuni að ræða á mæli-
kvarða okkar bænda eða tæpa milljón króna eins og áður er að vikið.
Þessi deila gekk svo vítt að stungið var undir stól í stjórnarráðinu eða virt-
ust hafa glatast úr skjölum málsins sumir af frumpunktum okkar Haf-
steins er við lögðum fyrir ráðherrann sem samkomulags grundvöll og
hann óskaði eftir við skrifstofustjóra sinn að orðaði samþykktina með
okkur Hafsteini ásamt öðru í samkontulags atriðunum.
Enda var þetta ekki annað en útúrsnúningur og hártogun um orða-
lag samþykktarinnar. Loksins höfðum við þó fram okkar rétt en til marks
um tregðuna og við hvaða erfíðleika var að etja má geta þess að þegar
fjármálaráðuneytið sendir skuldabréfín hingað eru þau þannig að ekki
var ætlast til að ríkið greiddi neina vexti af þessu fé. Þetta voru þó tíu ára
skuldabréf sem átti að greiða árlega tíunda hlutann af samkvæmt út-
drætd. Við vorum ekki seinir á okkur að endursenda þá pappíra og feng-
um von bráðar vaxtabréf eins og um hafði verið samið, þó ekki fyrr en að
Hafsteinn hafði farið suður.
Jæja, þegar ég tók þá ákvörðun að reyna að svara fyrirspurn þinni sem
mér var ljúft að gjöra, þá gjörði ég mér ekki grein fýrir að það væri mik-
ið verk. Þegar ég fór að grúska í þessum plöggum sá ég að allt þetta mál
var svo flókið og margbrotið að ekki er hægt að gjöra því viðhlítandi skil
í mjög stuttu rnáli. Þó hefði ég getað dregið það nokkuð saman ef ég
hefði haft nægan tíma. Annars finnst mér þegar ég er farinn að rýna í
þetta að gaman hefði verið að skrifa alla sögu þessa sérkennilega og um-
fangsmikla máls.