Dagblaðið Vísir - DV - 11.06.2010, Qupperneq 10

„Staða okkar er þannig að við hefð-
um það ágætt ef við myndum losna
við eftirstöðvar þessa láns. Ég er iðn-
aðarmaður og ef það verður lítið að
gera aftur í haust veit maður ekk-
ert hvernig fer. Við eigum smá inni
á banka en hversu lengir dugir það
ef maður hefur ekki vinnu? Þetta er
líka spurning um hvað maður getur
borgað. Það þrengist alltaf og þreng-
ist hjá manni. Ef maður á eitthvað í
eigninni sinni þá er maður bara fast-
ur og getur ekkert farið,“ segir Ívar
Jónsson iðnaðarmaður, sem ásamt
konu sinni hefur reynt að semja við
Landsbankann um niðurfellingu
vaxtaskuldar.
„Við erum ekki á hausnum en við
þurfum hins vegar að borga 90 þús-
und krónur á mánuði aukalega. Við
borgum 107 þúsund af íbúðasjóðs-
láninu og svo fer þetta upp í 200
þúsund krónur á mánuði þegar við
erum að borga af vöxtunum af fyrra
láninu líka. Við erum sex manna föl-
skylda og það eru mikil útgjöld og
synd að allur þessi peningur fer bara
í steypu,“ segir Helga Sæunn.
Óselt hús safnaði vöxtum
Forsaga málsins er sú að Helga og
Ívar áttu hús í Hafnarfirði. Árið 2006
ákváðu þau að stækka við sig og
byrjuðu fljótlega að byggja hús við
Fróðaþing í Kópavogi. „Ég tók mér
launalaust leyfi til að byggja húsið og
gerði það allt sjálfur. Það tók mig tvö
ár og ég sá ekki börnin mín á meðan.
Núna spyr maður sig hvort það hafi
verið þess virði,“ segir Ívar.
Þegar nýja húsið var nánast orðið
fokhelt fóru þau að huga að því að
selja hitt húsið. „Við stóðum í þeirri
trú að það myndi seljast strax enda
þannig eign. En svo fraus markaður-
inn þegar við erum að fara að selja og
það selst ekki fyrr en ári eftir að við
setjum það á sölu,“ segir Ívar. Húsið
seldist langt undir uppsettu verði
og auk þess tóku þau aðra íbúð upp
í. Á meðan húsið var óselt safnaði
brúunarlán sem þau tóku hjá Lands-
bankanum á sig vöxtum. Lánið tóku
þau til að brúa bilið fyrir nýja húsið.
Peninginn sem þau fengu fyrir söl-
una á gamla húsinu notuðu þau til
að borga bankanum. „Við skildum
svo viljandi eftir þessar 14 milljónir
sem eru uppsafnaðir vextir af þrjá-
tíu milljóna króna láni sem við erum
nú þegar búin að borga. Við skildum
það eftir því við vildum semja um
það,“ segir Ívar en það hefur ekki tek-
ist hingað til þar sem bankinn neitar
semja við þau.
Fagráð sýndi fagleysi
Þau fóru svo í bankann til að reyna að
semja um greiðslu á vöxtunum sem
eftir sátu en mættu, að þeirra sögn,
skilningsleysi í bankanum. „Við fór-
um til að semja um það að við mynd-
um gera upp allt lánið og helming-
inn af vöxtunum en myndum fá hinn
helminginn niðurfelldan og yrðum
þannig skuldlaus við bankann.“
Hjá bankanum fengust hins veg-
ar þau svör að það væri ekki forsenda
fyrir því að semja við þau þar sem
þau hefðu ekki greiðslugetu. Þau áttu
samt fjórar milljónir inni á banka-
reikningi á þessum tíma. „Bréfið sem
þeir sendu fór til fag ráðs. Ég hringi
beint í aðstoðarkonu bankastjóra
sem átti sæti í fagráði. Ég spyr hana
hvað þeir meini með því að ég sé
ekki með greiðslugetu þegar ég er að
bjóðast til að gera upp við bankann
og sagði að þau yrðu að sýna mér
einhverja sanngirni á móti. Þá mætti
mér bara dónaskapur. Ég segi þá við
hana að hún þurfi að gera sér grein
fyrir því að verið sé að bjóðast til að
borga sjö milljónir. Þá kemur á hana
fát og hún segir að þá horfi þetta nú
öðruvísi við,“ segir Ívar, sem telur
að bréfið þeirra hafi ekki verið lesið
af fagráðinu og það séu ekki fagleg
vinnubrögð. „Það virðist vera þannig
að hausinn á bréfinu hafi bara verið
lesinn og þau séð orðið niðurfell-
ing og þá var því bara synjað,“ segir
hann.
Ævistarfið étið upp
Síðan þá er liðið rúmlega ár og ekk-
ert hefur gerst í þeirra málum síðan.
Á meðan hækka vextirnir af láninu.
„Þeir sjá það að við eigum ennþá það
mikið í eigninni að þeim er í raun
alveg sama. Þeir eru ekki að ganga á
okkur en á móti kemur að allt sem við
erum búin að vinna fyrir síðast liðin
tíu ár eru þeir að éta upp hægt og ró-
lega þangað til við eigum ekki neitt.
Við fáum ekki greiðslu aðlögun því við
erum á gráu svæði samkvæmt bank-
anum, við eigum of mikið í húsinu.
Bankinn vill ekki á neinn hátt koma
til móts við fólk eins og okkur. Fólk
sem hefur unnið alla tíð og horfir upp
á ævisparnað sinn étinn upp af bank-
anum. Þeir líta bara á það þannig að
það eigi að éta upp allt sem fólk á því
að það er hægt,“ segir Ívar. „Ævi starfið
okkar er farið og það til bankans,“
segir Helga og heyra má að þau eru
10 föstudagur 11. júní 2010 fréttir
„Ævistarfið okkar
farið til bankans“
viktoría hermannsdÓttir
blaðamaður skrifar: viktoria@dv.is
helga sæunn Árnadóttir og ívar Jónsson eru ósátt við Landsbankann. Þau hafa reynt að fá
felldan niður um helming vaxtaskuldar sem þau standa uppi með eftir að hafa greitt niður
húsnæðislán. Þau hafa boðist til að borga bankanum helming upphæðarinnar gegn því að
þau fái hinn helminginn niðurfelldan, enda sé um að ræða vexti af láni, ekki lánið sjálft.
Allt sem við erum búin að
vinna fyrir síðastliðin
tíu ár eru þeir að éta
upp hægt og rólega
þangað til við eigum
ekki neitt.
Vesturvör 30c, Sími 575-1500
Auðvitað máttu
borga meira.
Þó það nú væri!
En þá verðurðu bara
að fara annað.
Ferð á Kársnesið borgar sig!
www.kvikkfix.issko
ðaðu!