Listin að lifa - 01.06.2013, Blaðsíða 22

Frumkvöðull í íþróttum aldraðra
— viðtal við Guðrúnu Nielsen íþróttakennara
Pað tók mig góða stund að finna hús
Guðrúnar í Suðurhlíðum, en eftir
nokkurt hringsól sá ég granna bros-
andi konu standa við dyr hússins sem
ég var að leita að og veifa glaðlega til
mín. Guðrún hafði þá séð til mín
sveima um hverfið og vildi létta mér
leitina að heimili sínu. Hún heilsaði
mér alúðlega og bauð mér inn í fallega
stofu. I þessu fallega húsi hafa Guðrún
og maður hennar Gunnar Guðröðar-
son fyrrverandi skólastjóri búið í 30 ár.
Nú býr hún þar ein þar sem Gunnar
maður hennar er fyrir stuttu fluttur á
Sóltún vegna heilsubrests. Guðrún og
Gunnar eiga tvö uppkomin börn, tvö
barnabörn og eitt barnabarnabarn.
Guðrún er grönn og spengileg, glað-
leg og hress í viðmóti, kvik í hreyfing-
um eins og ung stúlka og er þó orðin
níræð. t>egar ég hrósa henni, segist
hún þakka það lífsstíl sínum, hve vel
Gúðrún Nielsen
íþróttakennari
ogformaður FAIA í 25 ár.
sér líði. íþróttir og hreyfing hafa alltaf
verið hennar hjartans mál og hún er
einn aðalfrumkvöðull að íþróttaiðkun
eldri borgara.
-Ég spyr Guðrúnu fyrst um ætt og
uppruna.
„Ég er fædd í Reykjavik 29. júlí 1923.
^mmmmm
Foreldrar mínir voru Guðrún Ólafía
Ólafsdóttir, ættuð úr Garðinum og
Jörgen Carl Cristian Nielsen frá Svend-
borg í Danmörku. Fau leigðu fyrst hús-
næði á Bergstaðastræti 49, en ég ólst
upp á Bergstaðastræt 29, þar sem pabbi
hafði lagt í að kaupa sér hús árið 1923.
Hann keypti það af kunningja sínum
Wilhelm Bernhöft sem hafði rekið þar
bakarí á jarðhæðinni. Pabbi var bakari
og rak þar svo bakarí í mörg ár. Pabbi
sagði okkur söguna af því þegar tengda-
faðir hans, Ólafur kom í heimsókn
(hann bjó í Garðinum) hann horfði
á húsið og sagði við pabba „Og þú átt
þetta allt?“ Pabba varð svara vant því
hann átti þá ekki eyri í húsinu! Var
nýbúinn að festa sér það.
Ég er fædd smá og pasturslítil var
með beinkröm og fór ekki almennilega
að ganga fyrr en á þriðja ári, en eftir
það var stelpan óstöðvandi! Og fljótt
22