Dagblaðið Vísir - DV - 18.10.2013, Síða 35

Fólk 35Helgarblað 18.–20. október 2013
Vill verða
borgarstjóri
Borgarmálin brenna á honum og ætlar hann að gefa
kost á sér í oddvitasætið í komandi prófkjöri Sjálf-
stæðisflokksins. Júlíus Vífill Ingvarsson seg-
ist vel geta hugsað sér að verða borgarstjóri og vill
taka til í fjármálum borgarinnar sem hann segir vera
í ólestri. Hann gagnrýnir Jón Gnarr fyrir að sinna ekki
starfi borgarstjóra og segir borgina sárlega vanta
leiðtoga. Viktoría Hermannsdóttir ræddi við borg-
arfulltrúann, lögfræðinginn og óperusöngvarann um
æskuna, aldraða fósturforeldra sem hann kaus að
alast upp hjá, söngferilinn og auðvitað borgarmálin
sem eru honum afar mikilvæg.
É
g ætlaði aldrei út í borgar-
málin, ég var beðinn um að
gefa kost á mér en harðneit-
aði nokkrum sinnum áður en
ég lét segjast,“ segir Júlíus Vífill
brosandi meðan hann hellir upp á
kaffi fyrir blaðamann á kaffistofu
borgarfulltrúa, aðspurður hvort það
hafi alltaf verið ætlun hans að fara út
í borgarpólitíkina. Við erum stödd á
annarri hæð á Tjarnargötu 12, á ská á
móti Ráðhúsinu þar sem flestir borg-
arfulltrúar hafa skrifstofur sínar. Það
er föstudagseftirmiðdegi og enginn
borgarfulltrúi í húsinu nema Júlíus.
Hann fullvissar þó blaðamann um
að það sé ekki vegna leti hinna borg-
arfulltrúanna. „Nei, nei,“ segir hann
hlæjandi. „Þetta starf krefst þess að
maður þarf að vera víða. Við erum
mikið á ferðinni.“
Tilbúinn í slaginn
Júlíus þekkir það vel enda hefur
hann starfað að borgarmálum og
setið í borgarstjórn frá árinu 1998. Þó
með hléi árin 2002–2006. Nú er bar-
átta fram undan, hann sækist eftir
oddvitasæti í komandi prófkjöri og
fer þar á móti allavega einni sam-
starfskonu; Þorbjörgu Helgu Vigfús-
dóttur, sem sækist einnig eftir fyrsta
sætinu. Júlíus hefur leitt lista sjálf-
stæðismanna síðan í maí á þessu ári
þegar Hanna Birna Kristjánsdóttir
hvarf af vettvangi borgarmálanna og
yfir í landspólitíkina. Hann er því vel
undirbúinn undir baráttuna og vill
helga krafta sína því að leiða flokkinn
í borginni. „Það eru bara svo mikil
forréttindi að fá að nýta krafta sína í
að starfa í þágu almennings.“
Hann segir alls ekki illt á milli
hans og Þorbjargar Helgu þó að þau
fari á móti hvort öðru. „Við vorum nú
bara saman í kaffi áðan,“ segir hann
hlæjandi.
Nokkrar breytingar hafa orðið á
borgarstjórnarflokknum. Ljóst er að
Gísli Marteinn hverfur af braut en í
nýlegri könnun kom í ljós að hann
hafði mest fylgi sitjandi borgarfull-
trúa flokksins. Þar á eftir kom Júl-
íus Vífill. Hann segir það þó ekki
endilega gefa vísbendingu um fylgi
Gísla Marteins innan flokksins. „Í
þessari könnun var ekki verið að
spyrja bara kjósendur Sjálfstæðis-
flokksins heldur allra flokka. Þannig
að það kemur ekkert endilega á
óvart að hann hafi fengið mest fylgi
þar sem hann hefur stutt við mikið
af áberandi og stórum málum hjá
meirihlutanum,“ segir hann.
Lögfræðingur og óperusöngvari
Hann segir það þó alls ekki ekki hafa
verið æskudraum sinn að fara út í
borgarpólitík. Reyndar hafði hann
lítið skipt sér af stjórnmálum áður
en hann gaf kost á sér í prófkjöri inn-
an flokksins fyrir kosningarnar 1998.
Þó hafði hann aðeins komið nálægt
stúdentapólitíkinni í háskólanum
og haft gaman af en hafði þó ekki
hugsað sér að feta þessa braut. Hann
hafði einnig starfað innan flokksins í
hverfaráði í sínu hverfi en hafði ekki
haft hug á því að beita sér frekar á
þessu sviði. „Ég ætlaði mér aldrei að
gera stjórnmál að neinum vettvangi
í mínu lífi,“ segir hann. Reyndar hef-
ur hann bæði lært lögfræði og óperu-
söng ásamt því sem hann starfaði hjá
fyrirtæki fjölskyldu sinnar til margra
ára en faðir Júlíusar var Ingvar
Helgason sem stofnaði og átti sam-
nefnda heildsölu og bílasölu sem
flestir landsmenn kannast við. Hann
var náinn föður sínum sem er látinn
og móður sinni sem er enn á lífi en
hann ólst þó ekki upp hjá þeim. Og
það er saga að segja frá því hvernig
það kom til.
Valdi sér foreldra í næsta húsi
Júlíus er fæddur í Reykjavík 18. júní
1951 og ólst upp í vesturbæ Reykja-
víkur. Hann er þriðji elstur í hópi níu
systkina; fjögurra bræðra og fimm
systra en ein þeirra lést barn að aldri.
Þrátt fyrir að koma úr svo stórum
systkinahópi ólst hann þó upp sem
einbirni. „Það var þannig að mamma
og pabbi áttu litla íbúð á Hávallagötu
44. Sennilega hefur nú verið frekar
þröngt þar þó við hefðum nú ekki
verið orðin svona mörg þá. Okkur
fannst samt aldrei þröngt, bara ofsa-
lega gaman og í minningunni er
alltaf sól,“ segir hann brosandi.
Í næsta húsi við fjölskylduna
bjuggu eldri hjón; þau Áslaug og
Helgi Sívertsen. „Strax sem pínulítill
hnokki hændist ég að þessum hjón-
um sem voru komin yfir miðjan ald-
ur. Þegar foreldrar mínir fluttu svo
í burtu þegar ég var ekki nema 2–3
ára gamall þá var ég eiginlega fluttur
að heiman og til þessara yndislegu
hjóna. Það varð svo úr að ég varð eftir
og ólst upp hjá þeim.“
Þrátt fyrir að hafa alist upp annars
staðar þá var hann alltaf í sambandi
við fjölskyldu sína. „Ég var alltaf í
samskiptum við fjölskylduna en bjó
annars staðar og ólst upp hjá þessu
yndislega fólki. Ég kallaði þau alltaf
ömmu og afa þó þau væru í raun
mínir foreldrar, eða réttara sagt
fósturforeldrar. Þau voru svo göm-
ul. Fósturmóðir mín var fædd 1897
og fósturfaðir minn var aðeins yngri.
Þetta var bara allt svo yndislegt
Viktoría Hermannsdóttir
viktoria@dv.is
Viðtal „Það
vantar
leiðtoga, það
vantar forystu-
manninn, það
vantar borgar-
stjórann.
Finnst vanta leiðtoga
Júlíus segist aldrei hafa
ætlað sér að stefna á
stjórnmálin en í dag kann
hann afar vel við sig á þeim
vettvangi. Mynd SigTryggur Ari