Lögmannablaðið - 01.06.2009, Side 10

10 < LÖGMANNABLAÐIÐ – 2 / 2009
Framsögumenn á málstofu um skjól
fyrir sköttum voru Ingibjörg Þorsteins-
dóttir, dósent við lagadeild Háskólans á
Bifröst og Jón Elvar Guðmundsson, hdl.
hjá Logos lög manns þjónustu. Í pall-
borði sátu Bryndís Kristjánsdóttir,
skattrann sóknar stjóri, Garðar Gíslason,
hdl. hjá LEX lögmannsstofu og Garðar
Valdimarsson hrl. hjá Deloitte hf. Vala
Valtýsdóttir, hdl. hjá Deloitte hf. stýrði
málstofunni.
Í erindi Ingibjargar Þorsteinsdóttur kom
meðal annars fram að á fyrirtæki í
skattaskjólum væri enginn eða óveru-
legur skattur lagður á fyrirtæki auk þess
sem helstu einkenni slíkra svæða væri
að þar skorti á skilvirka upplýsingagjöf
til annarra ríkja, reglur væru ógagnsæjar
og vanalega þyrftu fyrirtæki ekki að
vera með raunverulega starfsemi í
viðkomandi ríki til að njóta þess laga-
um hverfis sem hefði framan greind
einkenni. Þá vék Ingibjörg að aðgerðum
á vettvangi OECD sem miða að því að
sporna gegn skaðlegri skattasamkeppni,
einkum starfsemi skattaskjóla. Þær
aðgerðir sem ráðist hefði verið í kynnu
að fela í sér einhverjar úrbætur á
núverandi ástandi sem væri óviðunandi.
Að mati Ingibjargar væri það bjartsýni
að ætla að dagar skattskjóla væru taldir
í bráð. Til þess þyrfti öflugri og sam-
hæfðari aðgerðir sem óvíst væri hvort
eða hvenær ríki heims kæmu sér saman
um.
Jón Elvar Guðmundsson gerði að
umtalsefni sínu hvort raunverulegt
skattahagræði fælist í fjárfestingum í
gegnum lágskattalögsögur. Niðurstaða
Jóns Elvars var sú að, að því gefnu að
íslenskir fjárfestar og félög þeirra færu
að reglum laga um tekjuskatt, þá myndi
0% skatthlutfall í lágskattalögsögum
alla jafna ekki leiða til lægri skatt-
lagningar ef fjárfest væri í gegnum
þær. Það gæti hins vegar verið að
skattlagning kynni að aukast vegna
þessa. Ástæðan væri sú að líta þyrfti til
skattlagningar á þremur stigum, þ.e. í
landi fjárfestis, í lágskattalögsögunni og
í landi fjárfestingarinnar. Samspil
landanna þriggja myndi ráða niður-
stöðunni. Í þessu fælist að hið lága
(jafnvel ekkert) skatthlutfall væri
væntanlega ekki hvatinn að því að
fjárfest væri í gegnum slíkar lágskatta-
lögsögur. Í þeim efnum yrði að horfa til
annarra þátta.
Í máli Bryndísar Kristjánsdóttur kom
fram að vandkvæðin við skattaskjólin af
hálfu skattyfirvalda fælist meðal annars
í takmarkaðri upplýsingagjöf til annarra
ríkja. Fyrir skattyfirvöld væri aðgangur
að upplýsingum grundvallaratriði í öllu
eftirliti og rannsóknum. Takmörkuð
upplýsingagjöf hvetji menn til þess að
fara ekki að lögum og reglum og svíkja
undan skatti þar sem leyndin minnki
líkur á að upp um brot komist. Á
vettvangi OECD og innan Evrópu-
sambandsins hefði um árabil verið
barist gegn skattaskjólum og hefði sú
barátta fengið aukinn byr í kjölfar
efnahagshrunsins. OECD legði nú
einkum áherslu á að upplýsingagjöf frá
skattaskjólum yrði bætt með gerð
upplýsingaskiptasamninga við önnur
ríki. Ísland hefði þegar notið árangurs
þess starfs með nýlegum upplýsinga-
skiptasamningum Norðurlandanna við
nokkur helstu skattaskjól heims sem
fæli í sér mikilvæga úrbót fyrir skatt-
yfirvöld.
Hjá Garðari Gíslasyni kom fram að
hann þekkti fá dæmi þess úr sinni
reynslu við skattrannsóknir, og síðar
sem lögmaður á sviði skattamála, að
ráðgjafar um skattamál hér á landi hafi
ráðlagt stofnun félaga í skattaskjólum
enda væri engin glóra í slíku ef menn á
annað borð hefðu í hyggju að standa
rétt að skattskilum hér á landi. Í þeim
Lagadagurinn: II. málstofa
F.v. ingibjörg Þorsteinsdóttir, garðar Valdimarsson, bryndís Kristjánsdóttir, garðar gíslason og jón Elvar guðmundsson. Á
myndina vantar Völu Valtýsdóttur sem stýrði málstofunni.
Skjól fyrir sköttum eða eðlileg samkeppni um
skatta?
framhald á bls. 30