Úr þjóðarbúskapnum - 01.07.1957, Blaðsíða 11

BYGGINGARFRAMKVÆMDIR 1945—1955
fara fram, að breyta þessum hlutföllum. Hér
skulu færð nokkur rök fyrir þeim hlutföilum,
sem valin voru.
Byggingarkostnaður i kaupstöðum var
áætlaður lægri en í Reykjavik, vegna þess að
ætla má, að ekki sé alltaf jafn mikið borið i
hús þar og í Reykjavik, vinna eftir uppmælingu
ekki jafn algeng, byggingarefni, sérstaklega
möl og sandur, oft auðsóttara. Sömu rök gilda
fyrir byggingar i kauptúnum og sveitum. Því
fámennari sem staðirnir eru þvi ódýrara vill
vinnuaflið oft verða og húsin ekki jafnvönduð.
Einnig er það algengt, að tiltölulega mikið
af rými íbúðarhúsa i sveitum sé notað fyrir
geymslur og þá óinnréttað, Byggingarkostn-
aður verksmiðju- og iðnaðarhúsa o. fl. er hér
talinn 40% af byggingarkostnaði íbúðarhúsa
i Reykjavík, en slíkar byggingar eru oft mjög
einfaldar að gerð, jafnvel aðeins járnklædd
stálgrind. Þessi hlutfallstala samsvarar bygg-
ingarkostnaði íbúðarhúsa, þegar þau eru orðin
fokheld ásamt hitalögn allri.
Opinberar byggingar voru lagðar til jafns
við íbúðarhús, þar sem þær eru oftast ekki
síður vandaðar en þau. Sama gildir um
verzlunar- og skrifstofubyggingar og samkomu-
hús.
Um verðlagningu útihúsabygginga í sveitum
má segja eftirfarandi:
Nokkur hliðsjón hefur verið höfð af verð-
lagningu teiknistofu landbúnaðarins og af verð-
lagningu Innflutningsskrifstofunnar þau ár og
fyrir þær tegundir bygginga, þar sem slikar
verðlagningar hafa verið til. Þegar þeim teg-
undum og árum sleppir, verður að notast við
grófar ágizkanir um verðhlutföll, að mestu
miðað við það, hve miklar eða litlar innrétt-
ingar eru að jafnaði i hverri tegund útihúsa
fyrir sig.
Fjós eru dýrust á rúmmetra. Þau eru jafnan
vel einangruð, hafa brynningartæki, mjólkur-
liús, bása, steypt gólf og oft raflögn og sal-
erni. Hins vegar hafa þau enga hitalögn og
eru oftast einfaldari i smíðum en sæmilega
vönduð verksmiðjuhús.
Votheyshlöður koma hér næst að verðmæti,
enda ryðja turnar sér mjög til rúms, og þeir
eru fremur dýrir i byggingu (um 380 kr. á
nr1 1955).
Fjárhús eru hér áætluð dýrari en þurrheys-
lilöður vegna garða, skilrúma, grinda og
brynningartækja.
í lægstu verðflokkunum eru taldar þurrheys-
hlöður, safnþrær, haughús, haugstæði og vél-
geymslur.
3. íbúðabyggingar
a. Reykjavik.
Um ibúðabyggingar i Reykjavík þarf ekki
að fjölyrða. Skýrslur byggingarfulltrúans í
Reykjavik hafa verið einhverjar þær áreiðan-
legustu, sem gerðar hafa verið um byggingar-
framkvæmdir hér á landi.
b. Kaupstaðir.
Til kaupstaða teljast hér í töflunum eftir-
farandi staðir öll árin:
1. Akranes.
2. Akureyri.
3. Hafnarfjörður.
4. Húsavik.
5. ísafjörður.
6. Keflavík.
7. Kópavogur.
8. Neskaupstaður.
9. Ólafsfjörður.
10. Sauðárkrókur.
11. Seyðisfjörður.
12. Siglufjörður.
13. Vestmannaeyjar.
Fjöldi íbúðarhúsa og ibúða i kaupstöðum
ásamt rúmmáli þeirra er tekinn úr þeim heim-
ildum, sem fyrr eru greindar. Þó skortir góðar
heimildir fyrir Kópavog fram til ársloka 1952.
Byggingarfulltrúi kaupstaðarins hefur áætlað,
að um 600 íbúðir liafi verið byggðar á árun-
um 1947—1955. Nákvæmari tölur eru til fyrir
árin 1953—1955, en þeim fjölda íbúða, sem
afgangs varð, hefur verið jafnað á hin árin,
en fjöldi húsanna var i því sambandi áætlaður
65% af íbúðarfjölda árin 1947—1952.
Þessi áætlun hækkar verulega fyrri áætl-
anir, sem gerðar hafa verið um íbúðarhúsa-
byggingar í kaupstöðum.
Engin byggingarskýrsla barst frá Siglufirði
árið 1952, og er reiknað með, að engum bygg-
ingum hafi verið lokið þar. Einnig er reikn-
5