Akureyri - 13.10.2011, Blaðsíða 14

13. OKTÓBER 201114

Út að borða með Arndísi
Ég opna annað augað. Er ekki alveg viss hvort það er nótt eða dagur. Jú, ég heyri í bílum. Það hefur snjóað. Alveg eins og þennan sama dag
fyrir sex árum þegar það gleymdist að sjá
til þess að ég kæmist í eigin brúðkaup. Þá
var það furðu lostinn leigubílsstjóri sem
skutlaði mér í kirkjuna. Best að ég hafi
heimilisbílinn til umráða í dag, í tilefni
dagsins.

Við erum heppin og sæl að eiga hvort
annað. Í þessum heimi örra breytinga er
það ekki sjálfsagt. Og það er heldur ekki
alltaf auðvelt. „Sanity and happiness are
an impossible combination“, sagði Mark
Twain og útleggst einhvernvegin þannig
að ógerlegt sé að höndla bæði heilbrigða
skysemi og hamingjuna í einu. Hjónaband
er val. Hamingja er líka val. Suma daga er
mjög erfitt að grípa í skottið á henni, en
kona fær ekki tækifæri til að höndla hana
nema því aðeins að hún hafi valið að gera
það. Því vel ég að segja fyrirgefðu oftar
en heilbrigð skynsemi leyfir mér, fíflast
oftar en heilbrigð skynsemi leyfir mér,
elska oftar en heilbrigð skynsemi leyfir
mér, þykjast heyrnarlaus oftar en heilbrigð
skynsemi leyfir mér, að vera kát oftar en
heilbrigð skynsemi leyfir mér.
Í dag vel ég einnig að borða meira
en heilbrigð skynsemi leyfir mér. Það
er notalegt að halda tvö ein upp á
brúðkaupsafmælið sitt og enn betra með
góðum vinum. Vera par. Við erum heppin.
Vinir okkar hafa boðið okkur í dagverð á
Icelandair hótelinu á Akureyri.
Það kemur skemmtilega á óvart
hvað það er notalegt að labba inn
í lobbýið. Viðskiptahlið hótelsins;
afgreiðsluborðið, blasir ekki við heldur
setustofa í notalegum litum. Þetta
minnir mig óneitanlega á Square
hótelið í Kaupmannahöfn. Ekkert
sérstaklega frumlegt og enginn
íburður, en framúrskarandi notalegt og
litasamsetningarnar fullkomnar fyrir minn
smekk.
Veitingastaðurinn er á neðstu hæð
hótelsins, þar sem að gengið er út í
huggulegan húsagarð. Í fyrstu er ég
ekki alveg viss um hvað mér finnist
um að borða „ofan í kjallara“. En eftir
dagverðinn, þegar við sitjum og spjöllum
saman, þá kemur á daginn að staðurinn
heldur vel utan um hópinn og stemningin
er notaleg.
Veitingastaðurinn er, líkt og
hótelið, einfaldur en huggulegur. Mitt
smámunasama auga heggur þó eftir því
að skemmtilegra væri að sjá kilina heldur
en blaðsíðurnar á bókunum í hillunum.
Vissulega ekki eins þægilegt fyrir augað en
áhugaverðara fyrir heilabúið.
Nú verð ég að láta það fylgja að ég kann
hreint ekki að meta hlaðin hlaðborð. Finnst
þau hreinlega ólystug. Því fá þeir sem sjá
um veitingastaðinn á Icelandair hótelinu
á Akureyri mikið lof fyrir framsetningu.
Margt er á boðstólnum en því er stillt fram
af hógværð og látlausri fágun. Ég byrja á
gröfnu nautakjöti, reykt um laxi og patéi.
Sleppi purusteikinni en fæ mér egg og
beikon ásamt bökuðum baunum. Að því
búnu fleiri tegundir af eftirrétt en ég kæri
mig um að muna – og kaffi.
Allt er gott og eins lítið „staðið“ og það
mögulega getur orðið á hlaðborði. Lítið
er á hverju fati og kokkarnir duglegir að
fylla á. Brauðið heimabakað og ljúffengt
og kryddsultan með patéinu ein sú besta
sem ég hef bragðað. Réttirnir eru mun
fleiri en ég get talið upp hér og óhætt
að segja að allir fái lystisemdum sinna
bragðlauka fullnægt. Ég er, til að mynda,
mikil forréttakona og fór því margar ferðir
að grafna nautakjötinu, laxinum, patéinu,
salatinu og öðru sem þar var. Aðrir við
borðið þóttust hafa himinn höndum tekið
með steikt beikon, pylsur og purusteik á
sínum diski. Og einn borðfélaganna lét
sköpunargáfuna njóta sín og fékk sér
vöfflu með sýrópi og spældu eggi. Ekki
sem verst!
Við höfum borðað yfir okkur. Sitjum
makindalega og spjöllum. Börnin í pössun
og höfum tímann fyrir okkur. Meiri lúxus
er vart hægt að hugsa sér, fyrir utan
dásamlegan eiginmann. Nema ef vera
skyldi nuddi hjá Ulriku á Aqua Spa, en
þannig lýkur þessu brúðkaupsafmæli. Held
heim, að snýta, elda, hugga og þvo, með
mínum heittelskaða með fullt af hamingju
og lítið af heilbrigðri skynsemi; klikkuð
og kát.
Arndís Bergsdóttir skrifar um
veitingahús
KLIKKUÐ OG KÁT
ERNA / SKIPHOLTI 3 / S.552 0775 / ERNA.IS
Fallega
Jólaskeiðin
frá Ernu
Verð 16.500,-
HÖFUÐBORG LANDSBYGGÐARINNAR
MEÐ AUGUM AÐKOMUMANNSINS
Næstur á mælendaskrá „aðkomu-manna“ í blaðinu er Björn Malm-quist fréttamaður en í eina tíð
fannst honum Akureyri eins og útlönd.
Ég veit ekki hvort hægt er að lýsa sam -
bandi mínu við Akureyri sem persónu legu
– og þó. Allavega frá mínum bæjar dyrum
séð – eins og reyndar bæjardyrum allra
annarra sem þangað hafa komið og þar
hafa búið. Ég man eftir löngum bílferðum
frá Akranesi, þar sem ég ólst upp, til að
heimsækja Lísel og Jóhann frænda og öll
frændsystkinin mín, Finn, Hilmar, Karenu
og Björgu, sem áttu heima í fallega
húsinu í Ásabyggð. Og ég man hvað mér
fannst alltaf eins og ég væri að koma til
útlanda – það voru tré út um allt, bærinn
var snyrtilegur og það var einhvern
veginn alltaf gott veður á Akureyri...
í minningunni að minnsta kosti.
Þessum heimsóknum fækkaði með ár-
un um, eins og gengur – börnin breytt ust
í unglinga sem síðan fluttu út og stofn-
uðu sín eigin heimili. Akureyri varð að
viðkomustað á ferðalagi; kíkjum í kaffi til
gömlu hjónanna, fáum okkur ís í Brynju
og höldum svo áfram...alveg þangað ég
flutti, skömmu eftir síðustu alda mót, með
fjölskylduna austur á land, til að fara að
vinna sem fréttamaður á Egilsstöðum.
Þá varð Akureyri nefnilega að alvöru
áfangastað fyrir okkur borgarbörnin
sem nú vorum orðin að íbúum lands-
byggðarinnar. Við uppgötvuðum það
sem margir nýir kunningar og vinir á
norðausturhorni landsins höfðu vitað
lengi: ef Reykjavík er höfuðborg alls
landsins, þá er Akureyri höfuðborg
Norður- og Austurlands.
Fyrir fólk eins og okkur, sem leit á
það áður sem dagstúr að skreppa á
Þingvelli, þá varð það allt í einu ekkert
tiltökumál að keyra á laugardagsmorgni
frá Seyðisfirði til Akureyrar; fara í
búðir á Glerártorgi, fá sér kaffi á Bláu
könnunni, fara með krakkana í sund,
kíkja í Eymundsson, og síðan á Bautann,
(og gleymum ekki að heilsa upp á Lísel
og Jóhann!). Þegar við komum svo heim
á Seyðisfjörð, leið okkur eins og við
hefðum skroppið í bæinn (Reykjavík,
það er...)
Svona upplifði ég Akureyri fyrir
nokkrum árum. Eins og litla útgáfu af
Reykjavík – nema hvað þessi útgáfa var
fallegri og vinalegri en sú fyrir sunnan.
Ég veit ég ætti kannski ekki að segja
þetta, af því ég bý í Reykjavík, en samt:
svona er þetta bara!
Björn Malmquist fréttamaður