Dagblaðið Vísir - DV - 03.01.2008, Síða 13

Kvikmyndagerðarmaðurinn og vélfræðingurinn Ásgeir Long ókárið 1963 á
Esjuna. Ferðina fór hann með sveitungum sínum en farið var á þremur bílum.
Ásgeir, sem nú er áttræður, lagði til bíl sem hann smíðaði sjálfur en meðfýlgjandi
myndir af ferðinni eru í eigu hans.
Róðurinn þyngist
Ferðin gekk ekki
þrautalaust fyrir sig.
Isveitinni í kringum Reykjalund voru á þessum árum
jeppakarlar á hverjum bæ. Menn voru bæði hressir og
stórhuga en einhvern tímann kom upp sú hugmynd
að aka á Esjuna. Loks ákváðum við að fara á þremur jepp-
um upp á fjallið," segir Ásgeir Long, sem fyrir rúmum 40
árum tók sig til og keyrði upp á sjálfa Hsjuna. Bílarnir sem
i'óru í ferðina voru Land Rover, Willis og svo Rússinn hans
Ásgeirs. „Ég keypti mér gamlan heríoringjabíl sem hafði
staðið lengi að Álafossi. Þetta var gamall blæjubíll sem ég
breytti og byggði yfir," segir Ásgeir en hann hafði dundað
við bíla frá því hann var unglingur.
Lítiil undirbúningur
Ásgeir var á þessum tíma verkstjóri á mótaverkstæöinu
fyrir plastverksmiðjuna við Reykjalund en hann fékkst einn-
ig lengi við kvikmyndagerð. E'erðin upp á Esjuna var að sjálf-
sögðu tekin upp. Ásgeir segir undirbúning að feröinni ekki
hafa verið mikinn. „Við áttum góða jeppa og eftir að hafa
metið það svo aö fært væri upp Hsjuna að noröan ákváð-
um við að skella okkur á þetta. Þeim megin er dalur þar sem
finna má á einum stað aflíðandi halla sem liggur alla leið
upp," segir hann.
Drógu bíia með handafli
„Við vorum mjög heppnir með veður. Það var töluverður
snjór en án hans hefði líklega ekki verið fært. Mig minnir
að við höfum verið tvo til fjóra tíma á leið upp fjallið. Við
þurftum víða að skáskera skttlla lil að komast upp og við
mokuðum heil ósköp enda var ferðin erfið þótt færðin hafi
veriö tiltölulega hagstæð," segir Ásgeir. Nokkrum sinnum
þurftu þeir að bregða á það ráð að draga bílana upp með
handafli. „Þetta var mikið erfiði á köflum. Þegar við kom-
umst ekki lengra var ekkert annað að gera en að hinda kaöal
í bílana og bæta handafli við vélaraflið. Það gekk fttrðu vel,"
segirhann.
Aðspurður hvort ferðin hafi að öðru leyti gengið snurðu-
laust fyrir sig hugsar Ásgeir sig um smá stund en segir svo:
„Einn ökumaðurinn áttaði sig á því, þegar upp var komið að
hann þorði ekki fyrir sitt litla líf að aka niður aftur. Þaðþurfti
því annar að hlaupa í skarðiö fyrir hann," segirÁsgeir léttur í
bragði en ferðin niöur gekk vel og var öllu þægilegri.
Ásgeir segir að bíllinn hafi reytrst honum alar vel um
tíma. „Við fjölskyldan feröuðumst mikið á þessum híl. Hg
útbjó hann þannig að við gálum öll ljögur sofið í bílnum á
ferðaliigum. Hg setti kojur fyrir krakkana upp untlir rjáfri og
við flökkuðum á bílnum um landið ár eftir ár," segir hann.
Ásgeir segist loks hafa selt bílinn í I lúnavatnssýlu. „Kg
neyddist til að losa mig við bílinn en ég sé mikið eftir hon-
um enda afar góður bíll," segir hann að lokum.
Á brattann að sækja Ofan til reyndist
nauðsynlegt að beita handafli við að
koma bílunum í gegnum skafla.