Dagblaðið Vísir - DV - 01.05.2008, Qupperneq 32

32 FIMMTUDAGUR 1.MAÍ2008
Helgarblaö DV
„Dagblaðið drap mig á sínum tíma,"
segir hún þegar við sitjum yfir
notalegum tebolla í fallegu íbúð-
inni hennar með útsýni yfir Esjuna.
„Blaðið hét Vísir fyrst en Dagblað-
ið var stofnað upp úr Geirflnnsmál-
inu, skilst mér. Það var svo mikill
fjölmiðlahasar í kringum Geirfinns-
málið, blöðin fluttu endalausar frétt-
ir af málinu og það var mikið slúðr-
að. Fólk nærðist á þessu. Þetta hefði
aldrei orðið svona stórt mál ef blöðin
hefðu ekki gert svona mikinn hasar
úr þessu. En þetta er orðið allt annað
blað í dag og ég er komin í gegnum
þessa hluti, er að hjálpa öðrum og er
í góðum málum."
Hún var þess fús að ræða við mig.
Og mikið urðu það ánægjuleg kynni.
Sjálf var ég stelpa þegar Geirfinn-
ur hvarf og enn í dag hugsar mað-
ur af og til um Geirfinnsmálið, til
dæmis þegar ekið er framhjá hraun-
inu á Reykjanesi eða ef Sævar Ciesi-
elski birtist í fjölmiðlum. En hvað
varð um Erlu Bolladóttur? Hún varð
þjóðþekkt þegar hún var gæsluvarð-
haldsfangi tvftug að aldri og sat í ein-
angrun í 8 mánuði! Hún var þá orð-
in móðir lítillar stelpu sem hún átti
með Sævari Ciesielski. Árið 1980 féll
dómurinn í Hæstarétti og fékk hún
þriggja ára fangelsisdóm. Einangr-
unarvistin var dregin frá og hún var
látin laus eftir tæpt ár í fangelsi. En
hvað tók við og hvað er Erla Bolla-
dóttir að gera í dag?
Hlaupadrottning
og heimspekingur
Erla á þrjú börnog tvö barnabörn,
hún er 52 ára og býr með sambýlis-
manni sínum í fallegri íbúð þar sem
er bjart og hátt til lofts. Hún er grönn
og stælt eins og ung stúlka, er með
háskólapróf í heimspeki, kennir íýr-
ir Alþjóðahúsið, stundar framhalds-
nám og vinnur tilfallandi störf með-
al annars fyrir Reykjavíkurborg. Hún
starfar sem túlkur, heldur fyrirlestra
og leiðir fundi. Erla vaknar klukk-
an fimm á morgnana því hún vinn-
ur best í bítið og svo er hún hlaupa-
drottning. Hver hefði trúað að svona
líf ætti íyrir henni að liggja þegar hún
var gæsluvarðhaldsfangi sem fjallað
var um á forsíðum blaðanna hér um
árið?
„Ég er að hjálpa konum í dag.
Sumum þeirra hafa allir gefist upp
á, þær hafa prófað lyf, farið í sál-
fræðimeðferðir, barnaverndaryfir-
völd hafa haft afskipti af þeim og þær
hafa farið í áfengismeðferðir en það
er eins og ekkert dugi. Það eru miklir
harmleikir í gangi. En ekkert er von-
laust. Sjáðu mig. Ég hef ekki séð að-
stæður sem eru verri en þær voru
hjá mér á sínum tíma. Ég hef ekki
séð stöðu sem ekki er hægt að vinna
úr. Engin staða er vonlaus með öllu.
Orðið vonleysi á við um tilfinningu
sem sprottin er upp úr hugsýki. Það
lýsir aldrei tilteknum aðstæðum í
sjálíú sér."
Lffið eftir einangrun
„Það var mikil ringulreið að koma
út úr einangrun. Ég áttaði mig á
því að ég átti enga möguleika í ís-
lensku samfélagi, hvorki félagslega
né á vinnumarkaði. Ég leitaði á náðir
áfengis og vímuefna og fann mig því
í þannig félagsskap. Sú neysla gerði
út um alla von sem ég kann að hafa
haft. Ég var að reyna að klóra í bakk-
ann á árunum '77 til '79 og svo féll
dómurinn í Hæstarétti 1980. Nokkru
eftir fangelsisvistina ákvað ég að yfir-
gefa ísland, landið sem var svo vont
við mig. Hér fannst mér allt vinna
gegn mér og veðrið þar að auki vont.
Neyslan kallaði ffam þetta hugarfar.
Ég dagaði uppi á Kyrrahafseyjum.
Systir mín bjó þar og hvatti mig til að
koma út. Og þar komst neysla mín
á alvarlegt stig, með því að ég varð
þræll harðari efna. Ströng viðurlög
við fíkniefnaneyslu breyttu engu þar
um. Ég hugsaði alltaf að það kæmi
nú ekkert fýrir mig. Þarna var mik-
ið af landflótta vonleysingjum eins
og mér. Eftir eitt og hálft ár þarna úti
var ég komin í þrot, 29 ára gömul.
Ég hafði vanrækt hlutverk mitt sem
móðir, dóttir mín var orðin 9 ára og
ég var sannfærð um að ég væri verri
en aðrir, hreinlega illa af Guði gerð.
En þá gerðist kraftaverkið.''
Yfirþyrmandi reynsla
„Ég upplifði augnablik sem kallað
„ÞAÐVAR MIKIL RINGULREIÐ AÐ KOfVIA ÚT ÚR EINANGRUN. ÉG ÁTTAÐI
MIG Á ÞVÍ AÐ ÉGÁTTIENGA MÖGULEIKA í ÍSLENSKU SAMFÉLAGS, HVORKI
FÉLAGSLEGA NÉ Á VINNUM ARKAÐI. ÉG LEITAÐIÁ NÁÐIR ÁFENGIS OG
VÍMUEFNA OG FANN MIG ÞVÍ í ÞANNIG FÉLAGSSKAP. SÚ NEYSLA GERÐI
ÚT UM ALLAVON SEM ÉG KANN AÐ HAFA HAFT."
er á ensku „moment of clarity" þar
sem eitthvað ótrúlegt gerðist. Þetta
var andleg reynsla, eihs konar yfir-
þyrmandi hugljómun. Það rann upp
fyrir mér að eitthvað var að mér, að
ég væri ekki bara fórnarlamb. Ég fór
til dæmis að tengja það að ég átti ekki
fyrir mjólk og að eiturlyf kostuðu
mjög mikla peninga. Ég fann þarna
fyrir hjálparleysi mínu, en þeirri til-
finningu fylgdi um leið von um að
þá gæti kannski einhver hjálpað
mér. Mér fannst einhver vera þarna
hjá mér, ég fann svo sterka nærveru.
Ég vissi að ég var þarna ein en fann
samt að einhver var hjá mér. Ég taldi
þetta vera Guð. Alla nóttina var ég
ein og hugsaði um þessa nærveru á
neyðarstund. Samt veit ég ekki hvað
sú upplifun stóð yfir í langan tíma.
Það er erfitt að útskýra reynslu sem
þessa, en ég hef aldrei verið söm eftir
þessa nótt.
Þegar ég upplifði hugljómun-
ina fýlltist ég óútskýranlegum friði
og öryggi. Mér fannst sem ég væri
ávörpuð með nafni og meðtók skila-
boð um að ég væri hólpin. Ég sem
hafði verið þræll áfengis og eitur-
lyfla missti alla löngun í þessi efni.
Og löngunin hefúr ekki komið síðan.
Ég hætti bara. Fram að því hafði ég