Feykir - 14.12.1981, Blaðsíða 16

Sv,
«e
*S>
Við hringdum i Árgerði f Lýtingsstaðahreppi rétt áður en blaðið fór í prentun og var þá
fundurinn um virkjunarmálið nýhafinn. Ragna Guðmundsdóttir sagði að mjög vel væri
mætt, hæstum frá hverju heimili. Aðspurð sagði hún að töluvert hefði verið um ferðir á bæi
frá „báðum örmum“. Hún taldi mjög tvísýnt um úrslitin. Ragna var spurð hvort hitinn væri
svo mikill að vinabönd ættu eftir að slitna. Hún sagði að sumir spáðu því.
„Eg er alsáttur við Húnvetninga“
segir sr. Pétur Þ. Ingjaldsson
Svo sem kunnugt er lét sr. Pétur Þ. Ingjaldsson prófastur á
Skagaströnd af prestskap í haust fyrir aldurs sakir. Á þeim
tímamótum hittum við hann að máli, og báðum hann að leyfa
okkur að skyggnast til baka með honum til liðinna ára og
eftirminnilegra stunda með Húnvetningum.
— Þegar fni liiur nú lil baka til 40
ára slarfs i Húnaþingi, hvaó villu þá
um það segja, Húnaþing og Hún-
veininga?
Ég er alsáttur við Húnvetninga.
Þeir hafa reynst mér vel. Mér hefur
líkað vel að starfa meðal þeirra.
Húnvetningar eru léttir í tali og
unna þjóðlegum fróðleik. Þeir eru
kirkjuræknir og bera virðingu fyrir
kirkjunum sínum, ræktarsamir og
traustir. En þeir eru ekkert fyrir
uppstillta menn. Mér gekk vel að
samlagast þeim. Ég hef alltaf verið
fremur hispurslaus og það á, eins
og ég sagði, ekkert illa við þá. Þeir
taka mönnum fljótt eða þeir taka
þeim ekki.
-— Hvernig voru fyrstu kynnin?
Það voru þó nokkur viðbrigði að
koma norður. Ég byrjaði fyrst að
þjónæfyrir sr. Björn O. Björnsson
veturinn 1940-41. Vorið 1941varég
svo vígðúr til Höskuldsstaða-
prestakalls. Ég hafði nokkum bú-
skap á Höskuldsstöðum. Ég var nú
enginn stórbóndi en ég tók þátt í
flestum sveitastörfum. Prestakallið
er 60 km á lengd og stundum erfitt
yfirferðar. Þú spurðir um fyrstu
kynni. Það var náttúrlega margt
erfitt í byrjun, Skagaströnd er
þekkt fyrir stórviðri á vetrum. Ég
ferðaðist mikið og oftast einn. En
ég kunni fljótlega vel við mig í
misjöfnum veðrum. Ég er ekki
sammála því sem segir í þessum
vísuparti:
„Illviðrin á argri strönd
illt er við að búa.“
Tónlistarfélag Skagafjarðarsýslu
var stofnað árið 1975 og er starfs-
svið félagsins einkum í Skagafirði
utan Sauðárkróks. Helsta verkefni
félagsins er rekstur tónlistarskóla í
samvinnu við sveitarfélög í Skaga-
fjarðarsýslu og var félagið stofnað
með það sem aðal aðalmarkmið.
Önnur starfsemi hefur verið fremur
fyrirferðarlítil en reynt hefur verið
að fá tónlistarfólk til tónleikahalds
en það oft reynst býsna erfitt. Þess
má hinsvegar geta að á félagssvæði
Tónlistarfélags Skagafjarðarsýslu
starfa nú þrír kórar fyrir utan
kirkjukórana, Karlakórinn Heim-
ir, Söngfélagið Harpan og Rökkur-
kórinn.
Tónlistarskóli Skagafjarðarsýslu
starfar við erfiðar aðstæður og á
svipaðan hátt og farskólarnir hér
áður fyrri því skólinn hefur engan
fastan samastað. Nemendur í vetur
eru 110 og fer kennslan fram á sex
stöðum: Sólgörðum í Fljótum,
Hofsósi, Hólum í Hjaltadal, Mels-
gili, Varmahlíð og Steinsstaða-
skóla.
Mér leið vel í kulda og frosti og
naut þess að ferðast hvernig sem
viðraði. Svo er þess ekki getið að
hér er ákaflega sumarfallegt.
Seinnipartur vísunnar segir líka
margt:
„Einhver þyrfti æðri hönd
að þeim stað að hlúa.“
Þetta hefur komið fram á
Skagaströnd. Það sést i svo mörgu
og um þetta get ég sagt margt frá
reynslunni þessa fjóra árgtugi. Það
kom heldur aldrei neitt fyrir mig á
ferðum mínum. Drottinn er þar
með verndarhönd sína og blessar
íbúana og skýlir þeim. Það er ég
viss um. Ég er jafn viss um það þótt
skýring sé til á því hvers vegna mér
líður vel í kulda og frosti. Hún er sú
að ég hef svo lágan blóðþrýsting.
— Má ekki œila að það komi sér
vel fyrir presta að hafa lágan blóð-
þrýsting?
Jú, það gæti ég hugsað. Ég hef
yfirleitt verið í góðu jafnvægi. Það
hefur hjálpað mér að leysa mörg
mál að jafnvægið er gott. Það er svo
margt óvænt, sem fyrir kemur. Til
dæmis get ég nefnt að einu sinni
hringdi prófasturinn til mín og bað
mig að fara daginn eftir að jarða
gamla konu á Vatnsnesinu. Ég vissi
ekkert um þessa konu en tók fram
nokkrar ræður sem ég hafði flutt
um gamlar konur. Þá ætti ég auð-
veldara með að byrja ræðuna. Síð-
an fékk ég bíl og bílstjóra og lögð-
um við af stað vestur í sýslu. Á
leiðinni á heimabæ hinnar látnu
Kennt er á ýmis hljóðfæri s.s.
píanó, orgel, blokkflautu, gítar,
þverflautu, fiðlu og harmoniku.
Erfiðlega hefur gengið að fá
innlenda kennara til starfa við
skólann og hefur því verið gripið til
þess ráðs að fá kennara til starfa
erlendis frá. Hafa frændur okkar
Norðmenn reynst skólanum vel og
hafa þrír Norðmenn starfað við
skólann lengst Einar Schwaiger
píanókennari sem var nú að hefja
sitt fjórða starfsár við skólann. í
haust bættist skólanum góður liðs-
auki sem eru tékknesk hjón Jiri
Hlavacek og kona hans Stanislava.
Er hún sérmenntaður pianókennari
en hann hefur starfað sem hljóm-
sveitar- og kórstjóri við Óperuna í
Prag. Búa þau hjón á Sleitustöð-
um ásamt tveim sonum sínum og
una hag sínum vel. Auk þess að
kenna við Tónlistarskólann stjórn-
ar Hiavacek (eða Georg eins og
hann er gjarnan kallaður) bæði
Karlakórnum Heimi og Hörpunni.
Guðm. Ingi.
Sr. Pétur Þ. Ingjaldsson.
fréttum við að það ætti bæði að
vera húskveðja og jarðarför með
líkræðu. Allt bjargaðist þetta og
kunnugur maður hafði verið svo
forsjáll og hugsunarsamur að skrifa
niður á blað það sem helst ein-
kenndi þá látnu í lifenda lífi. Já,
þetta gekk allt saman furðanlega.
Þetta er nú aðeins eitt dæmi. Ég hef
Mikið hefur verið um funda-
höld síðustu daga vegna fyr-
irhugaðrar Blönduvirkjunar.
Hver hreppurinn á fætur
öðrum hefur verið að senda
frá sér ályktanir um málið, og
þegar þetta er skrifað, mánu-
daginn 14. des., eru Lýting-
ar að þinga á almennum
hreppsfundi. Það eru hrepps-
nefndirnar sem taka endan-
lega afstöðu.
Sem kunnugt er hefur
Blönduóshreppur samþykkt
að farin verði leið 1, sú leið
sem ríkisstjórnin leggur til.
Sama er að segja um Torfa-
lækjarhrepp. Leynilegrar at-
kvæðagreiðslu úr Svína-
vatnshreppi var beðið með
þónokkurri eftirvæntingu, en
þar urðu úrslit þau að 47
höfnuðu tilhögun 1 en 40
sögðu já við henni. Seyl-
hreppingar þinguðu á föstu-
dagskvöld og samþykktu með
nokkrum atkvæðamun að
hafna virkjunarleið 1. Fund-
urinn var langur og fjörugur,
og margar konur mættu þar.
Hreppsnendin sjálf hefur enn
ekki ályktað um málið.
Bólhlíðingar héldu „Kynn-
ingarfund“ um málið á
föstudag og var tilhögun 1
hafnað þar með einu mótat-
kvæði. Áður hafði hrepps-
nefnd Bólstaðarhlíðarhrepps
gert eftirfarandi ályktun:
átt svo margar góðar stundir með
Húnvetningum við athafnir og
messugerðir. Stundirnar með
fermingarbörnunum eru mér
ógleymanlegar. Og eftir á, þegar
þau eru orðin fullorðið fólk er eins
og þau eigi hvert bein í gamla
manninum. Ef ég hitti þau á götu
vilja þau t.d. aka mér hvert sem ég
þarf að fara. Stundum minna þau
mig á orð eða atvik sem ég hef verið
búinn að gleyma en hefur náð að
festast í barnshuganum og kannski
gert þeim gott. Það er margt eftir-
minnilegt þegar hugsað er til baka.
Aldrei hefur mig vantað organista
eins og maður heyrir að sumsstaðar
sé. Og oft hef ég haft ágætt söng-
fólk í kirkjunum mínum. Sjálfur er
ég ekki lagviss. Eg hef mikla rödd
en náði ekki lagi almennilega fyrr
en um sextugt. Ég hef reynt að hafa
það þannig á kirkjunum að hver
sókn hafi sinn sunnudag. Svo
messaði ég einnig á Héraðshælinu,
einkum á efri árum sr. Þorsteins í
Steinnesi. Hulda Á. Stefánsdóttir
lék þar undir. Það var alltaf gott að
starfa með þeirri sómakonu og
messurnar á hælinu eru mér eftir-
minnilegar. Svo var ég prestur
kvennaskólans. Þar messgði ég við
skólasetningar og skólaslit. Ég var
líka prófdómari í kvennaskólanum
á vorin og þar kynntist ég konu
minni, Dómhildi Jónsdóttur. Hún
„Hreppsnefnd Bólstaðar-
hlíðarhrepps lýsir sig tilbúna
til áframhaldandi viðræðna
um Blönduvirkjun, en hafnar
virkjunartilhögun l.“
Það er greinileg andstaða
heimamanna gegn Blöndu-
virkjun, jafnvel meiri en
ýmsa grunaði. Þó er
kannski rétt að hafa í huga
að ýmsir sem greiða atkvæði
gegn virkjun álíta að engu að
síður verði virkjað og landið
tekið eignarnámi. Segja þeir
Nú er út kominn 5. árgangur tíma-
ritsins Safnamál, sem Héraðsskjala-
safn og Hcraðsbókasafn Skag-
firðinga gefa út í sameiningu.
Ritið er að þcssu sinni 32 bls. að
stærð og hið snotrasta að útliti.
Eins og jafnan áður flytur það árs-
skýrslur safnanna, bókasafnsins,
skjalasafnsins og listasafnsins og
eru þar m.a. taldir þeir, sem gefið
hafa til safnanna. Þá eru birt úrslit
úr vísnakeppni, sem Menningar-
sjóður . Magnúsar Bjarnasonar
kennara frá Sauðárkróki stendur
fyrir og jafnframt efnt til nýrrar
keppni. Einnig er á nokkrum síð-
um vísnaþáttur, sem Kristmundur
Bjarnason hefur tekið saman.
Sigurður Helgason ritar stutta
grein um bókasafnsþjónustu í
Skagafirði og reifar þar hugmyndir
sínar um, hvcrnig hcnni skuli hátt-
að. Úr Héraðsskjalasafni nefnist
syrpa þar sem týnt er til ýmislegt
smælki úr fórum safnsins m.a. tvö
er ómetanleg eiginkona. Hún hefur
stutt mig í starfi, einkum barna-
starfinu og séð um kirkjuskóla fyrir
mig í mörg ár. Undirbúningurinn
þar hefur verið mikils virði fyrir
kirkjulegt starf í sókninni.
— Nú hefur þú lokið störfum sem
sóknarprestur. Hað tekur nú við?
Ég þarf að búa um mig í
Reykjavík. Núna er ég að fara í
gegnum prestþjónustubækurnar og
rifja upp allar skírnir, giftingar,
fermingar og jarðarfarir. Myndirn-
ar eru margar sem koma í hugann
og helga hann. Ég er ríkur af góð-
um minningum.
Ég þarf að fást dálítið við ritstörf,
skila af mér greinum og æviminn-
ingum til „Húnavöku“. Það rit
þykir mér vænt um.
Ég bið þig svo að skila kveðju til
allra Húnvetninga og annarra vina
minna og ég óska þeim gleðilegra
jóla, — sagði sr. Pétur að lokum.
Ég óska þess sama og óska sr.
Pétri velfarnaðar í höfuðborginni
þar sem hann leitar nýrra verkefna
og á góðar stundir með fjölskyldu
sinni og stórum vinahópi. En það
þykist ég vita að oft leiti hugur hans
norður og svífi yfir vötnum í
Húnaþingi.
Guð blessi sr. Pétur og fjölskyldu
hans.
sem svo að eignarnám sé
hreinlegasta leiðin. Það komi
aðvífandi, og valdi ekki eins
miklum spjölluum á
mannlegum samskiptum
og ef farið verður að
semja við hvern og einn.
„Eignarnámið bitnar jafnt á
öllum, þó að upphæðirnar
verði lægri en í samninga-
gerð. Dauðinn er vís ef menn
hugsa bara um peninga,“
sagði einn oddvitanna við
blaðamann um helgina.
bréf Konráðs Gíslasonar, sem ekki
hafa komið fram áður.
Sölvi Sveinsson segir frá merk-
um myndum, sem Héraðs-
.skjalasafninu bárust eftir filmum
Egils Jónassonar frá Völlum í
Hólmi. Þær eru flestar frá árunum
1927-1930 af bæjum, fólki, lands-
lagi og atvinnusögulcgar myndir.
Loks er leitað svara hjá lesendum
íþættinum Hverermaðurinn?, þar
sem birtar eru óþektar Ijósmyndir
úr vörzlu Héraðsskjalasafnsins.
Síðasti kafli ritsins nefnist Safna-
fréttir. Þar er m.a. greint frá af-
mælissýningu á verkum Jóns Stef-
ánssonar listmálara, sem haldin var
í Safnahúsinu s.l. sumar og getið
gjafar Ottós A. Michelsen og Gyðu
Jónsdóttur konu hans, en þau
afhentu í sumar Héraðsskjaia-
safninu hina Ijósprentuðu útgáfu
Skarðsbókar.
Fréttatilkynning.
Óperustjórnandi íSkagafirði:
Frá Prag
til Sleitustaða
H. J.
„Dauðinn er vís ef menn hugsa bara um peninga“
LÍNUR SKÝRAST
Andstaða við virkjunarleið I. meiri en álitið var
Safnamál komin út