Vestfirska fréttablaðið - 15.10.1992, Blaðsíða 4

4
VESTFIRSKA
SPYR:
Hvað vinnurþú
langan vinnudag?
Snævar Guðmundsson,
bóndi á Melgraseyri:
Ég vinn 10-12 klukkustundir
alla daga vikunnar.
Borgar Halldórsson,
öryrki á ísafirði:
Ég dunda við að vaska upp
með konunni annað slagið.
Ég er líka að dúlla við að mála
kjallarann hjá okkur. Ég hef
•ekki unnið í þrjú ár því ég er
öryrki.
Magnea Guðfinnsdóttir,
verkakona í Bolungarvík:
Frá klukkan 7:30 til 17. Það ei
oft unnið meira því núna er
mjög lítið að gera.
Hlíf Guðmundsdóttir,
kennari á ísafirði:
Ó, ég vinn nú eiginlega allan
sólarhringinn, en ég sef nú
stundum. En i alvöru, þá vinn
frá því ég vakna á morgnana
og þar til ég fer í rúmið á
kvöldin. Inni í þessu eru tóm-
stundir, auðvitað.
Jens í Kaldalóni,
bóndi á Kirkjubæ í Skutuls-
firði:
Það er nú misjafnt. Á sumrin
við heyskapinn geturþað orð-
ið allt upp í 15-17 tíma á sól-
arhring. Á vetrum er þetta
svona 5-6 tíma vinna.
Fimmtudagur 15. október 1992
;| FRÉTTABLAÐIÐ |-
S
Gísli B. Arnason:
Athugasemdir vegna skrifa
Sigurjóns J. Sigurðssonar
Greinarkorn þetta skrifa ég að
gefnu tilefni til frekari upplýs-
inga fyrir lesendur, vegna
greinar ritaðrar af Sigurjóni J.
Sigurðssyni sem birtist í hæst-
virtu héraðsfréttablaði BB hér
á ísafirði miðvikudaginn 14.
október (í gær) varðandi íbúð-
ir í félagslega kerfinu á ísa-
firði, en þar er mjög frjálslega
farið með staðreyndir.
Blaðamaður bendir á að
íbúar í raðhúsi við Stórholt,
þar sem undirritaður býr, hafi
búið í leigulausu húsnæði í allt
að þrjú ár. Einnig að viðkom-
andi aðilar hafi hirt leigutekj-
ur af íbúð sinni á Akranesi á
sama tíma.
Ég veit ekki hvort Sigurjón
á við undirritaðan, en geri ráð
fyrir því, þar sem undirritaður
er eini íbúinn í áðurnefndu
raðhúsi, sem á óselda íbúð á
Akranesi.
Mál þetta vil ég rekja eins
ítarlega og mér er unnt til að
leiðrétta þær rangtúlkanir sem
blaðamaður BB er með í blaði
sínu. Eins ætla ég að skýra frá
ástæðu þess að hæstvirtur
blaðamaður fjallar um mál
þetta með þeim hætti sem
hann gerir.
Forsaga málsins er sú, að
undirritaður ásamt fjölskyldu
fluttist til ísafjarðar í nóvemb-
er 1983 og hóf þá störf í lög-
reglunni á ísafirði. Á þeim
árum var mjög erfitt að fá
leiguhúsnæði á Isafirði og lent-
um við í því að þurfa að flytja
fjórum sinnum fyrsta árið sem
viðbjuggum hér. Fljótlegaeft-
ir að við komum hingað, sett-
um við íbúð okkar á Akranesi
á söluskrá því við vorum
ákveðin í að kaupa íbúð hér á
Isafirði. Ekkert gekk að selja
íbúðina á Akranesi og lentum
við í því hvað eftir annað að
missa leiguhúsnæði hér, vegna
þess að íbúðirnar sem við
bjuggum í voru seldar, eða
íbúarnir fluttu aftur á ísafjörð.
Á árinu 1988 vorum við bú-
inn að fá nóg af leigumarkaðn-
um á Isafirði og sóttum um
íbúð hjá stjórn verkamanna-
bústaða og lögðum fram öll
gögn þar að lútandi og eins allt
sem viðkom íbúðinni á Akra-
nesi, sem enn var óseld. Þá
vorum við búinn að flytja sex
sinnum frá því að við komum
á Isafjörð og vorum alveg búin
Gísli B. Árnason:
að fá meira en nóg af því. Á
miðju ári 1989 var okkur til-
kynnt af stjórn verkamanna-
bústaða að búið væri að út-
hluta okkur íbúð í raðhúsi í
Stórholti. Afhending á íbúð-
inni dróst hins vegar fram í
desember sama ár.
Fljótlega eftir að ég undir-
ritaður var fluttur inn í íbúð-
ina hafði ég samband við
starfsmann stjórnar verka-
mannabústaða og vildi fá að
vita hvenær ætti að ganga frá
samningi og hvenær greiðsla á
útborgun ætti að fara fram.
Hann kvaðst ekki geta sagt til
um það, því gögn að sunnan
væru ekki komin. Hann upp-
lýsti þó að úthlutun til undir-
ritaðs hafi verið samþykkt hjá
Húsnæðisstofnun ríkisins.
Hann kvaðst ætla að hafa sam-
band við undirritaðan þegar
umrædd gögn bærust að sunn-
an og þá yrði hægt að ganga
frá málinu.
Undirritaður hafði marg-
sinnis samband við starfs-
manninn á árinu 1990 til að
fregna af gangi málsins og ósk-
aði ítrekað eftir að samningur
yrði gerður sem fyrst, en lítið
virtist ganga fyrir sunnan að
útbúa umrædd gögn.
Það næsta sem gerðist í mál-
inu var að undirritaður hafði
samband við fyrrverandi
bæjarstjóra og óskaði eftir að
hann skoðaði málið og kann-
aði hvort ekki væri hægt að
fara í að gera samning og að
taka við greiðslu á útborgun.
Hann kvaðst ætla að athuga
málið. Ekkert heyrðist frá
honum og hætti hann störfum
sem bæjarstjóri skömmu
síðar. Fljótlega eftir að núver-
andi bæjarstjóri tók til starfa
hér á ísafirði gekk undirritað-
ur á fund hans og skýrði
honum frá málinu og að mig
væri farið að lengja eftir að
samningur yrði gerður. Hann
tók mér mjög vel og kvaðst
hissa á öllum þessum seina-
gangi og ætlaði að skoða
málið. Ekkert heyrði undirrit-
aður síðan af málinu fyrr en í
síðasta mánuði er núverandi
starfsmaður verkamannabú-
staða hafði samband við
undirritaðan og óskaði eftir
ákveðnum gögnum og virtist
loks hilla undir að málið yrði
tekið fyrir og afgreitt.
Undirritaður hefur marg-
sinnis haft samband við bæjar-
yfirvöld á ísafirði, sem eiga að
sjá um þessi mál og óskað eftir
að samningur um kaupin á
íbúðinni yrði gerður og út-
borgun greidd, en án ár-
angurs.
Það er ekki um neina tilviljun
að ræða að Sigurjón ákvað að
skrifa um mál undirritaðs og
birta mynd af bakhlið (er hann
hræddur við að koma framan
að mönnum?) raðhúss þess
sem undirritaður býr í, þrátt
fyrir að fram kæmi í grein hans
að ólokið væri mun eldri mál-
um í kerfi félagslegra íbúða á
Isafirði og skal ég rekja það
hér að neðan.
Undirritaður hætti störfum
í lögreglunni á áramótum
1990-1991 og hóf þá rekstur á
bílasölu á ísafirði. Þeir sem
standa í slíkum rekstri þurfa
mikið að auglýsa og er fyrir-
tæki undirritaðs engin undan-
tekning þar á, eins og lesend-
um héraðsfréttablaða á Vest-
fjörðum er sjálfsagt kunnugt.
Þar sem héraðsfréttablöðin
eru tvö hér á svæðinu, hafði
undirritaður ákveðið að beina
viðskiptum fyrirtækisins til
beggja blaðanna, eins og
framast væri kostur. Á þeirri
forsendu hafði undirritaður
nú fyrir skömmu samband við
blaðamann BB, Sigurjón Sig-
urðsson, og tilkynnti honum
að fyrirtæki undirritaðs muni
flytja auglýsingar sínar yfir til
Vestfirska fréttablaðsins, en
fyrirtæki undirritaðs hafði ver-
ið í viðskiptum hjá BB um
nokkurra mánuða skeið og
því kominn tími til að skipta
yfir á ný. Sigurjón var ekki
ánægður með það og hafði stór
orð um kosti og galla blað-
anna, og ætla ég ekki að rekja
hér efnislega þau ummæli sem
hann lét sér um munn falla um
blað samkeppnisaðilans.
Hann reyndi töluvert að fá
undirritaðan til þess að skipta
um skoðun, en án árangurs.
Hann hefur greinilega ekki
sætt sig við þessa lausn mála
og hefur ákveðið að ná sér
Athugasemd frá Smára
Haraldssyni bæjarstjóra
vegna fréttar í BB í gær
um húsnæðismál á Isafirði
Varðandi það sem vitnað
er til mín í Bæjarins besta
í dag [14. október], þá vil
ég taka fram, að ég er að
tala um þessi mál almennt.
Það er ekki við einstakling-
ana að sakast, sem hafa
keypt sig inn eða ílutt inn í
húsin í góðri trú, heldur er
það vandamál kerfisins,
bæjarins, að það skuli ekki
hafa verið gengið frá þess-
um málum. Þegar ég tala
um alvarlegt mál, þá á ég
við að það sé alvarlegt af
hálfu kerfisins, sem hefur
brugðist, og fyrir einstakl-
ingana sem í því lenda.
Margir hafa haft af þessu
hinar mestu áhyggjur.
Þessi umræddi einstakl-
ingur, sem rætt er um í BB,
kom t.d. til mín, skömmu
eftir að ég tók við sem
bæjarstjóri, og lýsti
áhyggjum sínum yfir því að
ekki væri enn búið að
ganga frá kaupum hans á
húsinu.
TILBOÐSVERÐ
á rit og reiknivélum
í samvinnu við Nýherja hf.
FACITT120 skólaritvél (18.450, -)
OMIC 212 reiknivél (9.800, -)
FACITC370reiknivél (13.900,-)
FACIT C260 reiknivél (7.950, -)
AÐEINS ÚT ÞESSA VIKU
t
BÓKAVERZLUN
JÓNASAR TÓMASSONAR
Sími 3123, ísafirði
kr. 15.900,-
kr. 6.200,-
kr. 9.900,-
kr. 5.600,-
niðri á undirrituðum með ein-
hverjum hætti, eins og sjá má
í umræddri grein hans sem alls
ekki er skrifuð með hlutleysi
góðs blaðamanns að leiðar-
ljósi.
Það sem mér flaug fyrst í
hug við lestur greinar Sigur-
jóns, eru orð ónefnds alþingis-
manns, sem féllu á hæstvirtu
alþingi nú fyrir skemmstu:
„Skítlegt eðli“. Mér finnast
þau orð lýsa best lágkúru-
legum skrifum og framsetn-
ingu blaðamannsins í um-
ræddri grein, þar sem ein-
stakur aðili er tekin fyrir og
fjallað opinskátt um hans mál,
án þess að honum sé gefinn
kostur á að skýra sinn málstað.
Þetta staðfestir það sem
undirrituðum hefur borist til
eyrna, en ekki trúað, að
ónefndur aðili, sem rekur
skemmtistaði á ísafirði, hafi
fengið mjög slæma umfjöllun
í BB, eftir að hann hætti að
auglýsa í því blaði. Sé þetta
rétt, þá er þarna mjög lág-
kúrulega að verki staðið og
lýsir best lítilmannlegu eðli
blaðamannsins.
Gísli B. Arnason.
Guðfínnur Einars-
son sjötugur
Guðfinnur Einarsson.
Völusteinsstræti 26 í Bol-
ungarvík, verður sjötugur
á, laugardaginn, 17. októ-
ber. Hann er að heiman.
Umhverfis-
væni nestís-
pakkinn
Hann er þannig úr garði
gerður, að fasta fæðan er
sett í box sem nota má aftur
og aftur, en ekki í plast-
poka, filmu eða álpappír
sem daglega fer í ruslið.
Drykkjarföngin eru á plast-
flösku eða brúsa sem not-
aður er aftur og aftur. Það
er orðið mjög algengt að
börnin kaupi alla sína
drykki á fernum í skól-
anum.
Einni móður blöskraði
ruslahrúgan sem flæddi
upp úr ruslafötunni í skóla-
stofunni þegar hún var að
sækja barnið sitt.
Næsta dag tók hún fram
hálfs lítra gosbrúsa, hreins-
aði af honum miðann og
blandaði kókómalt í
brúsann. Stundum var
bamið líka með ferskan
ávaxtasafa eða saft í brús-
anum.
Barninu þótti brúsinn
mjög fínn og móðirin
komst að því að hún var
ekki einungis að minnka
ruslaframleiðsluna í heim-
inum með þessari ágætu
hugmynd, heldur sparaði
hún einnig dágóðan
skilding, því drykkirnir í
brúsanum voru mun ódýr-
ari en þeir í femunum.
(Ur Foreldrastarfi,
nýútkomnu fréttabréfi For-
eldrafélags Gmnnskólans
á ísafirði).