Vestfirska fréttablaðið - 22.10.1992, Blaðsíða 10

VESTFIRSKA
10
Fimmtudagur 22. október 1992
—-----—---------—=-------------- \ i?bfttaBLAÐIÐ
NÝJAR VESTFIRSKAR ÞJÓÐSÖGUR
Nýju fötin hans Benna
Bernharð Hjaltalín (Benni á
Mánakaffi) er aðsjáll í fjármálum
og til alls vís í þeim efnum eins og
ísfirðingar vita flestir. Eitt sinn á
velmektarárum sínum, þegar hann
átti næstum alla Mánagötuna á Isa-
firði nema Elliheimilið, þurfti hann
að skreppa suður til Reykjavíkur á
fund Sambands veitinga— og
gistihúsaeigenda, sem halda átti á
Naustinu. Benni rauk náttúrlega
beint úr eldamennskunni á Mána-
kaffi og inn á flugvöll án þess að
gefa sér tíma til að skipta um föt eða
pakka niður í ferðatösku eins og
flestir aðrir hefðu gert í hans spor-
um.
Þegar til Reykjavíkur kom
vandaðist málið, því vitað var að
margt fyrirmanna myndi verða á
Naustinu og snæða með gistihúsa-
eigendunum. Var þar skilyrði að
menn væru heldur vel klæddir. Nú
voru góð ráð dýr. Benni fór því í
fataverslun Andersen & Lauth á
Laugarveginum og fékk að máta
föt. Hann fataði sig upp frá toppi til
táar og leit að lokum út eins og hann
væri klipptur út úr nýjasta tísku-
blaði. En þá vandaðist málið, Benni
hafði nefnilega enga peninga til
þess að borga með.
Hann spurði því afgreiðslu-
manninn hvort hann vildi ekki vera
svo góður að pakka inn gömlu föt-
unum inn og senda þau til vestur á
Isafjörð í póstkröfu á sömu upphæð
og úttektin vegna alfatnaðarins
nýja. Nafn og heimilisfang skyldi
einfaldlega vera Bernharð Hjaltalín
veitingamaður, Hótel Mánakaffi,
Isafirði. Afgreiðslumanninum þótti
þetta hið besta mál og gerði svo
sem kúnninn bauð og þeir kvöddust
síðan með handabandi.
Ef póstkrafan með gömlu lörf-
unum hans Benna liggur ekki enn
þann dag í dag ósótt á pósthúsinu
á Isafirði, þá hefur hún væntanlega
verið endursend í fyllingu tímans.
Fataverslun Andersen & Lauth
er löngu horfin af sjónarsviðinu en
Benni Hjaltalín er „still going
strong“ eins og Johnny gamli Wal-
ker.
-GHj.
Björn E. Hafberg:
Hvers vegna
leita hugsanir
á saklaust fólk?
Reikningsaðferðir
samgöngu ráðher rans
I síðustu viku hafa gerst meiri tíðindi í ís-
lensku samfélagi en stundum gerðust á heilum
áratugum héma í den. Slík endaskipti hafa orðið
á ýmsum hlutum að fávísir útpískaðir vinnu-
þrælar og langþreyttir atvinnuleysingjar vita
lengur vart sitt rjúkandi ráð.
Það sem hæst bar í fréttum um helgina var
vaskleg framganga skipstökumannanna austur
á fjörðum. Og það er varla að maður þori að
malda í móinn eða hafa aðra skoðun en þá, að
þetta haft verið snilldarlega frábært eða eitthvað
í þeim dúr. En það er með þetta mál eins og flest
önnur, að þau hafa a.m.k. tvær ef ekki fleiri
hliðar (samanber söguna af mönnunum sem
fikruðu sig upp eftir stómm pýramída). Sagan
er þannig, að fjórir menn fikmðu sig í brennandi
sólarhita upp sinn hvetja hlið pýramída. Þeir litu
allir til toppsins af og til, staðráðnir að ná
þangað, og þangað komust þeir einn af öðrum.
En í ljós kom er þeir vom allir komnir niður á
nýjan leik, að útsýnið á leiðinni upp var aldeilis
ekki eins hjá þeim öllum, sem von var. Og
þannig er því farið með flesta smíð mannanna,
að það skiptir meginmáli frá hvaða hlið er horft.
En aftur að skipstökumönnunum. Þeim tókst
vissulega að vekja athygli á þeirri óheillaþróun
sem átt hefur sér stað í ýmsum iðngreinum hér
á landi á síðustu ámm, og er það vel. En að
stjómvöld skyldu láta undan, f ljósi orða hæst-
virts samgönguráðherra kvöldið sem umsáturs-
ástand stóð yfir, þá er það með ólíkindum. Enda
sá samgönguráðherra ástæðu til að koma af sér
hluta af ábyrgðinni með því að ítreka rækilega
að hann hefði spurt bæði forsætisráðherra, fjár-
málaráðherra, iðnaðarráðherra og hugsanlega
einhveija fleiri hvað hann ætti að gera við þessa
blessaða menn. Ráðherrann hæstvirti komst
nefnilega að þeirri niðurstöðu, að ef hann léti
eftir mönnunum myndi það kosta ríkið aukalega
um tuttugu milljónir, og þeim peningum mætti
verja betur en í að láta gera við skipið hér heima
á klakanum. Eg held nú blessaður ráðherrann
hafi misreiknað sig uppá nokkrar milljónir og er
það svo sem ekki í frásögur færandi. Dæmi
ráðherrans var á þessum nótum, tölur eru af-
rúnnaðar til hægðarauka:
Það kostar sex milljónir að gera við skipið úti
í Póllandi og þær verðum við að borga hvort
sem við sendum skipið út eður ei. Og það kostar
tólf milljónir að gera við skipið hér heima.
Samanlagður kostnaður u.þ.b. átján milljónir.
Þegar ráðherrann hafði rúnnað þessar tölur af
komst hann að þeirri niðurstöðu, að ef við
sendum skipið ekki út værum við að „kasta
þessum tuttugu milljónum í sjóinn" (orðalag
ráðherrans). Ef ég hefði reiknað dæmið hefði ég
a.m.k. reynt að muna eftir því að þessar niður-
greiddu sex milljónir sem við ætluðum að gauka
að Pólverjunum fyrir vikið hefðu undir öllum
kringumstæðum átt að koma til frádráttar. En
með þessu er dæmið kannski ekki nema hálf-
reiknað og verður hver og einn að reikna sig á
sínunt forsendum til enda, og þá er rétt að hafa
í huga s.s. atvinnuleysisbætur, gjaldeyrissparn-
að og fleira og fleira, og má þá vera að útkoman
yrði sú að mesti gróðinn fælist í tapinu, eða
ættum við kannski að hafa það öfugt?
En þetta mál hlýtur allt að vera hið undar-
legasta nú á tímum sameiningar og frjálsrar
samkeppni. Hvernig skyldu hæstvirtir stjórn-
málamenn hafa hugsað sér að bregðast við þegar
allt hefur verið opnað upp á gátt og erlend stór-
fyrirtæki fara að bjóða í verk hér á landi? Hafa
þeir þá kjark til að taka þeim tilboðum sem
hagstæðust eru? Eða hvers vegna varð þessi ó-
vænta kúvending samgönguráðherra? Var það
kannski af því að hann reiknaði vitlaust í upp-
hafi? Eða var það kannski eitthvað allt annað
sem olli því að ríkisstjómin lét undan? Sam-
gönguráðherrann hlýtur að gefa þjóðinni skýr-
ingu á því hvers vegna hann kaus að .Jcasta
tuttugu milljónum I sjóinn".
Ræðan hans Ásmundar
Eins og svo oft áður hafa Vestfirðingar orðið
þess vafasama heiðurs aðnjótandi að þaðan
koma eða þar eru lagðar hinar stóru línur í
kjarabaráttu almennings. Og enn á ný hefur
verið blásið í herlúðrana. Eg held helst að menn
hal'i blásið í öfugan enda og þá verða hljóðin Iítt
áheyrileg. Eg efast ekkert um að útgerðarmenn
og aðra athafnamenn skorti fé til að ráðast í
skynsamlegar og arðbærar fjárfestingar, þrátt
fyrir að þeir fái nýju skipin sín smíðuð á niður-
greiddu verði í Póllandi. En ef það er orðin
stefna forystu launþegahreyfinarinnar að nú,
þegar fjárhagsleg afkoma fólks er lakari en um
langa hríð, þá sé enn hægt að auka við skatt-
heimtu almennings, þá er illa fyrir örsnauðum
verkalýð komið. Að vísu hafa þessir háu herrar
bætt því við að það verði endilega að gera eitt-
hvað í því að láta þá sem enga skatta hafa
borgað, s.s. ýmsa sjálfstæða atvinnurekendur,
loks fara að borga eitthvað. Og ég bara spyr, eru
stjórnvöld tilbúin að viðurkenna að einhver
slíkur hópur sé til? Og ef hann er til, því hefur
þá ekkert verið gert í því máli fyrr? Og jafnvel
forsætisráðherranum var brugðið við þessar yf-
irlýsingar verkalýðsleiðtogans um aukna skatt-
heimtu launamanna, því það er jú stefna ráð-
herrans að hafa helst sem allra minnsta skatta.
Og mér finnst allt þetta orðið svo skrýtið, að mér
datt helst í hug að Asmundur sem er á leiðinni
að skipta um vinnu hefði tekið með sér vitlausa
ræðu, og það væri kannski skýringin á allri
þessari endaleysu. Hver veit.
Kveðja,
Björn E. Hafberg.
Ný stillingartölva á
bílaverkstæði
Bllaleigunnar Ernis
- mælir nánast hvaö sem er í bílvélum
Magnús Jóhannsson og Sigþór Rúnarsson mæla bílvél meö nýju tölvunni á bílaverkstæöi Bílaleigunnar Ernis
á [safjarðarflugvelli.
Bifreiðaverkstæði Bílaleigu
Ernis hf. á Isafjarðarlugvelli hefur
keypt afar fullkomna tölvu til þess
að stilla bílvélar og gefa ýmsar
upplýsingar um ástand þeirra.
„Tölvan mælir hleðsluna,
hversu mikið startarinn tekur í
amperum og voltum, og jafn-
vægisprufar hvern strokk út af fyrir
sig, og aflið sem mótorinn missir
við að slá út hverjum fyrir sig.
Einnig mælir tölvan fjórar gasteg-
undir í útblæstrinum og sýnir okkur
nákvæmlega neistaferlið frá upp-
hafi til enda í minisekúndum. Við
getum einnig mælt dieselbíla með
þessari tölvu og er þetta eina tækið
á Vestíjarðasvæðinu sem getur það.
Við getum mælt kveikjur með inn-
byggðu háspennukefli þannig að
tölvan getur nánast mælt allt í bíl-
vélum“, sagði Magnús Jóhannsson
hjá Bílaleigunni Erni á ísafirði í
samtali við blaðið.
Að sögn Magnúsar kostaði tæk-
ið vel á aðra milljón króna. Menn
geta mætt á verkstæðið hjá þeim og
fengið bílinn mældan á örskömm-
um tíma og útprentun á mæling-
unni. Eftir að bíllinn hefur svo
verið stilltur má fá aðra útprentun
og sjá árangurinn með því að gera
samanburð á útprentunum.
Verkstæðið er með þjónustu-
umboð fyrir Subaru, Nissan,
Hyunday og Lada, en þjónustar að
öðru leyti hvaða bílategund sem
er.
-GHj
Bolungarvík:
Bókasafnið flutt
Bókasafn Bolungarvíkur hefur
nú verið flutt úr gamla barnaskól-
anum í nýtt húsnæði í nýbyggingu
Grunnskólans og sameinast skóla-
bókasafninu þar. VESTFIRSKA
leit inn á safnið og ræddi við
Kristínu Magnúsdóttur bókavörð.
„Eg hef starfað sem bókavörður
við safnið síðan 1984 og þá í gamla
barnaskólanum", sagði Kristín í
samtali við blaðið. „Það erbúinn að
vera minn draumur að flytjast
hingað. Arið 1976 var gerður
samningur um að sameina skóla-
bókasafnið og almenningsbóka-
safnið, en það komst ekki í fram-
kvæmd fyrr en nú. En tilfinningar
mínar eru blendnar því mér finnst
þetta gerast svo hratt nú, því á-
kvörðunin var tekin í svo mikilli
skyndingu. Mér frnnst undirbún-
ingurinn að flutningnum ekki hafa
verið nógu mikill.
Annars hefur þetta gengið ljóm-
andi vel og safnið er komið á sinn
stað. Kennaramir og bókasafns-
stjómin hafa hjálpað okkur heil-
mikið. Samt er töluverð vinna eftir.
Safnið er nú í húsnæði sem er álíka
stórt og við höfðum áður. En við
bætist grfðarstórt vinnuherbergi og
geymsla. A skrá hjá okkur eru um
10.200 bindi. Safnið, sem fyrstu
árin nefndist Lestrarfélag Bolung-
arvíkur, varð 100 ára í fyrra.
Bókasafnsfræðingur er nú kom-
inn að skólabókasafninu. Það er
Sigrún Sigurðardóttir. Annars
vinnum við hér í sameiningu, enda
er þetta orðið eitt safn“, sagði
Kristín Magnúsdóttir. -Ghj.
Sigrún Siguröardóttir, Kristín Magnúsdóttir og Elías Jónsson, sonur
Sigrúnar, í bókasafninu í Grunnskólanum í Bolungarvík.
Prentun- Ijosritun- pappírssala (jQ
1SPRENT HF.
Prentsmiðja sími 94-3223