Feykir - 24.02.1988, Blaðsíða 4

4 FEYKIR 7/1988
Þá er Hvati á Stöðinni mættur aftur í opnuviðtal Feykis og er þetta
seinni hluti viðtalsins. Því fylgir m.a. ansi merkileg mynd af honum og
Gísla í Miðhúsum að afloknu fræknu helsingjaskytteríi.
Heilmargar sögur eru til af Hvata og ekki skal lagður dómur á það hér
og nú um sannleiksgildi þeirra. En eitt er víst að þær eru margar hverjar
með þeim betri sem maður heyrir. I tilefni af því að minnst er á Baltikuferð
Hvata í þessu viðtali skal ein saga af honum úr þessari ferð fylgja hér.
I skemmtisiglingunni með Baltiku var komið við í Egyptalandi og
pýramídarnir frægu skoðaðir. Landkostir voru þar rýrir að
sjá, grjót, sandur og urðir miklar, og lítið af grasi. Þama gat að líta
Qárhirða álengdar sem gættu hjarða sinna, líkt og sýnt er í
Biblíumyndunum. Hvati, sem hafði auga fyrir því smáa jafnt sem hinu
stóra, veitti þessu athygli og aumkaði fjárhirðana að þurfa að nýta svo
illt land til beitar. Honum verður nú hugsað til Islands með öllum sínum
gróðursælu dölum og til þeirra manna sem hann mundi mesta fjármenn.
Gengur hann þá að einum fjárhirðinum, klappar honum á öxlina, og
segir: , Ja, þetta held ég að Goðdalabræðmm þætti nú léleg beit elskan
nokkrum sinnum á gömlu
Drangeynni og eins á
Hegranesinu. Guðmundur
tók við því á eftir og ég fór
með honum þangað. Svo
þegar hann fór af því fór
hann á Drangeyjuna nýju.
Það var í 3 eða 4 ár eftir að
hún kom ný að hann sigldi
aldrei, ekki fyrr en seinustu
árin sem ég var þá. Ég hef
ekki komið nema tvisvar til
Hull, því við lögðum alltaf
upp í Grimsby. Tvö seinustu
árin seldum við í Hull.”
„Þar var ekki dýr vodkinn
maður.”
Nú þegar við Hvati vorum
farnir að tala um siglingar
með togurum út í lönd
fannst mér tilvalið að spyrja
hann út í siglinguna með
rússneska skemmtiferðaskipinu
Baltiku haustið ‘66, sem
hann fór í með Herdísi konu
sinni.
„Já, sú ferð, það var ekki
fritt maður, það var ekki
nema 5 vikur. Við fórum til
Austurlanda hér nær maður,
Krímskagann, Möltu, Jerúsa-
lem og allt þetta, sigldum
eftir Miðjarðarhafi. Þetta var
yfir 400 manns um borð
maður. Okkur Herdísi minni j
var boðið með af Sveini,
Hvati og Gísli í Miðhúsum með aflann fræga, 110 helsii
frá kl. 2 að nóttu fram til kl. 10 um morguninn. Aflinr
bróður hennar sem var í
Karlakór Reykjavíkur, en
hann stóð fyrir þessari ferð.
Annars var þetta hundbillegt
elskan mín, farið í 5 vikur
kostaði 20 þúsund kall.
Fæðið var eitthvað um 3
þúsund í viðbót. Svo varð
maður að borga sér fyrir
ferðir sem farnar voru þegar í
land var komið, það var ekki
innifalið. Fallegast fannst
mér þarna á Krímskaganum.
Þar var ekki dýr vodkinn
maður, hann kostaði þá sá
rússneski 70 krónur flaskan á
meðan hún kostaði hér
heima 5-600 kr. Þeir seldu
þetta bara með sínu verði. Og
það var alveg jafn dýrt hvort
þú keyptir heila flösku eða
hvort þú keyptir í glas, það
var það skrýtna maður. Ég
mældi það niður að gamni
mínu, því maður var nú ekki
með of mikið af aurum. Þá
kostaði 9 kr. í það og það
voru alveg full vatnsglös, það
var ekki hægt að blanda í
það. Það voru tveir barir á
Baltikunni og það var alltaf
meira við afturbarinn því þar
var danssalurinn, það var
dansað frá kl.10 til 2 á hverju
kvöldi. Hljómsveitin var
skipuð þrem mönnum, sem
einnig unnu í vélinni.
Stúlkurnar í skipinu höfðu 3
þúsund kr. á mánuði og unnu
16 tíma á dag, ég veit ekki
með karlmennina sko. Þetta
var skínandi fólk og gekk
afskaplega vel um allt. Ég
hafði mjög gaman af skugga-
myndunum sem þeir sýndu
og þeir voru líka með bíó en
það var helvítis áróður
maður, ég var ekki eins hrifinn
af því. Við fengum alveg
skínandi veður báðar leiðir,
eins og á heiðartjörn að
haustinu. Að vísu gerði
helvítis rok á okkur á
Miðjarðarhafínu en það var
alveg sjólaust. Skipið gekk 22
mílur og skipstjórinn keyrði
á fullri ferð þangað til hann
mölvaði ofan af tvo loftventla
að framan og það varð allt
vitlaust. Kerlingarnar héldu
Hvati stoltur með tvíhleypuna, Huskvarna nr. 12 frá 1934.
„Hún hefur tekið nokkra fuglana, selina og hnísurnar þessi”.
Þú hefur verið á togurum Iíka
Hvati?
„Jú, ég var í 11 ár með
honum Guðmundi mínum
Árnasyni, sem byrjaði á
gömlu Drangeynni, hún var
250 lestir. Ég byrjaði ‘68 og
var til ‘79. Við fórum ekki í
margar siglingar, við sigldum
Hún bara gaptí áþ
Rætt við Hvata á Stöðin