Jökull - 01.12.1980, Qupperneq 82

gengið vel. Nú var hins vegar brotið drif í
farartæki hinna síðarnefndu, Kraka, og var
flugvél nýkomin með annað drif til þeirra. Svo
nákvæm var miðunin að sendingin kom niður
fáein skref frá snjóbílnum og myndaði þar 2
metra djúpan gíg. Okkur dvaldist við fjallið
við steinaleit o. fl. og fórum ekki fyrr en undir
kvöld, nokkru síðar en hinir hóparnir. Þá var
komið frost og færð betri. Um nóttina var
komið niður af jöklinum og þræddum við
okkar vikugömlu slóð, nokkru norðar en hinir
fóru nú, komnir langleiðina að Nýjafelli. Ekki
held ég að neinu okkar hafi litist önnur leið
betri en gamla slóðin, þar virtist tiltölulega
minnst vatn og héldum við hana því ótrauð.
Nokkrir gengu á undan svo sem vant er við
slíkar aðstæður. Auðu kaflarnir höfðu nú
stækkað í hinni miklu sólbráð dagana á undan
og var því það ráð tekið að binda saman snjó-
bílana til þess að létta sleðadráttinn. Og nú
stefndi allt að einu. Spölkorn norðaustan
Nýjafells varð í vegi ísilagður slakki. Ekki
töldum við þarna djúpt vatn undir og í öðru
lagi álitum við ísinn nægilega þykkan fyrir
farartækin. Veðrið var hið blíðasta og það var
létt yfir okkur. Brátt hefðum við fast land
undir fótum og síðan innan stundar í Jökul-
heimum. En áður en nokkurn varði sannaðist
enn gamla máltækið að „veikur er vorísinn1'.
Þegar lestin var komin um það bil hálfa leið
yfir slakkann brotnaði nærri fetsþykkur ísinn
undan þunganum. Og nú varð mikið boms-
araboms, hviss og hvæs þegar vatnið flæddi
inn í bílana og fyllti heitar vélarnar. J akar risu
upp á rönd og bílarnir ultu sitt á hvað á meðan
þeir sigu í djúpið. Þeir sem innanborðs voru
(einn í öðrum bílnum, en tveir í hinum) not-
uðu þær útgönguleiðir sem tiltækar voru og
fór annar ökumaðurinn t. d. út um þaklúg-
una, þar sem ísinn lokaði öðrum leiðum. Allir
voru ómeiddir. Hér hafði skjótt skipast um
okkar hagi, farartæki okkar og farangur lágu
nú í tveggja metra djúpu jökullóni, allt nema
myndavélar þær sem sumir báru á göngunni.
Það merkilega gerðist með Soffíu, að í stað
þess að verða agndofa hóf hún upp mynda-
vélina og tók röð mynda af atburðinum og
þótti það mikil stilling. Nú fór hver sem betur
gat á jakahlaupum að veiða upp þann far-
angur, sem mögulega náðist í. Nokkuð flaut út
úr sleðahúsinu, aðallega svefnpokar sem ekki
gegnblotnuðu, hitt skildi enginn þegar
áhaldatösku Kalla níðþungri skaut upp í
lúgugatið á Gosa og var snarað yfir á næsta
ísjaka. Aftur á móti varð t. d. Páll fyrir því að
missa kvikmyndavél sína og filmur áteknar
fyrir sjónvarpið. Þegar við höfðum bjástrað
þarna um stund, komu menn úr hinum hóp-
unum sem komist höfðu klakklaust á þurrt við
Nýjafell. Þótt þeir hefðu ekki séð til okkar, þar
sem leiti bar á milli, fengu þeir hugboð um að
ekki myndi allt með felldu, en tæpast munu
þeir hafa búist við svo kaldri aðkomu. Þessir
ágætu menn buðu nú aðstoð sína við björgun.
Fyrsta var athugað hvort trukkur Guðmundar
Maríssonar kæmist á staðinn, en fljótlega kom
í ljós að ekki var fært öðrum en beltatækjum
vegna aurbleytu. Varð því úr að þeir kæmu
með báða snjóbílana, en tii þess þurftu þeir
upp á jökulrönd aftur og tók það ærinn tíma.
A meðan bjuggum við í haginn m. a. með því
að taka bílana úr gír sem ekki reyndist hlaupið
að. Björgunartækjunum tókst svo um síðir
með samstilltu átaki að draga allt saman upp
úr, utan nokkuð af dóti sem féll af sleðanum,
sem var svo kafað eftir seinna um sumarið.
Það bætti mikið, að veðrið var fádæma gott og
gátum við strax farið að þurrka dótið.
I hlað í Jökulheimum ókum við svo sólar-
hringseinna vegna þessa óhapps. Ýmsir hlutir
báru skiljanlega ekki sitt barr eftir volkið, svo
sem myndavélar, sjónaukar og hæðarmælir
Sigurðar Þórarinssonar, þrátt fyrir mikla
natni Kalla við hreinsun. En eftir lifir í hug-
anum ógleymanleg ferð með góðum félögum.
80 JÖKULL 30. ÁR