Feykir - 25.01.1995, Blaðsíða 5

4/1995 FEYKIR5
Pílagrímsferð förukonu
Heilir og sælir, lesendur góð-
ir!
Nú er sumarið liðið, eitt það
heitasta í 100 ár hér í Noregi. Já,
þetta meó hita og sól getur haft
sína ókosti, sérstaklega þegar
vantar regn til að kom geti feng-
ið þann vökva, sem það þarf.
Jæja, nóg um sól og hita. í sumar
sá ég svolítið meira af Noregi,
má segja að ég hafi farið í píla-
grímsferð með tveim vinkonum.
Þetta var í endaðan júlí, 28. júlí
til 1. ágúst ‘94. Ferðinni var heit-
ið til Þrándheims og Stiklastaðar.
Lagt var upp frá Osló kl.
08,00 að morgni og keyrt út úr
Osló um Þrándheimsveginn.
Keyrt um Brummedal og upp
Guðbrandsdalinn í sól og ský-
lausu veðri, +24°C. Þarna er
mjög fallegt, skógur, fjöll, ár og
vötn, blómlegir bóndabæir.
Stoppað var í “Annesæler”, það-
an var gott útsýni niður í Guð-
brandsdalinn. Síðan var haldið
sem leið liggur yfir Dofrafjöllin,
sólin skein, ég vonaðist til að sjá
sauðnautin, sem ganga þarna
villt, en þau héldu sig langt frá
veginum svo við sáum þau ekki.
Afram var keyrt niður í móti til
Þrándheims, fallegt var þama,
mjög há fjöll en skógur um allt,
mismunandi grænt - björk - fúra
og allar þessar grenitegundir.
Korrúð var til Þrándheims kl.
19,30 um kvöldið. Gott var að
koma á hótelið. Þetta var indæl
íbúð, 2 herb., eldhús og bað,
þama fór vel um okkur næstu 4
nætur. Skyndilega heyrðum við
sálmasöng - gamall sálmur eins
og sungið var á miðöldum. Okk-
ur varð litið út um gluggann á
stofúnni og viti menn! Uti sáum
við skrúðgöngu. Ekki var hópur-
inn stór, fremst gekk maður með
kross, hluti af þessu fólki var
hvítklætt, aðrir venjulega klædd-
ir með ljós í hendi. Gangan hélt
áfram og virtist okkur hún vera á
leið til næstu kirkju. Það eru
margar kirkjur í Þrándheimi.
Næsti dagur var dagur Ólafs
helga. Farið á fætur, ákveðið að
byrja á að skoða Niðar-óssdóm-
kirkju. Komum þar á réttum
tíma til að taka þátt í hátíða-
messu. Þetta var mikil messa
með biskupi og prestum (5 stk),
stór kór, altarisganga. Minnst var
Ólafs helga, eins og við Lúthers-
trúarmenn gerum. Miðjuna af
deginum notuðum við til að
skoða nágrennið, göngugötu,
veitingahús (þurftum að borða).
Kl. 18,00 vorum við aftur í kirkj-
unni af eintómri forvitni, því nú
var það kaþólsk messa, tileinkuð
Ólafi helga, nú voru þar u.þ.b.
14 prestvígðir menn, auk kór-
drengja og allt sem heyrir til í
kaþólskum sið. Messan fór mest
fram á latínu en einnig norsku.
Mikill og fagur söngur var í
þessari messu, ekki síðri en í
hinni fyrri. Gengið heim yfir
gömlu bæjarbrú. Þetta er fagurt
tréverk, mjög sérstæð, rauðmál-
uð. Stoppað og teknar myndir á
báðar hendur í kvöldkyrrðinni.
Gengið í átt að sjónum eftir
gömlum, þröngum götum og
þama stóðu gömul hús, sem búið
var í og höfðu ennþá sama útlit
og fyrir 200 árum. Ótrúlegt -
mér fannst eins og þau hefðu sál,
þessi litlu hús, með 4ra rúða
gluggum. Allt var hreint og
blómakassar undir gluggum,
gaiðamir vom smáir þama en ótrú-
legt blómskrúð og runnar, ekki
vom alls staðar tré í þessum litlu
göróum.
Daginn eftir var keyrt í átt að
Stiklastað. Oft varð að líta á
kortið, því við höfðum ekki farið
þetta áður; allt gekk vel. Við
komum til Verdal um hádegi,
þar var alls staðar flaggað með
skjaldarmerki hátíðarinnar, svo
nú gátum við verið ömggar um
aö við væmm á réttri leið. Geng-
um um staðinn, sendum kort,
borðuðum. Héldum svo af stað
til Stiklastaða. Þar er stór menn-
ingarmiðstöð. Þar vom 2 stórar
Samband sveitar-
félaga býður fram
aðstoð í Súðavík
Stjórn Sambands íslenskra
sveitarfélaga brást skjótt við í
síðustu viku þegar neyðar-
ástand skapaðist í Súðavík
vegna snjóflóða. Asamt sam-
úðarkveðjum vestur tilkynnti
stjórnin að aðstoð hefði verið
ákveðin af hálfú sambandsins
við Súðarvíkurhrepp í þeim
miklu erfiðleikum sem hrepp-
urinn stendur frammi fyrir.
Segja má að fyrsta skrefið í
þessari aðstoð sé það að Jón
Gauti Jónsson fyrrverandi bæjar-
stjóri í Garðabæ mun gegna
starfi sveitarstjóra Súðavíkur-
hrepps um tíma meðan Sigríður
Hrönn Elíasdóttir sveitarstjóri
tekur sér frí frá störfum.
Þórður Skúlason fram-
kvæmdastjóri Sambands ís-
lenskra sveitarfélaga og Vil-
hjálmur Vilhjálmsson fram-
kvæmdastjóri sambandsins fóru
vestur í gær til viðræðna við
sveitarstjóm Súðavíkur. A þeim
fúndi var ætlunin að móta drög
að umfangi og skipulagi aðstoó-
arinnar.
□
sýningar í gangi, önnur um bar-
dagann á Stiklastað er Ólafur
helgi féll; hin um náttúruhamfar-
ir, er áttu sér stað íyrir nokkrum
tugum ára, margt fólk fórst, jaið-
ir lögðust í eyði og húsdýr
drukknuðu. Eg hugsa að þessar
hamfarir líkist því sem skeði í
Norðurárdalnum 1953. En ekki
man ég til að manneskjur fæmst
þá.
Síðdegis var svo að koma sér
í áhorfendasæti að sjá þetta stóra
útileikrit um Ólaf helga og bar-
dagann á Stiklastaö. Þetta var
stórkostlegt, manni fannst maður
vera kominn aftur á söguöld.
Verkið er flutt bæði í söng og
tali, með stórum karlakór og
hljómsveit, 350 manns taka þátt í
uppfærslunni. Ekki heyrðist
hósti né stuna meðan leikurinn
fór fram, í 2 tíma. Kringum 5000
manns voru viðstaddir svo það
tók góða stund að koma sér af
svæðinu eftir á. Að lokum, áður
en við héldum til Þrándheims,
litum við inn í kirkjuna á Stikla-
stað sem er talin byggð á þeim
stað, er Ólafur helgi féll. Um
1928 var gert viö kirkjuna og þá
var sett mosaikverk í allan kór-
inn og er það bardaginn og fall
Ólafs helga. Þetta er ekki stór
kirkja en full af gömlum mun-
Förukonan víkur að vísu ekki að veiðiskap frænda okkar Norð-
manna í frásögn sinni, en hér er engu að síður mynd af norskum
sjómanni við veiðar á bát sínum.
um, mörg hundruó ára.
Eftir þetta ókum við til baka í
kvöldkyrrðinni eftir stórkostleg-
an dag. Daginn eftir var risið
snemma úr rekkju, lagt upp kl.
08,00. Fórum aöra leið heim,
ekki yfir Dofra heldur um Aust-
urdalinn, sem er mjög skógi vax-
inn.
Formlega lauk ferðinni í Vik-
ursund með sameiginlegri mál-
tíó. Komið til Oslo kl. 20,00
Vinkonumar kvaddar og þakkað
fyrir góðan dag. Nú hafði ég
bætt við mig dálitlum bita af
Noregi.
Förukona frá Sauðárkróki.
(Eins og sjá má í byijun pistilsins er
nokkuð síðan hann var skrifaður,
ogaðauki beðið birtingar.)
Steinar úr glerhúsi
í okkar hversdags skoðana-
myndun gegna fjölmiðlar stóra
hlutverki, þessvegna væri gott
ef þeir vönduðu vinnubrögðin
meira. Alit mitt á áreiðanleika
þeirra frétta sem ég fæ í blöó-
um, útvarpi og sjónvarpi hefur
stórlega skroppið saman, sem
ég því miður held að stafi ekki
af því að ég á gamals aldri sé
farinn að gera meiri kröfur til
mín og annarra.
Ég játa að sjálfur er ég
hvorki sannorðari né heiðar-
legri en áður var, en þó minn
grandvarleiki hafi ekki verið á
marga fiska, er hann þó ekki
kominn niður fyrir frostmark,
eins og vissulega hefur gerst
hjá fjölmiólum.
Eftir að ég fékk skriflegt
svar frá fréttastjóra Ríkisút-
varpsins, við fyrirspurn um
vinnubrögð fréttaritara, þar sem
fram kom að sú stofnun gerði
ekki kröfur um skoðun frum-
heimilda, þó mögulegt væri,
heldur væri lagt í vald starfs-
manna að meta heimildir og
fréttagildi áður en frétt væri
send, hef ég reynt að leggja af
þá bamstrú að þeirri stofnun
væri freystandi.
Nú sýnist mér Feykir vera
kominn í þann of stóra fjöl-
miðlaflokk sem ég trúi varlega.
Þetta þykir mér sárt því frá
fyrstu tíð hef ég skoðað hann
sem „mitt blað“.
Þegar Feyki var hleypt af
stokkunum var það meðal ann-
ars gert svo hér væri vettvangur
öllum opinn, til að fjalla um
þau mál sem mér og fleirum
þóttu kæfð með samsæri þagn-
arinnar, ennþá vona ég að
Feykir haldi þeirri steftiu.
Störf bæjarstjórnar á að
ræða opinskátt og hlífðarlaust,
bæjarstjórnarfundum er út-
varpað svo þeir sem vilja geti
hlustað, einnig era upptökur af
fúndum þeim tiltækar sem láta
sig málin varða, þarna þarf
mikla glöggskyggni til að finna
leynimakk.
En þegar sagt er frá bæjar-
stjómaifundum í Feyki er áríð-
andi að fara eins nálægt sann-
leikanum og fært er með góðu
móti, þó ég vióurkenni að all-
ann „vísdóminn" er ekki ger-
legt að birta.
í síðasta blaði var „siðbótar-
umræðan" tíunduð og er sú
umfjöllun tilefni þess að ég
sendi þessar línur, vinnubrögð-
in gætu verið vandaðri. Á bak-
síðu sama blaðs er síðan frétt
vegna hörmunganna í Súðavík,
þar skortir einnig á nákvæmni.
Þetta hvorutveggja styóur þá
skoðun mína að ég verói að
sætta mig við fréttastelhu Rík-
isútvarpsins sem áður er lýst
Að lokum er rétt að geta
þess sem vel er gert, en það er
fréttin af því þegar við bæjar-
fulltrúamir hækkuðum launin
okkar um 100%, slíkt er vissu-
lega forsíðufrétt. Hitt lætur
fréttamaöurinn ósagt að þessi
„vinargreiði“ okkar bæjar-
stjómarmanna vió okkur sjálfa
fór í gegn umræðulaust.
Um þessa hækkun fyrir
störf, sem vissulega era unnin
hér heima, sá enginn bæjaríúll-
trúi ástæðu til að taka til máls.
Hvorki siðbótarpostulamir né
við hinir. Samsæri þagnarinnar
er máske ennþá við lýði?
Hilmir Jóhannesson.
P.s. Einu sinni óttaðist ég að
Feykir væri með í þessu sam-
særi, það var þegar ritstjórinn
gat ekki fundið pláss í blaðinu
handa mér, - fyrir ferskeytlu!!
Sami.