Archaeologia Islandica - 01.01.2002, Qupperneq 74

Árni Einarsson, Oddgeir Hansson & Orri Vésteinsson
References
Bryndís G. Róbertsdóttir & Haukur
Jóhannesson (1986) “Þrælagarður í
Biskupstungum”, Náttúrufrœðingurinn 56,
213-234.
DI: Diplomatarium Islandicum eða Islenzkt
fornbréfasafn I-XVI, Kaupmannahöfn og
Reykjavík, 1853-1976.
FF: Frásögur um fornaldarleifar 1817-1823,
Sveinbjöm Rafnsson gaf út, Reykjavík
SSÞ Þingeyjarsýslur, Sýslu- og sóknalýsingar
Hins íslenska bókmenntafélags 1839-
1844, Reykjavík 1994
Grágás Ib: Grágás. Elzta lögbók íslendinga.
Utgefin eptir skinnbókinni í bókasafni
konungs af Vilhjálmi Finsen, síðari deild,
Kabenhavn 1853.
Grágás II: Grágás efter det Arnamagnæanske
Haandskrift Nr. 334 fol. Staðarhólsbók,
Kobenhavn 1879.
ISLEIF: Icelandic sites and monuments
record, Institute of Archaeology, Iceland.
Jóhann Helgason (1995) “Fornminjar á
Seltjamamesi: Þvergarður á Valhúsahæð”,
Björn Hróarsson, Dagur Jónsson og
Sigurður Sveinn Jónsson, ed. Eyjar í eld-
hafi, Reykjavík, 151-158.
Jón Bjamason (1982) “Göngugarðar”, Arbók
Þingeyinga 1982, 153-163.
íslenskur útdráttur
FORN GARÐLÖG í SUÐUR
ÞINGEYJARSÝSLU
Ýmsar heimildir frá síðustu einni og hálfri
öld greina frá fornum garðlögum á
heiðum uppi í Suður Þingeyjarsýslu.
Engar beinar heimildir virðast til um
aldur garðanna eða hlutverk, ef undan er
skilið landamerkjabréf frá 13. öld sem
Jónsbók: Jónsbók. Kong Magnus Hakonssons
Lovbog for Island vedtaget paa Altinget
1281, Óskar Halldórsson ed., Kobenhavn
1904.
Kristján Eldjám (1977). “Skagagarður, fom-
mannaverk”, Arbók Ferðafélags Islands
1977, 107-119.
Kristmundur Bjamason (1978) Saga Dalvíkur
I, Akureyri.
Lucas, Gavin (1999) “The Field Enclosure”,
Hofstaðir 1999. Framvinduskýrslur/
Interim Report, Reykjavík, 55-58.
Orri Vésteinsson (1999) Menningarminjar í
Hrísey, Reykjavík.
Páll Sigurðsson frá Lundi (1979) “Tveir
garðar fornir í Fljótum”, Fólk og
fróðleikur. Kveðja til Kristmundar
Bjarnasonar á Sjávarborg á sextugsafmœli
hans lO.janúar 1979, Akureyri, 177-199.
Sigurður Þórarinsson (1982) “Bjamagarður í
Landbroti”, Arbók Hins íslenska fornleifa-
félags 1981, 5-39.
Valdemar Kristjánsson (1983) “Fáein orð um
göngu- eða vörslugarða Grýtubakka-
hreppi”, Árbók Þingeyinga 1983, 158-159.
ÞJÁ: Islenzkar þjóðsögur og œvintýri I-VI,
Jón Ámason safnaði, ný útg.Reykjavík
1961.
nefnir þann hinn mikla garð er gengur
ofan eftir Fljótsheiði. Flestir seinni tíma
heimildamenn sem lýsa þingeysku
görðunum, eða samsvarandi görðum við
utanverðan Eyjafjörð, álíta þá hafa verið
einhvers konar vegi, og er venja að kalla
þá göngugarða. Þessi skýring er að því
leyti nærtæk, að garðarnir eru útflattir
(allt að 7 m breiðir) og liggja langar
leiðir, oft fleiri kílómetra. A síðari öldum
hafa þeir nýst sem samgöngubót í
72