Feykir - 19.09.2001, Blaðsíða 6

6 FEYKIR 31/2001
Hagyrðingat>áttur 323 hausinn eins og hálfbrætt smér og hryggurinn í brotum. eða ffamsóknarmenn hafi fattað það enn að fara eftir kompás og radar.
Heilir og sælir lesendur góðir. vísu sem mun vera eftir Konráð á Kristín Guðmundsdóttir ffá Skolla- tungu mun hafa ort næstu vísu eftir að Nokkuð fast heggur Magnús í
Það mun hafa verið Sveinn E. Brekkum. hafa ferðast sjóleiðis með Jökulfellinu. næstu limru.
Bjömsson læknir sem orti svo til konu sinnar. Ástin brúsar um mitt geð Valt og hristist fagurt fley Eg fór að athuga eitt
eins og lús á ffakka. fallega risti bám. og sá það gat engu breytt
Þó umhverfið sé orðið breytt Bý ég fúsast böm til með Stundum kyssti maður mey fýrir ffamsóknanrienn
ég mun bráðum ná mér. Björgu á Húsabakka. margir þyrstir vám. að fara í eitt skiptið enn
Og mig bugar aldrei neitt ef að þú ert hjá mér. Þá held ég endilega að þessi Geta lesendur sagt mér hver yrkir svo? að missa vitið, sem var aldrei neitt.
Önnur vísa kemur hér í svipuðum skondna lýsing sé einnig eftir Konráð. Heilsa mín hangir á þræði Eitt sinn er Bakkus hafói verið blót- aður nokkuð ótæpilega datt lögmann-
dúr, en ekki veit ég eftir hvem hún er. Sigga og Jóa saman róa báðar, ég held ég sé dauða nær. inum þetta í hug.
Ýms þó meinin merki kinn aftan mjóar eru þær eins og tófa og gamalær. Eg er svo voða veikur verri í dag en i gær. Lýs villta ljós í gegnum þetta geym
meðan treinist lífið. Átt þú hreinan huga minn Einhvem tíma hef ég heyrt að þessi Einhvem veginn hefúr komist inn í mig glepur vín. Komin er nótt, ég nenni ekki heim
hjartans eina vífið. snjalla vísa um Heklu væri eignuð hausinn á mér að Páll Vatnsdal hafi ort í náttfot mín.
Vatnsenda - Rósu. eftirfarandi ritdóm unt ljóðabók. Styð þú minn fót, ég fékk of stóran
Jón Jónsson ffá Gilsbakka í Skaga- firði mun hafa ort svo um fólk sem Öldmð Hekla er að sjá Snilli rúin, göllum gróin skammt en feginn vildi drekka meira samt.
grunur lék á að væri að draga sig sam- ísa hökli búin, guðdómsneistinn hvergi sést.
an. þekkir eklu ei þoku á Eldurinn og öskustóin Að lokum heimagerð vísa sem
þrifleg jökla ffúin. eflaust geyma hana best. fæddist mánudaginn 3. sept. sl. er und-
Fyrir ofan reyni reipa Það mun hafa verið Magnús Ósk- irritaður var á gagnaleið ffam Eyvind-
rennir snótin sér. Mig minnir að Kristbjörg Bjarna- arstaðaheiði. Suðlæg átt var og sólskin,
Fögur verður fyrsta steypa dóttir sé höfúndur að næstu vísu. arsson borgarlögmaður sem hugleiddi og kom reyndar síðar í ljós að dagurinn
fallegt mótið er. eitt sinn svo. var sá eini sem í þeim göngum telja
Trúlega er næsta vísa eftir konu en Yndæl fjóla á sér vé ein í skjóli kletta. Um allan bæ ef að er gáð mátti gott veður.
ég veit ekki nánar um það. Blágresi og birkitré útlendingar sveima. Hér mun enginn villtur vega
blöð mót sólu rétta. Nú er komið Norðurlandaráð verða á leiðinni.
Það er meira en meðal þraut nú á ég hvergi heima. Okkur líður yndislega
sem margri konu er boðið, Önnur visa kemur hér sem ég held upp á heiðinni.
að eiga mann og elda graut að sé einnig eftir Kristbjörgu. Þá mun þessi limra vera eftir Magnús.
sem aldrei getur soðið. Gerist lítið gagn í mér Vits er þörf þeim er víða ratar Veriði þar með sæl að sinni. Guðmundur Valtýsson, Eiríksstöðum,
Sem unglingur lærði ég eftirfarandi geðprýðin á þrotum, en ég veit ekki til þess að kratar 541 Blönduósi, sími 452 7154.
Undir borginni
Vísnagerðin íþrótt íþróttanna
Vísnakeppni Safnahúss Skagfirðinga er gott dæmi um
viðleitni til að halda við vísnahefðinni.
Kveðskaparíþróttin hefur
lengi verið kynborin fylgja ís-
lendinga. Sjá má gjörla af hin-
um fomu sögum, að Islending-
ar hafa verið kunnir um öll
Norðurlönd og víðar fyrir sér-
staka ástundun skáldmennta.
Þeir urðu margir hveijir víð-
frægir sem skáld konunga og
er ffóðlegt mjög að kanna feril
slikra manna og kynna sér
dróttkvæðin sem þeir ortu, því
þau eru víða dýrlegur skáld-
skapur eða sjálf íþrótt íþróttar-
innar, eins og Kristján Karlsson
orðaði það svo vel. Það hlýtur
að hafa verið mikil upplifun að
heyra flutning á dróttkveðinni
drápu og víst hefði ég þegið að
sitja undir framsögn Egils
Skalla-Grímssonar á Höfuð-
lausn. í því mikla kvæði
streymir fram sterk rímlist og
orðgnótt og má ímynda sér að
þaó hafi verið sæmilegur kraft-
ur í Agli við flutninginn.
Höldum í Höfuð-
lausnar andann
A síðustu áratugum hefur
þekking íslendinga á skáld-
fræðum dvínað mikið og eru
þeir nú fáir sem kannast við
forna bragarhætti og glíma við
þá. Menn eiga litið við að yrkja
sextánmælt eða með álags-
hætti, alhneppingum eða klif-
aðri hrynjandi. Reflivörf minni
og meiri eru svo til fallin í
gleymsku ásamt kimblabönd-
um og öðrum fomum háttum.
Lítt er glímt við slíkt að hætti
Lofts Guttormssonar nú til
dags.
Vísnahættir síðari tíma eiga
þó enn nokkuð upp á pallborð-
ið hjá íslendingum og eru
nokkrir þeirra allvel kunnir.
Margir snjallir hagyrðingar
hafa tekið miklu ástfóstri við
hringhenduna og náð afburða
tökum á því sköpunarformi.
Sumir þeirra virðast hinsvegar
litla rækt hafa lagt við aðra
hætti og ef til vill tamið hugs-
unina svo við hringhendufonn-
ið að ffá því varð varla komist
ef vísa átti að fæðast. Margir
bragarhættir búa yfir sérstök-
um blæ fegurðar og má þar
nefna sem dæmi hag-
kveðlingahátt, sum afbrigði
sléttubanda, áttstiklaða breið-
hendu og streytuþreytu. Hátta-
tilbrigði geta orðið nánast ótelj-
andi og getur þar mannlegur
ffumleiki lengi aukið við.
Að yrkja dýrt er ákaflega
þroskandi fyrir hagyrðinga, en
hinsvegar er það að gera ein-
falda vísu á heilsteyptum
grunni hugsunar oflast meiri
vandi en sýnist. Flestir sem
vilja þjálfa sig í yrkingum og
hafa til þess brageyra, ættu því
að byija á því að gera einfald-
ar ferskeytlur og aga hugsunina
fyrst við það. Síðan kemur það
af sjálfu sér að menn fara að
glíma við erfiðari hluti.
Víða er vísnaþáttum haldið
úti í blöðum og er það hverjum
þeim til sóma sent vinnur vel
að slíku þjóðmenningarverki.
Auðvitað ættu umsjónarmenn
slikra þátta að setja sér þær
reglur, að birta aðeins rétt-
kveðnar vísur, því ekki er upp-
byggilegt að sjá ranga stuðla-
setningu, rímgalla og önnur lýti
á vísum í slíkum þáttum. Slíkt
er yfirleitt nokkuð sárt að sjá.
En ef umsjónarmaður vísna-
þáttar er með það á hreinu að
þekkja hvort vísa sé réttkveðin
eða ekki, ætti slíkt ekki að
þurfa að vera vandamál. Sé
hinsvegar illa haldið á slíkum
málum geta visnaþættir snúist
upp í andstæðu sína og dregið
íþróttina niður í stað þess að
lyfta henni upp.
Vísan er íslensk
menning í hnotskurn
Nokkru fyrir dauða sinn
sagði Sveinbjöm Beinteinsson
mér, að hann teldi að vísan
okkar gamla og góða væri á
uppleið affur. Sennilega er það
rétt mat. Hagyrðingamótin sem
haldin hafa verið undanfarin ár
víða um land hafa eflaust átt
sinn góða þátt í þeirri ffam-
vindu. Þar hafa Heiðmar ffá
Ártúnum og Jói í Stapa og
fleiri góðir menn verið i for-
svari. Það er erfitt að hugsa sér
íslenska menningu framtiðar-
innar kveðskaparlausa og því
er allt sem eflir þann þátt henn-
ar góðra gjalda vert.
Vonandi hætta menn heldur
ekki að yrkja á íslenskum nót-
um í hinu vaxandi alþjóðasam-
félagi vestur á fjörðum, þó efa-
semda gæti hjá mörgum með
vaxtarskilyrði hefðbundins
kveðskapar við slíkar aðstæður.
Rúnar Kristjánsson.