Feykir - 18.10.2006, Blaðsíða 3

38/2006 Feykir3
Gísli Gunnarsson skrifar
Áskoran til KS
Þann 28. júní árið 2005 var
undirritaður samningur
sveitarfélaganna í
Skagafirði við ríkið um
menningarhús, þarsem
annars vegar varfjallað um
uppbyggingu Miðgarðs og
hins vegar um uppbyggingu
menningarhúss á
Sauðárkróki sem tengt yrði
Safnahúsinu.
Þann 9. maí 2006 var
tæknideild sveitarfélagsins
falið að sjá um útboð á
framkvæmdum við Miðgarð
á grundvelli fyrirliggjandi
teikninga og útboðsgagna þ.
m.t. kostnaðaráætlunar.
Undir þetta skrifuðu báðir
oddvitar núverandi meiri-
hlutaflokka. Engar athuga-
semdir voru gerðar varðandi
útboðsgögnin, og engar
athugasemdir voru gerðar
við vinnubrögð starfsmanna
sveitarfélagsins eða fulltrúa í
byggingarnefnd.
Tvö tilboð bárust í verkið.
Annað þeirra var upp á 110
milljónir króna, sem var
nálægt kostnaðaráætlun. Því
miður náðist ekki að skrifa
undir þetta tilboð fyrir
kosningar og nú stefnir í það,
að hugmyndum um upp-
byggingu menningarhússins
Miðgarðs verði klúðrað á
sveitarstjórnarfundi á
morgun.
1 stað þess að taka þessu
tilboði hefur núverandi
meirihluti velkst með málið
síðan í vor og tíminn aðallega
farið í það að reikna, og rægja
þá sem undirbúið höfðu
þetta verk af heilindum, vel
og vandlega. I stað þess að
útbúa menningarhús á nú að
fara í viðhaldsvinnu á
félagsheimili, nánast án
breytinga.
Enn er tími til að afsfyra
þessu menningarslysi.
Fyrir kosningarnar í vor
ákvað Kaupfélag Skagfirð-
inga að verja 70 milljónum
króna til menntamála í
héraði, á næstu íjórum árum.
Jafnframt ákváðu forráða-
menn KS að sveitarstjórnirn-
ar legðu 30 milljónir á móti í
málaflokkinn.
Nú legg ég til að KS leggi
sömu upphæð þ.e. 30
milljónir í menningarhúsið
Miðgarð, en það er ein af
þeim tölum sem núverandi
meirihluti hefur reiknað út
að vanti, til þess að gera
Miðgarð eins og stefnt var að
sl. vor.
Einnig má útfæra þessa
hugmynd þannig að KS taki
allan skólapakkann og losi
sveitarfélagið undan 30 m. kr.
skuldbindingunni.
Þá væri húsið með
glerskálanum, ljölnota efri
hæð og lyftu. Auk þess að
rýmka allan umgang um
húsið, átti á neðri hæð
glerskálans að vera fatahengi,
miðasala og lyífubúnaður að
aðalhæð hússins. Efri hæð
glerhússins mundi einnig
umbreyta efri hæð Miðgarðs,
þar sem margvísleg starfsemi
gæti farið fram. Að hafa ekki
lyftu í húsinu er fáheyrð
lágkúra!
Á hátíðarstundum er sagt
að arður KS renni til héraðsins
okkar. Er ekki nær að leggja
nokkrar milljónir til menn-
ingarmála í stað þess að láta
milljarða streyma suður í vasa
nýríkra Reykvíkinga og kaupa
flugfélag? Bændur hafa ekki
góða reynslu af slíkum
kaupum, sbr. lífeyrissjóður
þeirra sem hvarf um árið.
Ég legg þessa tillögu hér
fram í fullri alvöru sem
félagsmaður í KS. Miðgarður
var byggður á sínum tíma í
anda ungmenna- og sam-
vinnuhugsjónar. Sýnum þeim
sem það verk unnu virðingu
með því að gera þetta eins og
hjá mönnum.
Verum menn en ekki mýs.
Gísli Gunnarsson
Frá Búnaðarsambandi Skagfirðinga
Kosning fulltrúa Búnaðarsambands Skagfirðinga á Búnaðarþing árin 2007-2009
fer fram 18.-25. október 2006.
Kosningarétt hafa þeir félagar í Búnaðarsambandi Skagfirðinga sem hafa með höndum
viðurkennda starfsemi sem fellur undir búrekstur á lögbýli í samræmi við 3. grein
samþykkta Bændasamtaka íslands.
Kosningin er póstkosning. Kjörseðlar hafa verið sendir út og eiga að vera komnir í hendur
viðtakenda. Þeir sem hafa ekki fengið kjörseðil í hendur en telja sig vera á kjörskrá
þurfa strax að hafa samband við Eirík Loftsson í síma 455 7100.
Útfylltum kjörseðlum þarf að skila til kjörstjórnar
(á skrifstofu Leiðþeiningamiðstöðvarinnar, Aðalgötu 21 á Sauðárkróki)
í síðasta lagi miðvikudaginn 25. októþer eða póstleggja hann þann dag.
Kjörstjórn BSS
GuðríðurB. Helgadóttir skrifar
Ætlar þessu
aldrei að linna?
Það er ekki fyrr búið að skella niður lokum við
Kárahnjúka en áróðursvélin í Skagafirði er komin á fullt
með hávaða og látum og boðar að nú skuli næst ráðast
á Héraðsvötnin með Villinganesvirkjun, Skatastaða-
virkjun og guð má vita hvað næst.
Yfirtroðslu Landsvirkjunar
og stjórnvalda eru engin tak-
mörk sett. Það er ekki nóg að
faraafstað með undirskriftalista
og bænarskjöl á hendur
þessurn ófresku steintröllum
skilningsleysis og hroka. Það
verður að setja þeirn stólinn
fyrir dyrnar með meirihluta-
valdi í samstöðu heimamanna
ÁÐUR en þeir byrja á fram-
kvæmdum.
Við vitum það öll sem
stóðum í eldlínunni hér, þegar
baráttan um staðsetningu
Blönduvirkjunar stóð yfir, að
þar dugðu hvorki rök né
staðþekking á landi, hvað þá
nöfn á fimmta hundrað manns
á undirskriftalista hér á
svæðinu, stofnun landverndar-
samtaka og öflug mótmæli
hreppsnefnda við þeirri virkj-
unarleið sem virkjunaraðilar
höfðu ákveðið. Þá var aldrei
tekið nokkurt tillit til athuga-
semdaogtillagnaheimamanna.
Þar var þó aldrei verið að
mótæla því að virkja Blöndu,
heldur aðeins virkjunarleið,
sem myndaði helmingi stærra
lón en önnur sem gefið var
upp að kæmi einnig til greina.
Þarna var verið að deila um
tilhögun sem gat gefið alveg
eins mikið vatnsmagn og
vélaafl á yfir 20 ferkílómetrum
minna svæði sem var mest í
flám og lægðum og vel gróið
land. En lítilsvirðingin fyrir
landinu, valdahrokinn og
tillitsleysið sneri öllu á hvolf,
hlustaði ekki á skynsamleg rök
en fór sínu fram. Áróður fyrir
fljótteknum gróða klauf
samfélagið í tvær andstæðar
fylkingar sem úr varð úlfúð og
illar deilur, vinslit og vandræði.
Allt þetta er geymt en ekki
gleymt og aldrei verður þeim
fyrirgefið sem þarna sóuðu
helmingi meira af gróðurþekju
þessa lands en þörf var fyrir við
Blönduvirkjun.
Við vonuðum þá að allir
hefðu lært það af svo dýrkeyptri
reynslu að aldrei franrar mundi
beitt slíkum bolabrögðum í
samskiptum við fólk. En hvað
skeður? Landsvirkjunarvaldið
notar sömu aðferðirnar áfram
hvar sem borið er niður.
Vísindalegum rannsóknum er
haldið leyndum ef þær henta
ekki áformum valdsins og
staðreyndum hagrætt þar til
þær falla að geðþótta í
ákvarðanatöku um fram-
kvæmdir. Nýjasta dæmið um
slíkt í ferlinum við Kárahnjúka
ætti að sýna og sanna, svo ekki
verður um villst, að jafnvel
dyggustu og fylgispökustu
áhangendum álguðsins og
stóriðjunnar er nú nóg boðið.
Og nú á að færa sig í
Skagafjörðinn. Reka þar fleyg í
félagslynt og glatt samfélag
fólks sem er í óða önn að byggja
upp fjölbreytt atvinnulíf, með
blómlegan og vaxandi
landbúnað, Háskólann á
Hólum, söfnin, fornleifarnar
og ferðaþjónustuna í broddi
fylkingar. Yfir þetta allt á að
valta með offorsi virkjanasinna,
stóriðjudrauma, hávaxtastefnu
og þenslu. Finnst ykkur
Skagfirðingum fórnin ekki
nokkuð stór? Hvers virði er
landið okkur? Hvers virði er
friðsamt og gott samfélag?
Hvaða framtíðarsýn höfum við
á búsetu og mannlíf í þessu
landi? Væri nú ekki gott að
staldra aðeins við og reyna að
átta sig á hvert stefnir með
áframhaldandi álbræðslustór-
iðjustefnu?
Sú lítilsvirðing og hroki,
sem ráðandi öfl í þjóðfélaginu
sína landsbyggðinni eru
sorglegt merki um þekk-
ingarskort og hnignun þjóðar á
villigötum. Röngstefnumörkun
í sjávarútvegs- og landbún-
aðarmálum hefur þegar komið
landsmönnum illilega í koll.
Ekki gefur það fyrirheit um
óbrigðula almættisforsjón
skammsýnna stjórnvalda?
Vanmat á gæðum landsins og
oftrú á álbræðslur og áhættufé,
er ekki vænleg leiðtil frambúðar
fyrir fólkið í landinu. Mannlegi
þátturinn er forsenda
menningar og byggðar í þessu
landi . Er ekki ráð að huga
nánar að því?
Guðríður B. Helgadóttir