Feykir - 15.11.2006, Blaðsíða 6

6 Feykir 42/2006
Kirkjukór Glaumbæjarsóknar 1947
Myndin er tekin i Varmahlíd en óvist hver það gerði. Fremsta röð frá vinstri: Halllriður Þorsteinsdóttir Reykjahlið Ibúandi á Stóru-Seylu 1944-1948), Björn Gistason Reykjahlið (áður
Halldórsstöðum o. v.j, Jón Björnsson söngstjóri og organisti Hafsteinsstöðum, séra Gunnar Gislason Glaumbæ og kona hans Ragnheiður Ólafsdóttir. Mið röð: Kristin Gunnlaugs-
dóttir Geldingarholti, Sigrún Júliusdóttir Syðra Skörðugili, Sólborg Björnsdóttir (dóttir Hallfriðar og Björns), Ólina Jónsdóttir Hátúni, Jóhanna Gunnarsdóttir Brautarholti (móðir
Stefáns Haraldssonar), Efemia Gisladóttir Húsey (systir Halldórs og Björns) og Guðrún Sigurðardóttir Halldórsstöðum. Efsta röð: Halldór Björnsson Stóru Seylu (hálfbróðir söng-
stjórans), Gunnlaugur Jónasson Hátúni, Stefán Haraldsson Brautarholti (siðar Víðidal) og Halldór Gíslason Halldórsstöðum. Mynd i eigu hing.
Aftur í liðna tíð XXI:: Hörður Ingimarsson skrifar
Mannval í kirkjukór
Þvílíkar perlur sem sumar
myndir geta orðið. Búnar að
vera á sínum stað í albúminu
í áratugi en á einu síðdegi
rennur upp Ijós. Þær verða
sem opinberun, upphefja
tíma og rúm og minningarnar
streyma fram. Augljóslega
snilldariega vel tekin mynd,
lýsingin einstök. Flestir með
birtuna á vinstri vanga og
mildir skuggar skerpa
andlitsdrætti. Þrír einstakl-
ingar til vinstri á myndinni fá
birtuna úr gagnstæðri átt
Fallegt fólk og frítt, blómi
sveitarinnar, allt á besta skeiði
ævi sinnar og það sem meira er;
fólkið sem var allt í öllu á
slóðum bernsku minnar, mót-
aði okkur ungmennin með
söng sínum og athöfnum.
Það er mikil gæfa að hafa
þekkt alla þessa Langhyltinga
og átt með þeim samleið um
lengri eða skemmri tíma.
Það var minn góði vinur
Ólína í Hátúni sem tímasetti
myndina. Hún var til þess að
gera nýkomin í Hátún sem
húsfreyja og eiginkona Gunn-
laugs Jónassonar sem einnig er
á myndinni íjallmyndarlegur.
Svo sem sjá má var Lína glæsileg
ung kona og með þessa fínu
söngrödd og því drifin í Kirkju-
kórinn með það sama. Yngst
eru Sólborg Björnsdóttir 15 ára
og Stefán Haraldsson 17 ára.
Elst eru Björn Gíslason 47 ára,
Efemía 45 ára og Jón Björnsson
44 ára.
Þetta erhaustið 1947,jafnvel
í ársbyrjun 1948 en ekki mikið
seinna.
Hekla gamla vaknar
Árið er 1947 og var um margt
tímamótaár. Hekla gamlá vakn-
ar af rösklega aldargömlum
svefni og tekur að gjósa mjög
kröftuglega í lok marsmánaðar.
Það vildi norðlendingum til
happs að vindáttin var af norðri
fyrstu dagana svo askan barst til
suðurs. Innri hluti Fljótshlíðar
varð illa úti og svo var einnig
víða á Rangárvöllum. í Vest-
mannaeyjum voru allt að hálfs
annars metra háir vikurskaflar.
Drunurnar frá Heklu heyrð-
ust lengi sumars hingað norður
í Skagafjörð en um hásláttinn
voru mildir og hlýir sunnan
vindar. Sumarið var einstak-
lega hlýtt og gott. Reyniviðurinn
var sprunginn út og allaufgaður
eftir fyrstu 10 daga júnímánaðar
sem er mjög snemmt.
Þegar haustverkin voru að
baki þetta veðursæla ár tók við
sönglífið.
Sönglífið á
Halldórsstöðum
I gömlu ffamstofunni á
Halldórsstöðum var orgel. Þar
fóru ffam raddæfingar og sam-
æfmgar Kirkjukórs Glaum-
bæjarsóknar svo árum skipti og
endaði ævinlega með miklum
góðgerðum gestunum til handa.
Við krakkamir fengum svo að
setjast til borðs er fúllorðna fólkið
hafði lokið sér af og hóf sönginn
að nýju sem stundum var.
Það merkilega var að við
þekktum hljóðið úr hvers
manns barka meðan æfingarnar
stóðu yfir sem allt endaði í
ljúfum klið er raddirnar komu
saman og við lærðum sálmana.
Hæfileikaríkt fólk
Kór Glaumbæjarkirkju hafði á
að skipa afburða söngvurum á
þessum árum. Halldórsstaða-
bræður Björn og Halldór höfðu
fágætarbassaraddir. Hallffíður í
Reykjahlíð hafði gríðarlega háa
og mikla rödd sem fleiri af
Stóru-Grafarætt. Hallfríður
hefði auðveldlega geta orðið
söngvari á heimsvísu. Stefán
Haraldsson í Brautarholti,
seinna í Víðidal, hafði mikla
hæfileika, glæsilega tenórrödd
sem og frændi hans Stefán
íslandi, enda systldnasynir. Effa
í Húsey og Guðrún á Hall-
dórsstöðum höfðu mjög háar
og bjartar raddir. Kristín í
„Holti” átti Jón Gunnlaugsson
stórtenór á Akranesi fyrir bróð-
ir, en synir Jóns eru Friðbjörn G
og Hreinn, báðir með fagrar
tenórraddir, en Friðbjörn er
landsþekktur af söng sínum.
Sonur Kristínar er Guðmann
Tobíasson tenór þekktur af
söng sínum með „Heimi”.
Svona er nú hægt að að flétta
saman fólkið og sönghefðina í
Kirkjukórnum í Glaumbæ.
Allir aðrir ónefndir höfðu góðar
raddir og kórinn var samhentur
um öll sín verkefni og söngurinn
sérstaklega glæsilegur. Páska-
messumar voru eftirminnilegar
þeim sem þetta skrifar en þær
voru ófáar á bernskuárunum er
allt snérist um það að komast í
sveitina er færi gafst.
Sólborg Björnsdóttir og
Stefán Haraldsson syngja enn í
kórum þó sextíu ár séu liðin
síðan myndin var tekin og hafa
enn þessar finu raddir. Afþeim
sem á myndinni eru lifa sex, öll
komin á efri ár.
Driffjöður og leiðtogi
Potturinn og pannan í kór-
starfinu, driffjöður og leiðtogi,
var Jón Björnsson tónskáld og
bóndi á Hafsteinsstöðum. Jón
var einn af stofiiendum Karla-
kórsins Heimis árið 1927 og
stjórnaði kórnum í 40 ár til
ársins 1968.
Organisti var Jón í Glaum-
bæjar- og Reynistaðarsókn í 60
ár, frá 1925 til 1985. Þá stofnaði
Jón Samkór Sauðárkróks 1966
og varð organisti Sauðárkróks-
kirkju 1972, sömuleiðis
Hvamms- og Ketukirkna. Jón
var fæddur í Glaumbæ á
Langholti árið 1903 og flutti
tæpra 2ja ára í Stóru-Seylu.
Helgastur allra staða í huga
Jóns var Glaumbær, þar var
hann ætíð á heimavelli. Þar stóð
hann djúpum rótum og sótti
sér næringu til líkama og sálar.
molar
Þrjú hross drápust
afraflosti
Lögreglan á Sauðárkróki fékk
tilkynningu að morgni 9.
nóvember um þrjár hryssur
sem lágu dauðar við fallinn
rafmagnsstaur í Akrahreppi.
Starfsmenn RARIK upp-
götvuðu hvers kyns var þegar
þeir voru sendir til viðgerðar
á staurnum, en hann er talinn
hafa látið undan í óveðrinu
um síðustu helgi með þeim
afleiðingum að rafstrengurinn
slóst í hrossin og drap þau.
Um er að ræða hross í eigu
bóndans á Fremri-Kotum í
Norðurárdal.
Bjartsýnir ríkir í
loðdýraræktinni
Verð á minkaskinnum
hefur ekki verið hærra í
um aldarfjórðung. Nú eru
starfandi 25 loðdýrabú á
landinu en flest voru þau
um 240 í kringum 1990.1 ár
er áætlað að framleidd verði
um 160 þúsund skinn.
Einar Einarsson loðdýra-
ráðunautur segir að verð
á skinnum nú í sögulegu
hámarki. Ástæðan sé fyrst og
fremst aukin eftirspurn frá
Asíu og Kína.
Einar segir ekki hægt að
spá með vissu fýrir um
framtíðina, en í heildina séu
horfur góðar og gæðin meiri
nú auk þess sem skinnin séu
stærri. Hann segir að ekki
sé ólíklegt að einhverjir sem
voru í greininni á árum áður
taki upp þráðinn á nýjan
leik.
Alúð Jóns við söng og
kirkjustarf í Glaumbæ var
viðbrugðið og hélt allt til
starfsloka hans. )ón var vart
einhamur af krafti og dugnaði,
viljasterkur og snarpur sama að
hverju hann gekk. Slíkir menn
eru ekki allra. Lífstíðarvináttu
batt hann við föður minn, þess
sem þessar línur hripar á blað.
Á síðari árum var hann tíður
gestur á heimili foreldra minna
og var þar sem þróttmikill
ungur maður. Jón Björnsson er
með mestu hetjum skagfirskra
byggða á liðinni öld.
Hörðtir Ingimarsson