Skólavarðan - 01.05.2006, Blaðsíða 30

SKÓLAVARÐAN 4.TBL. 6. ÁRG. 2006
30
ekki annað en tekið heilshugar undir
með leiðara síðustu Skólavörðu, hvar
ritstjóri á þá ósk að allir skólar væru
leikskólar.
Ekki veitist alltaf auðvelt að finna réttu
leiðirnar. Finnum dæmi: Eitt einkenni
samfélagsins er að það er tæknisamfélag
og þar af leiðandi kemur það börnum vel
að læra á tölvur. Ef tölvunámi er gefið
mikið vægi í leikskóla þá eykst kyrrsetan
og tölvuleikir eru jafnframt spennuvaldur
í tilveru ungmenna. Þá er ekki auðvelt að
að fara aðra leið en gæta hófsins.
Þetta hef ég nú grafið upp úr fag-
vitundinni sem meginhugsunina um
leikskólastarf. Ekki er laust við að nokkurr-
ar rómantíkur gæti, hugsunar sem snýst
um hið frjálsa barn og vernd æskunnar.
Þegar um starfskenningu er að ræða er
víst lítið annað að segja en: Svona er það
bara. Þetta eru hugmyndir undirritaðs
um leikskólastarf. Hins vegar er starfið,
athafnirnar sjálfar, vitanlega ekki algerlega
á þessa bók lærðar þar sem starfskenning
mín er ekki einráð um hvað gera skal.
Starfsfólk leikskóla þarf að sammælast
um námskrá barnanna og því verða fleiri
starfskenningar að ígrunda í sameiningu
hvaða fagstefnu sé gæfulegast að taka
börnum til heilla. Þannig erum við hvert
öðru stoð og stytta.
Rannsóknir
Öll eigum við okkar starfskenningu en
misjafnlega ígrundaða eða meðvitaða.
Hér hefur undirritaður gert fátæklega
tilraun til þess að glöggva sig á sinni í
fáum orðum, en ef vel ætti að vera þyrfti
að gera það á mun ítarlegri og skipulegri
máta. Okkur leikskólakennurum er ekki
sérlega hægt um vik þar sem við vitum
of lítið um leikskólauppeldi á Íslandi. Það
vantar sárlega rannsóknir á starfsháttum
og þýðingu þeirra. Því hvet ég, í lok þessa
persónulega pistils, leikskólakennara til að
hella upp á könnuna. Kaffi er hollt!
Illt er margt á aðra hlið,
aumt er bæjarhreysið,
en bágast er að búa við
bölvað kaffileysið.
(Guðrún Pálsdóttir frá Vestmannaeyjum)
Kveðja, Ási
Höfundur er aðstoðarleikskólastjóri
í Hagaborg.
1 Í þessu sambandi má minna á grein Jóhönnu
Einarsdóttur „Starfsaðferðir og sannfæring
leikskólakennara“, sem birtist í Uppeldi og
menntun 2001.
Dimmisjón/dimissjón eða dimmitering/
dimitering er eflaust komið til okkar
úr dönsku en á uppruna sinn í latínu:
Dimissio, so. dimittera. Orðið merkir meðal
annars brottsending, að senda einhvern
burt, út af örkinni, samanber t.d. útskrift.
Terry Gunnell dósent í þjóðfræði við
Háskóla Íslands hélt erindi um málefnið
á ráðstefnunni Traditional masks and
Mumming in Northern Europe sem haldin
var í Finnlandi 2002. Þar segir Terry m.a.
að núorðið lifi hugtakið hérlendis fyrst
og fremst í munnlegri hefð og fæstir viti
eða leiði hugann að því hvað það þýði eða
kunni að stafsetja það. Svipaðar hefðir eru
til á öðrum Norðurlöndum. Þessi árvissa
(víða árstíðabundna), skandinavíska og
karnivalíska hefð á að sögn Terrys margt
sammerkt með gamla bændasamfélaginu.
Ef þetta vekur forvitni ykkar lesendur
góðir mæli ég með því að þið lesið
skemmtilegt erindið, það heitir „Carnival
in the Classroom Icelandic pre-graduation
guising traditions at gymnasium level“
og er að finna á www.hi.is/~terry/turku/
Turku_TERRY_GUNNELL.htm
Karnival krakkanna
SMIÐSHÖGGIÐ, DIMMISJÓN