Félagsbréf - 01.05.1971, Blaðsíða 5

Á LÍÐANDI STUND
1 seinni tíð er margt rætt um
fjölmiðla og þau áhrif, sem þeir
geta haft á allan almenning.
Ýmsir vilja telja bækur á með-
al fjölmiðla, en flestum mun
þó svo farið, að þá fyrst dett-
ur þeim í hug orðið fjölmiðill,
þegar rætt er um blöð, útvarp
eða sjónvarp.
Að visu má líta á bókina sem
fjölmiðil að því marki, að hún
getur í mörgum tilvikum náð
til fjöldans, en þá umfram allt
fyrir tilstyrk blaða, útvarps eða
sjónvarps.
En í raun skipar bókin þó allt
annan sess i lífi fólksins en út-
varp, sjónvarp eða blöð. Því
að hversu ólíkar sem bækur
eru, ekki aðeins í gerð, heldur
einnig að tilgangi og notagildi,
liggur þó meginstyrkur þeirra
og meginþýðing i hinu per-
sónulega sambandi við lesand-
ann, jafnvel trúnaðarsambandi,
sem aðrir fjölmiðlar geta naum-
lega stofnað til í nokkrum við-
lika mæli. Af sömu rót er það
runnið, að bækur eru i eðli
sínu mjög óáleitnar. Þær trana
sér ekki fram, heldur kaupa
menn þær vegna þess, að þeir
vilja hafa þær hjá sér, eða hjá
ættingjum sínum og vinum, og
þeir lesa þær af eigin löngun
eða þörf.
Nú má að vísu segja, að hverj-
um manni sé innan handar
að leiða hjá sér blöð, útvarp
og sjónvarp, umfram það, sem
hann óskar sér af ráðnum hug,
en í reynd horfir málið ekki
svo einfaldlega við.
Á hverju heimili að heita má
er útvarp og sjónvarp, auk
fleiri eða færri dagblaða. Þess-
ir umsvifamiklu fjölmiðlar
sitja svo að segja fyrir hverj-
um manni og sækja að hon-
um úr öllum áttum á heimili
hans.
Þegar svo er komið er það vit-
anlega ekki nema hálfur sann-
leikur, að menn séu einráðir
um það, sem þeim ber fyrir
augu og eyru.
Allt um það væri harla hjá-
kátlegt að amast við fjölmiðl-
3