Félagsbréf - 01.05.1971, Síða 23

betra lagi á lausavísur, en hitt mun fæsta
hafa grunað, að hann ætlaði skáldhneigð
sinni annan og hærri hlut. En hafi hann
komið mönnum á óvart með útgáfu ljóða-
bókar, þá máttu kvæðin siálf ekki síður telj -
ast tíðindum sæta vegna hins nýstárlega ljóð-
stíls, sem þar var að finna. Að sönnu stóðu
kvæðin málfarslega á þjóðlegum merg og hin
persónulegu viðhorf, sem þau túlkuðu, áttu
að sama skapi arfhelgar rætur í einfaldri trú-
artilfinningu og barnslegri ást á náttúru og
móðurmold. En ferskleiki kvæðanna var eink-
um í því fólginn, hversu liöfundurinn leiddi
framandi augum hina hversdagslegustu hluti,
jafnvel stundum því líkt sem væri hann gest-
ur úr ókunnum heimi. Sjálfur hélt Þorgeh'
því fram, að sig dreymdi ljóð sín, og við lest-
ur margra þeirra verður því auðveldlega
trúað.
Vísur jarSarinnar bera að sjálfsögðu í mörgu
tilliti hið sama svipmót og fyrri bækur höf-
undarins. Samt gætir þar nú víða nærstæð-
ari raunveruleika en áður, jafnframt því sem
meðvitundin um nálægan dauða gæðir þau
einatt persónulegri þunga. Við hraðan lest-
ur kann sitthvað af því, sem markverðast er
í þessum ljóðum, að fara framhjá mönnum,
en opni lesendurnir hug sinn fyrir þeim i
fullri einlægni munu þeir verða margri
reynslu ríkari um gott skáld og góðan mann.