Félagsbréf - 01.05.1971, Page 25

gegnir, þeim sjálfum og bók-
menntunum til tjóns. En hér
á það við sem einatt endranær,
að sá dæmir harðast, sem
minnst þekkir til, og er þá
komið að þeim vanda, sem ekki
verður ráðið fram úr nema með
því eina móti, að stofnað sé til
þess háttar kvnningar á hinni
nýju ljóðlist, sem byggð sé á
hlutlausu mati og geti þannig
leitt til nánara sambands milli
hennar og lesendanna.
Vert er að geta þess, að ýmis
útgáfufyrirtæki hafa gert sér
far um að koma verkum ungra
ljóðskálda á framfæri. Eitt
þeirra er Almenna bókafélag-
ið, og m. a. hefur hinn ódýri
ljóðabókaflokkur, sem það efndi
til fyrir þremur árum, gefið
allgóða raun. En um hlutlæga
fræðslu varðandi þessa bók-
menntagrein hér á landi hef-
ur naumast verið að ræða, ef
frá eru talin fá og smá leið-
beiningarrit til afnota í lægri
skólum, og er ljóðlistarsaga
Erlends Jónssonar þar fremst
í flokki. En nú hefur Jóhann
Hjálmarsson, skáld og bók-
menntagagnrýnandi, tekið sam-
an allmikið rit og ýtarlegt, sem
nefnist íslenzk nútímaljöSlist
og nýlega er komið út á veg-
um AB.
1 bók þessari, Islenzkri nútíma-
ljóðlist, er fjallað um þau skáld,
sem allt frá Jóhanni Sigurjóns-
syni og fram til síðustu ára
hafa að mati höfundarins stuðl-
að öðrum fremur að endumýj-
un ljóðsins, bæði að því er tek-
ur til efnis og forms. Um sum
þessara skálda er rætt gaum-
gæfilega í sérstökum köflum
og mörgum fleirum gerir Jó-
hann vemleg skil. Samt tekur
hann mönnum vara við því að
líta á bókina sem eiginlega sögu
íslenzkrar ljóðlistar á þessari
öld, heldur sé hún fyrst og
fremst „tekin saman í því skyni
að freista þess að eyða fordóm-
um um hina nýju Ijóðlist, skapa
henni umræðugrundvöll.“ Til
þeirra hluta virðist bókin prýði-
lega fallin, auk þess sem hún
ætti að koma að góðum notum
við bókmenntakennslu i skólum
landsins.
En vitanlega á íslenzk nútíma-
ljóðlist um fram allt erindi við
hinn almenna lesanda, þvi eins
og höfundurinn segir í inn-
gangsorðum sinum að bókinni
verður hver kynslóð að „gera
sér grein fyrir samtímabók-
menntum, annars slitna þær
úr tengslum við það líf, sem er
hin eina sanna uppspretta
þeirra og hvatning.11 Og þó að
ýmsai' ályktanir höfundarins
kunni að valda ágreiningi, eins
og hann virðist reyndar sjálf-
ur gera ráð fyrir, skiptir það
í raun minnstu máli, ef bók-
inni tekst að öðru leyti að vekja
tilætlaðan áhuga og skilning.