RM: Ritlist og myndlist - 01.06.1947, Síða 4

r
Avarpsoro
Þótt nokkuð hafi verið gefið hér út af skáldritum öndvegishöfunda
hin síðari árin, er hitt miklu meira að vöxtum, sem fánýtt má teljast
og ekkert á skylt við góðar bókmenntir. Og þegar valið hefur verið
af betri endanum, hefur brugðið mjög til beggja vona um það, hvort
bókmenntalegur fengur væri að hinum íslenzku útgáfum. Helzt til oft
eru þýðingar með þeim hætti, að verr var af stað farið en heima setið.
Smásagan, fíngert og viðkvæmt listform, kröfuhörð um góða túlkun,
næstum því eins og ljóð, hefur goldið þessa eftirminnilega. Þótt veg-
ur smásögunnar hafi farið mjög vaxandi víðast hvar erlendis á síðari
tímum og sé nú mikill hjá flestum þjóðum, verður það ekki sagt um
okkur Islendinga. Fyrir allmörgum árum var hér tilraun gerð til að
kveðja hljóðs fyrir hina listrænu smásögu. Gefnar voru út Sögur frá
ýmsum löndum, í þrem bindum, valdar og þýddar af úrvalsmönnum,
enda er safn þetta mjög gott. Síðan má heita, að úrvals smásögur í
vönduðum þýðingum birtist aðeins með höppum og glöppum. Er það
illa farið. jj,
Ýmsir hafa saknað þess, að hér skuli ekki vera til tímarit, sem
telur það höfuðverkefni sitt að fylgjast með nýjungum í erlendum
hókmenntum, kynna nútímahöfunda og flytja sýnishorn af skáldskap
þeirra. Má það ekki vanzalaust heita, hve mjög þetta hefur verið van-
rækt. Vilji íslendingar teljast í hópi menningarþjóða, mega þeir
naumast við því að láta við svo búið standa. Engin þjóð hefur ráð á
2