RM: Ritlist og myndlist - 01.06.1947, Síða 83

mannslát
RM
að fá sér annað glas í tilefni af lán-
inu, en Ignatz hljóp sem fætur tog-
uðu á undan, því að honum var ís-
kalt.
„Heyrðu, kerli mín . . .“ sagði An-
tek, „ekrurnar fimm eru mínar! aha!
nn'nar, heyrirðu það? I haust sái ég
hveiti og byggi, og að vori setjum við
niður kartöflur . . . mínar . . . Þær
eru mínar! . . . Ég guði fel mitt ger-
vallt ráð . . .“ fór hann að syngja upp
úr þurru.
Stormurinn næddi hvæsandi á móti
þeim.
„Haltu þér saman! Það endar með
því, að þú dettur.“
„ . . . Á guðs hjálp allt ég byggi
• • •“ Hann þagnaði snögglega. Það
var svo dimmt, að ekki sá handaskil.
Rylurinn hafði nóð hámarki; hann
öskraði og beljaði allt í kring, og lét
snjódrífurnar dynja á þeim.
Frá húsi Tomeks heyrðist sálma-
söngur og hávært samtal, þegar þau
gengu framhjá.
„Þessir heiðingjar! Þessir þjófar
°g græningjar!! En bíðið þið við, ég
skal sýna ykkur ekrurnar mínar
fimm! Þá hef ég tíu! Þið skuluð ekki
hafa betur! Trantaralýður . . . aha!
Eg skal vinna, ég skal þræla, og ég
skal hafa það af . . . ha, kerli mín,
við skulum liafa það af, er það
ekki?“ Hann barði hnefanum á
hrjóstið og ranghvolfdi blóðhlaupn-
um augunum.
Þannig hélt liann áfram nokkra
stund, en þegar þau komust heim dró
konan hann að rúminu, og hann féll
REINER MARIA RILKE
(1875—1926) fœddur í Prag, ritaði á þýzka
tungu, átti lengstaf heima í Austurríki og
Sviss. Hann var um skeið einkaritari Rodins,
myndhöggvarans heimsfrœga, og hejur sam-
ið um hann ágceta bók. Rilke var mikill
mannvinur, fágœtlega fjölhœfur og listrœnn,
iðkaði tónlist, dáði myndlist og ritaði af
skarpskyggni um þessi efni. Hann var stór-
brotinn og göfugur persónuleiki, sannur
humanisti. Ljóð hans skipa honum í röð
höfuðskálda. Fornsnilli hans og fegurðar-
dýrkun, blandin einkennilegri dulúð, minn-
ir á franska snillinginn Baudelaire, en þó
er hann ef til vill skyldastur Walt Withman
allra mikilla skálda. Hvergi koma eðliskost-
ir Rilke betur fram en í geníölum bréfum
hans og ritgerðum, þar sem mannvit, rétt-
lætiskennd og sannleiksást bregða undur-
skœrri birtu yfir hugsanir og viðfangsejni.
Stefan Zuieig heftir í síðustu bók sinni lýst
Rilke með ógleymanlegum hœtti, göfgi hans,
gáfum og snUli.
Lítið eða ekkert hefur verið þýtt eftir
Rilke á íslenzka tungu. Vœntanlega verður
smám saman reynt að bœta nokkuð úr því
hér í ritinu. G. G.
niður í það eins og dauður maður.
En hann sofnaði ekki strax, því að
nokkru síðar kallaði hann: „Ignatz!“
Drengurinn kom til hans, en fór
gætilega, til þess að forðast alla á-
rekstra við fót föður síns.
„Ignatz, dauðyflið þitt! Ignatz, þú
skalt verða gildur bóndi, og enginn
kotungsræfill,“ öskraði hann og barði
hnefanum í rúmstokkinn.
„Ekrurnar fimm eru mínar, mínar!
Bölvaðir bragðarefir, þið . . . ha . . .“
Hann sofnaði.
Skúli Bjarkan íslenzkaði.
Myndir: Nína Tryggvadóttir.
77