RM: Ritlist og myndlist - 01.06.1947, Síða 92

RM
GOTTFRIED KELLER
æfðu síðan lofsöng er þær sömdu að
hætti sálmanna hátíðlegu, sem mjög
voru í tízku á himnum. Þær skiptu
sér í tvo ferraddaSa hálfkóra og
Uranía söng háröddina, og þannig
heppnaSist þeim aS skapa frábærlega
áhrifamikinn söng.
Næst þegar haldin var hátíS í
himnaríki og þær voru kallaSar þang-
aS, gripu þær hentugt tækifæri, tóku
sér stöSu saman og hófu upp söng
sinn. Þær byrjuSu lágt og þýtt en
brátt lyftust tónarnir í ægifagurri
tign. En hér á þessum staS hljómaSi
söngurinn skuggalega, jafnvel ögr-
andi, þrunginn eilífri þrá og ólækn-
andi trega. Fyrst í staS sló skelfdri
þögn á herskara himnaríkis, en áSur
en varSi brauzt heimþráin til hinnar
glötuSu jarSar fram og allir brustu
í grát. NiSurbæld ekkasog liSu sem
dimmar öldur um sali himnanna.
Spámenn og öldungar þyrptust
skelkaSir aS, en söngur menntagySj-
anna reis hærra og voldugar í log-
andi örvæntingu og hvert þaS himn-
anna barn, sem nokkru sinni hafSi
fundiS ilm úr döggvotu, grænu grasi
jarSarinnar, gleymdi sáluhjálp sinni.
Þá sá heilög þrenning, aS viS svo
húiS mátti ekki standa, og kippti
öllu i lag, meS því aS þagga niSur í
menntagySjunum meS geigvænleg-
um þrumugný.
I himnaríki ríkti á ný friSur og
hugarró, en systrunum níu var vísaS
á dyr, og skyldu þær aldrei eiga
þangaS afturkvæmt.
Herborg Gestsdóttir íslenzkaði.
ALBERT ENGSTRÖM
(1869—1940), jœddur í Smálöndum í Sví-
þjóð, lauk stúdentspróji, las jornmálin við
háskólann í Uppsölum, hœtti námi og gerð-
ist málari og teiknari. Árið 1897 háj hann
útgáfu gamanblaðsins Strix, er brátt varð
víðkunnugt vegna fyndni ritstjórans, jajnt í
máli og myndum. Um svipað leyti jóru að
birtast bœkur ejtir Engström, og hejur hann
samið fjölmargar. Eru það smásögur, jerða-
sögur, endurminningar, Ijóð, og ritgerðir
um allt milli himins og jarðar.
Lýsingar Engströms á því, sem sérkenni-
legt er í útliti manna ogjari, eru mjög skarp-
ar, hvort sem hann notar pennann eða pens-
ilinn. Hinar bráðlijandi og ógleymanlegu
jrásagnir lians aj skringilegum Smálending-
um og enn sérstœðari körlum jrá sœnska
skerjagarðinum, eiga varla sinn líka. Háð
Engströms er sárbiturt, minnir ojt á Strind-
berg. Vandlœtingasamir prestar, magasúrir
templarar, grobbnir hershöfðingjar og spert-
ir aðalsmenn jóru ekki varhluta aj því.
Hvers konar yfirdrepsskapur, tildur og upp-
gerð var eitur í hans beinum. Hins vegar
kunni liann mœtavel að meta grója, hraust-
lega alþýðumenn, ekki sízt ef þeir voru líjs-
glaðir og gœddir ósjúku manneðli.
Þótt Engström njóti einkum vinsœlda jyr-
ir hinar óteljandi sögur sínar af skringileg-
um körlum og kerlingum, hefur hann einnig
lýst landi sínu og náttúrufegurð þess af
mikilli snilli. G. G.
Thomas Mann seiuli frá sér nýja bók
snemma í vetur. Heitir hún „Leiden an
Deutschland", prentuð í Los Angeles. Bók
þessi er að mestu leyti dagbókarblöð stór-
skáldsins og lýsir hugsunum þess og við-
horfum lil þriðja ríkis Ifitlers,'fyrir og eftir
valdatöku nazismans í Þýzkalandi.
86