Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1990, Síða 6

Ishiguro var einn þessara listhneigðu manna, hann spilaði ágítarinn
sinn og söng lög Dylans og Cohens og líka eigin lög og texta.
, JDægurlagatextagerð var upphafíð á áhuganum á hinu ritaða orði og kenndi
mér að maður á ekki að nota það sem maöur kann bara til þess að sýnast
heldur til þess að tjá sig heiðarlega."
Aö loknu menntaskólanámi fór Ishiguro í háskólann í Kent og las
heimspeki og bókmenntir. Þegar hann lauk prófi frá háskólanum fór hann
á flakk, ferðaðist á
puttanum um þver og
endilöng Banda-
ríkin. Eftir árs fjar-
veru kom hann heim
og setti á fót heimili
fyrir heimilislausa og
rak það ásamt konu
sinni sem er félags-
ráðgjafi. Álagiðsem
fylgdi rekstri heim-
ilisins varð til þess
að Ishiguro leitaði
aftur inn í vemdað
háskólaumhverfið.
,3g þráði að komast
út úr þessari óreiðu
og fara í háskólann
bara til þess að geta farið að lesa. Fólk skilur ekki, ekki einu sinni þeir
frjálslyndu, að heimilisleysi gerir fólk óhjákvæmilega óhamingjusamt,
erfitt í umgengni, einfaldlega skelfilega leiðinlegt.“
Hann skráði sig í ritlistamámskeið hjá Malcom Bradbury.
Skáldkonan Angela Carter var einn af leiðbeinendunum á námskeiðinu.
Hún minnist þess þegar Ishiguro sýndi henni fremur tilþrifalitla smásögu
við upphaf námskeiðsins. „Sagan var dagbók lítils stráks. Á einum stað í
sögunni segin ,3ftir hádegi eitraði ég fyrir kettinum mínum.“ Mér fannst
þetta svo fyndið að ég hló stjómlaust lengi eftir lesturinn. Ég man að þegar
ég sagði Ishiguro ffá kæti minni þá horfði hann á mig mjög alvarlegur og
var alls ekki skemmt En það var ótrúlegt h vað hann var fljótur að ná tökum
á ritstörfunum. Áður en ég vissi af þá var ég með mann á námskeiðinu sem
<4
á.
6
BJARTUR OG FRU EMILIA • TIMARIT