Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.01.1990, Síða 29

að bíða. Hanamir eru hálshöggnir. Það er enginn morgunn meir.
ÁÉG
SAMKVÆMT VENJU AÐ STINGA MÁLMI
í NÆSTA SKROKK EÐA ÞARNÆSTA
OG FÁ MÉR HANDFESTU Á MEÐAN VERÖLDIN SNÝST
HERRA LÁTTU MIG HÁLSBROTNA VIÐ FALL AF BEKK
ÁKRÁNNI
Hóras inn frá vinstri. Nákominn hugsunum mínum, fullum af blóði, meðan
morgunninn hefur tjaldað galtómum himni. ÞÚ KEMUR OF SEINT
VINUR MINN FYRIR SÝNING ARLAUNIN/EKKERT PLÁS S FYRIR
ÞIG í HARMLEIK MÍNUM. Hóras, þekkir þú mig. Ert þú vinur minn,
Hóras. Hvemig geturðu verið vinur minn, ef þú þekkir mig. Viltu leika
Póloníus sem langar til að sofa hjá dóttur sinni, hinni ljúfu Ófelíu, hún
kemur inn á stikkorðinu sínu, sjáðu hvemig hún dillar rassinum, tragískt
hlutverk. Hóras-Póloníus. Ég vissi að þú værir leikari. Það er ég líka, ég leik
Hamlet. Danmörk er fangelsi, milli okkar vex upp veggur. Sjáðu hvað vex
úr veggnum.Póloníus ÚL Móðir mínbrúðurin. Brjósthennarerurósabeður,
skautið ormagryfjan. Hefurðu gleymt textanum þínum, mamma. Ég hvísla
ÞVOÐU MORÐIÐ ÚR ANDLITIÞÍNU PRINSINN MINN / OG LÍTTU
NÝJA DANMÖRK BJÖRTUM AUGUM. Ég ætla að gera þig aftur að
jómfrú, mamma, svo að þinn kóngur fái blóðugt brúðkaup. MÓÐUR-
SKAUTIÐ ER ENGIN EINSTEFNUG ATA. Nú bind ég hendur þínar aftur
fyrir bak með brúðarslörinu því mér býður við faðmlagi þínu. Nú ríf ég
sundur brúðarklæðin. Nú áttu að æpa. Nú velti ég tætlum brúðarkjólsins
uppúrþeirri moldsem faðirminn hefurbreystí.maka tætlunumáandlitþitt
maga þinn brjóst þín. Nú tek ég þig, móðir mín, í ósýnilegum sporum hans,
sporum föður míns. Óp þín kæfi ég með vörum mínum. Kannastu við
ávöxtinn af undirlífi þínu. Gakktu nú gleiðfætt til brúðkaups þíns, hóra, í
danskri sólinni sem skín á lifendur og dauða. Ég mun stoppa líkunum í
klóakrörin svo höllin kafni í konunglegum skít. Láttu mig síðan éta hjarta
þitt, Ófelía, hjarta þitt sem mínum tárum grætur.
2
Evrópa Konunnar
Enormous room. Ófelía. Hjarta hennar er klukka.
ÓFELÍ A (Kór/Hamlet)
BJARTUR OG FRÚEMILÍA • TÍMARIT
29