Víkurfréttir - 05.01.1989, Qupperneq 14

14 Fimmtudagur 5. janúar 1989
„Mikil lífsreynsla
fyrir mig“
- segir Davíð Eyrbekk, sem að-
stoðaði Ijósmóðurina
„Þetta er mikil lífsreynsla
fyrir mig að fá að taka þátt í
þessu, þar sem ég hef aldrei
séð fæðingu fyrr nema í kvik-
mynd. Ljósmóðirin var
meiriháttar og á allan heiður
al' fæðingu þcssari, við erum
bara hjálparkarlar. Hún
vann þarna þrekvirki við
þröngar aðstæður í sjúkrabíl
er ók á 120-30 km hraða
undir bláum ljósum,“ sagði
Davíð Eyrbekk, sjúkraflutn-
ingsmaður, í samtali við
blaðið skömmu eftir að
barnsfæðingin átti sér stað í
sjúkrabílnum.
Vegna þess að ekki var
svæfingalæknir né önnur
vakt varð skurðstofu þurfti
að flytja hina fæðandi konu
með hraði til Reykjavíkur og
voru móðirin og barnið lögð
inn á fæðingadeild Lands-
spítalans.
Rakel Gunnarsdóttir með son sinn nýfæddan. Ljósm.: hbb.
„EEdsprækur
og fínn“
- segir Rakel Kristín Gunnarsdóttir,
móðir nýársbarnsins
Fæðingu nýársbarnsins bar
að með all sérstæðum hætti
eins og fram kemur m.a. á út-
síðu blaðsins í dag. Það var kl.
10:55 á nýársdagsmorgun að
fyrsti Suðurnesjamaðurinn á
nýju ári kom í heiminn. Víkur-
fréttir heimsóttu móður barns-
ins, þar sem hún var nýkomin
á sjúkrahúsið í Keflavík eftir
stutta dvöl á fæðingadeild
Landspítalans í Reykjavík, og
jafnaði sig eftir hina sérstæðu
fæðingu. Það lá beint við að
spyrja út í atburðarrásina.
Gefum Rakeli orðið:
„Ég lá á sjúkrahúsinu í
Keflavík frá því um kl. sex um
morguninn og fram undir
morgun, en þá var hjartslátt-
urinn hjá barninu orðinn
óreglulegur, þannig að það var
drifið af stað inneftir. Barnið
fæddist síðan einhvers staðar
nálægt veginum niður að Vog-
um.“
-Hvernig tilfinning er það að
fæða barn á 120-130 km hraða
í sjúkrabíl?
„Þetta er allt öðruvísi en
venjuleg fæðing og gerðist ajlt
á mjög stuttum tima. Ég
hugsaði lítið um umhverfið
þegar þetta átti sérstað. Strák-
urinn hefur nú náð sér og er
eldsprækur og fínn, þó svo það
hafi þurft að gefa honum smá
blástur fyrst,“ sagði Rakel
Kristín Gunnarsdóttir að end-
ingu.
A.m.k. 4 sjúkrabíla-
börn á Suðurnesjum,
Þó barnsfæðing í sjúkrabíl
sé fáheyrður atburður hér á
Suðurnesjum er vitað um
a.m.k. fjögur/slík tilfelli síð-
ustu 20 ár. Þá er yútað um
nokkur tilfelli þar sem fæð-
ingin fór fram eftir að sjúkra-
flutningsmenn höfðu komið
í heimahús til að flytja verð-
andi móður á fæðingardeild.
Eins er vitað um önnur til-
felli þar sem barn hefur kom-
ið í heiminn rétt eftir að
sjúkrabíllinn rann í hlað
sjúkrahússins.
Áhöfn sjúkrabílsins og ljósmóðirin sem vann þarna kraftaverk við erfiðar aðstæður. F.v. Davíð Eyr-
bekk, Lea Oddsdóttir og Ingimar Guðnason. Ljósm.: epj.
„Kraftaverk að
þetta barn skuli
vera lifandi"
Lea Oddsdóttir, Ijósmóðir, ræðir um fæðinguna á
á Reykjanesbraut og aðstöðuleysi
fæðingardeildarinnar í Keflavík
Þann einstæða atburð hér á
Suðurnesjum, að barn skuli
fæðast i sjúkrabíl og það hvers
vegna fiytja hefur þurft margar
fæðandi konur til Reykjavíkur,
þrátt fyrir góðan aðbúnað fæð-
ingadeildar Sjúkrahúss Kefla-
víkurlæknishéraðs, ræðir Lea
Oddsdóttir ijósmóðir hér áeftir
á opinskáan máta. Að sögn fag-
manna má barnið þakka Leu
lifgjöf sína. Fyrsta spurningin
sem lögð var fyrir Leu er við
spjölluðum við hana á nýársdag
var þessi:
-Hvernig bar þessa fœðingu
að?
„Konan var send með
sjúkrabí! frá sjúkrahúsinu í
Keflavík til Reykjavíkur vegna
þess að það var spurning um
það hvort ekki þyrfti að skera
hana. Var þá búið að finna að
naflastrengurinn var fyrir og
því var drifið í þvi að senda
hana og fór ég með. Einhvers
staðar á Stapanum fellur
strengurinn fram.
Þegar það gerist er hætta á
að missa börnin, því ef hann
lendir í klemmu er voðinn vís.
Þetta barn var mjög tæpt kom-
ið og tel ég það vera kraftaverk
sem bjargaði þvi. Er þetta
staðfesting á því að það er full
þörf á því að hafa hérna alltaf
vakt.“
-Er þá ekki um neina vakt að
rœða á helgidögum?
„Nei og nú er enginn svæf-
ingalæknir og aðgerðardagur
aðeins einn dag í viku. Páll
Þorgeirsson hefur hlaupið
undir bagga og er það það
eina. Engin vakt í neinu og þvi
er þetta mjög falskt öryggi sem
við erum að veita og bara
þetta.“
-Hefur þú áður lent í því að
taka á móti barni í bíl?
„Nei, aldrei lent í slíku áður
og ég væri alveg til í að lenda
ekki í þessu aftur.“
-Það hafa verið þarna mikil
þrengsli. Þið fimm aftur /, þú,
móðirin, sjúkraflutningsmaður
og tveir farþegar; gekk þetta
samt allt snurðulaust?
„Já, það voru tveir farþegar
hjá konunni. Fæðingin gekk
þó í raun ótrúlega vel og hratt
fyrir sig, sem betur fer. Ég var
mjög hrædd um að barnið væri
dáið þegar það fæddist og
hefði það vel getað verið.
Ég þurfti að blása í hann og
við náðum honum vel upp.
Hann stóð sig mjög vel og var
orðinn fínn þegar við komum
inneftir. Ég þorði samt ekki
annað en að fara með hann á
vökudeildina því það þarf að
fylgjast vel með barni sem
lendir í svona og blásið er í og
því kannski orðinn kaldur, þvi
bíllinn er ekki eins heitur og
fæðingarstofa og ég hafði eng-
an kassa til að setja hann í.
Var ekkert annað í stöðunni
en að fara í bæinn, þó við hefð-
um verið svona nálægt
um verið svona nálægt Kefla-
vík, enda vorum við aðeins
sextán og hálfa mínútu á leið-
inni í bæinn.“
-Var þetta ekki mjög stór
strákur?
„5520 grömm eða 22 merk-
ur, sem er alveg ofboðslega
stórt barn, það stærsta sem ég
hef tekið á móti á þeim tíu ár-
um sem ég er búin að vera í
þessu, fyrstu í Vestmannaeyj-
um og svo hérna.“
-Voru al/ar aðstœður þá ekki
hálffrumstœðar?
„Jú, aðstaðan engin til neins
enda var ég berhent og skilyrði
mjög frumstæð. Þetta barn er
fyrsta barn ársins og það fæð-
ist á leiðinni í bæinn. í fyrra
þurftum við að senda tuttugu
konur; er þetta kannski það
sem koma skal?
Þá er það spurning hvað þeir
ætla að gera; á að halda þessari
stofnun sem fæðingastofnun
gangandi? Hér er þriðja
stærsta fæðingastofan á land-
inu fyrir utan fæðingadeild
Landsspítalans. Hinar eru
Fæðingaheimilið, Akureyri og
svo við. í fyrra varð hér met er
alls fæddust hér 297 börn og ég
reikna með að'um tuttugu hafi
verið fluttar héðan til fæðing-
ar í Reykjavík.“
-Þú leggur aðaláhersluna á
það íþessu viðtali að sjúkrahús-
ið hafi góða aðstöðu tilfœðinga
og ekkert skorti á nema vaktir.
Er það svo?
„Okkur vantar svæfinga-
lækni og vilyrði fyrir vakt á
skurðstofu. Þetta tilvik er stað-
festing á því hvað það er nauð-
synlegt. Því þó það sé stutt til
Reykjavíkur er það stundum
svolítið langt þegar mínúturn-
ar skipta máli.“
-Voru aðstœðurnar á braut-
inni óvenjugóðar að þessu sinni?
„Já, enginn bíll, brautin auð
og engin hálka. Það hefði ekki
verið eins gott á gamlársdag.
Því er kraftaverk að þetta barn
skuli vera lifandi og vonandi
er allt í lagi með það.“
-Telst þetta barn Keflvíking-
ur eða Reykvíkingur?
„Þetta er Keflvíkingur, fætt
innan sýslumarkanna. Ég veit
að þær innfrá vilja skrá það
fætt þar og hef ég lent í deilum
við þær um það. Skriffinnskan
skráir barnið fætt í Reykjavík
en jafnframt er tekið fram að
það hafi fæðst á Keflavíkur-
veginum. Við teljum þetta vera
fyrsta barn okkar. Það er því
Keflvíkingur eða Vogamaður í
ströngustu merkingu, þar sem
við vorum í því sveitarfélagi er
barnið kom í heiminn.“