Morgunblaðið - 18.12.2015, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. DESEMBER 2015
✝ Unnur S. Ósk-arsdóttir fædd-
ist á Akureyri 14.
október 1934. Hún
lést 7. desember
2015.
Hún var elsta
dóttir hjónanna
Óskars Tryggva-
sonar, f. 27. júlí
1911, d. 23. nóv-
ember 1959, og Sig-
rúnar Kristjáns-
dóttur, f. 29. september 1908, d.
6. júlí 1989.
Systkini Unnar eru þau
Oddný S. Óskarsdóttir, f. 22.
mars 1936, og Kristján Guð-
mundur Óskarsson, f. 18.2.
1938.
Eiginmaður
Unnar var Ingimar
Davíðsson mjólk-
urfræðingur, f. 13.
nóvember 1920, d.
3. september 1990.
Sonur þeirra var
Rúnar Haukur, f.
12. september
1964, d. 14. október
2015. Dóttir hans
er Rebekka Unnur,
f. 21. október 2002.
Stjúpdóttir hans er Telma Glóey
Jónsdóttir, f. 21. apríl 1986, og
dóttir hennar er Áróra Kristín
Ólafsdóttir.
Útför Unnar fer fram frá
Glerárkirkju í dag, 18. desem-
ber 2015, kl. 10.30.
Elskuleg móðursystir mín,
Unnur Óskarsdóttir, lést hinn 7.
desember síðastliðinn, en hún
missti einkason sinn, Rúnar
Hauk Ingimarsson, hinn 14.
október sl. á 81 árs afmælis-
daginn sinn. Sonardóttir hennar,
Rebekka Unnur Rúnarsdóttir,
þarf nú að sjá á eftir föðurömmu
sinni aðeins tæpum tveimur
mánuðum eftir að faðir hennar
lést langt fyrir aldur fram og er
mikið lagt á unga sál. Unnur var
endalaust stolt af sonardóttur
sinni en Rebekka Unnur, þessi
frábæra og flotta stelpa, er dug-
leg í öllu sem hún tekur sér fyrir
hendur.
Unnur sjálf var mikil handa-
vinnukona og hún bæði saumaði
og prjónaði á mig föt þegar ég
var lítil. Einnig prjónaði hún húf-
ur og sokka á strákana mína og
barnabarnið mitt. Hún prjónaði
líka og saumaði föt fyrir dúkkur
og bangsa og man ég sérstaklega
eftir listilega prjónaðri kápu sem
hún prjónaði fyrir Barbie-dúkk-
una mína, en þessa kápu hefur
hreint ekki verið auðvelt að
prjóna. En handavinnusnilling-
urinn hún Unnur fór létt með
það eins og annað sem hún gerði.
Hún var mikil kvenfélagskona og
hún sagði mér eitt sinn að eitt
það skemmtilegasta sem hún
gerði í kvenfélaginu væri að
klæða fermingarbörnin í ferm-
ingarkyrtlana, en kvenfélags-
konurnar sáu einmitt um það.
Henni fannst líka gaman að
ferðast og fór ótal sinnum með
foreldrum mínum til Kanaríeyja
eftir að Ingimar, maðurinn henn-
ar, lést. Einnig fannst henni
mjög gaman að fara á kaffihús
og spjalla svolítið yfir góðu kaffi
og meðlæti. Þá var matarsmekk-
ur hennar svolítið í ætt við það
hvað unga fólkið vill í dag, en
hún var hrifin af hamborgurum,
pítsum, fiski og frönskum og var
alltaf til í að fá þann mat sendan
heim.
Unnur kom oft til mín til
Njarðvíkur og var hjá mér í viku
eða tíu daga og einnig passaði
hún strákana mína þegar við
Pétur, maðurinn minn, fórum til
útlanda. Þegar ég skellti mér í
skóla og vantaði pössun í próf-
unum þá var Unnur strax komin
og reddaði málunum. Rúnar
Haukur heitinn bjó hjá okkur
Pétri í tvo vetur þegar hann fór í
skóla í Reykjavík og var Unnur
okkur afar þakklát fyrir það.
Þegar Rúnar Haukur lést þá
vorum við frænkurnar ásáttar
um að heyra hvor í annarri á
hverjum degi og er ég afar þakk-
lát fyrir öll símtölin okkar á milli.
Ég á eftir að sakna mikið
elsku Unnar frænku minnar sem
mér þótti ofurvænt um. En ljósið
í myrkrinu er að nú er hún kom-
in til þeirra sem hún elskaði og
voru farnir á undan henni, eig-
inmanns og einkasonar.
Guð blessi minningu elsku
Unnar minnar.
Sigrún Ósk.
Elskuleg móðursystir mín,
Unnur Óskarsdóttir, sem lést
hinn 7. desember síðastliðinn var
stór partur af lífi mínu alla tíð.
Hún bjó lengst af í næstu götu
og nú undir það síðasta voru að-
eins tvö hús á milli okkar. Sem
barn var ég mikið hjá henni og
hún passaði mig um tíma á með-
an foreldrar mínir voru í fríi á
Kanaríeyjum. Þá var nú aldeilis
dekrað við mig og ég fékk að
leika mér með bangsana hans
Rúnars Hauks frænda sem mér
fannst þeir allra flottustu því
þeir voru í svo fallegum fötum
sem Unnur hafði prjónað. Unnur
var nefnilega handavinnusnill-
ingur og allt sem hún gerði var
bæði fallegt og vandað. Hún bjó
til alls konar föt á Barbie-dúkk-
urnar mínar og töfraði fram
dragtir, kápur, kjóla og auka-
hluti með munstrum og hvað
eina. Allt þetta á ég enn þann
dag í dag og passa mjög vel upp
á. Kannski varð þetta líka
kveikjan að því að ég lærði fata-
hönnun seinna. Á meðan ég var í
skólanum, og var stundum að
sauma einhver ósköp, þá vissi ég
að alltaf gat ég leitað til Unnar
til að fá hjálp við það sem ég var
að gera og var sú hjálp alveg
ómetanleg. Nú í seinni tíð var
hún dugleg við að prjóna svo
undur falleg föt á drengina mína
og minnist ég hennar sitjandi í
sófanum sínum alltaf með eitt-
hvað nýtt til að sýna mér þegar
ég kom í heimsókn. Ég man líka
vel hvernig hún brosti til mín og
fór að kalla mig litlu Hugljúfu
sína þegar ég var á unglingsár-
unum, en sennilega hef ég verið
með snert af unglingaveikinni þá
og Unnur gerði bara smá grín að
mér.
Unnur hafði mjög gaman af
því að fara til Kanaríeyja og fór
ég einu sinni með henni þangað.
En þar sem mamma mín átti af-
mæli eftir nokkra daga og mátti
því ekkert vita af okkur, þá
þurftum við frænkurnar að læð-
ast út um allt og láta lítið á okkur
bera. Þar þekktu allir alla og við
gistum á hóteli sem var rétt hjá
þar sem foreldrar mínir dvöldu.
Þetta leynimakk var alveg ótrú-
lega skemmtilegt. Ég man líka
eftir því að við Unnur vorum aft-
ur saman á Kanaríeyjum, og þá í
kringum jólin, og á aðfangadag
fórum við í göngutúr niður á
strönd þar sem við fengum okk-
ur MacDonalds í hádegismat.
Það fannst okkur hreint ekkert
leiðinlegt. Margir héldu að Unn-
ur væri mamma mín af því við
vorum svo líkar og ansi oft
heyrði ég fólk segja að það hefði
séð mömmu mína rétt í þessu, en
þá sagði ég við viðkomandi að
það hefði örugglega verið hún
Unnur frænka en ekki mamma.
Unnur missti svo mikið þegar
einkasonur hennar, Rúnar
Haukur, lést langt um aldur
fram nú fyrir skemmstu og það
læddist að mér sá grunur að það
myndi ekki líða á löngu þar til
hún færi til hans því sorgin var
svo mikil. Og nú eru þau mæðg-
inin sameinuð á ný. Ég á alltaf
eftir að sakna Unnar frænku og
á eftir að hugsa mikið til hennar
um ókomna tíð. Nú á sonardóttir
Unnar, Rebekka Unnur, um sárt
að binda og sendi ég henni, og
einnig Telmu og Áróru, mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Elsku Unnur frænka, við eig-
um eftir að sakna þín endalaust,
enda varstu elskuð af mörgum.
Hjartans þakkir fyrir allt sem þú
gerðir fyrir mig og fjölskylduna
mína.
Þín,
Eidís Anna.
Unnur S.
Óskarsdóttir
✝ Unnur KristínSumarliðadótt-
ir var fædd í
Reykjavík 5. júlí
1934. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 7. desember
2015.
Foreldrar Unnar
Kristínar voru þau
Bóthildur Jónsdótt-
ir húsfreyja, f. að
Ragnheiðarstöðum, Gaulverja-
bæjarhreppi í Árnessýslu, 18.
október 1897, d. 31. janúar 1989,
og Sumarliði Gíslason, f. í
Bakkabúð, Akranesi, 14. mars
1892, d. 15. mars 1969. Systkini
Unnar eru: Guðrún Jóna (sam-
mæðra), f. 1921, d. 1997, Stein-
unn Lára, f. 1923, d. 2005, Gísl-
ína, f. 1926, Gunnar, f 1927, d.
2015, Sigríður, f. 1931, Hildur
(Stella), f. 1932, Ingibjörg, f.
1936, Gísli, f. 1938, Ásgeir, f.
1939, og Birgir, f. 1943.
Unnur Kristín giftist 2. maí
1959 Hreini Sig-
urðssyni, f. 20.
febrúar 1930, d. 18.
apríl 1993, fóstur-
sonur þeirra er Sig-
urgeir Ernst, f. 11.
júlí 1959. Hann er
kvæntur Birnu
Baldursdóttur, f. 8.
september 1961,
þau eiga tvær dæt-
ur 1) Viktoríu, f.
1985, sambýlis-
maður hennar er Jón Ingiberg
Jónsteinsson, f. 1982, og börn
þeirra eru Róbert Elí, f. 2011, og
óskírð Jónsdóttir, f. 2015, 2)
Unnur Kristín, f. 1990.
Unnur ólst upp á Hverfisgötu
104a í Reykjavík í stórum systk-
inahópi. Hún starfaði sem
verkakona við fiskvinnslu, en
rak á tímabili bensínstöðina við
Vitatorg ásamt Hreini manni
sínum.
Útför Unnar Kristínar fer
fram frá Háteigskirkju í dag, 18.
desember 2015, kl. 15.
Með djúpri virðingu og þökk
fyrir allt og allt, kveð ég elsku-
legu tengdamóður mína Unni
Kristínu. Megi Guð geyma hana
og vernda.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hvíl í friði,
Þín tengdadóttir,
Birna Baldursdóttir.
Elsku amma, nú þegar við
kveðjum þig í hinsta sinn er okk-
ur efst í huga þakklæti, þakklæti
fyrir að hafa alltaf átt þig að og
fyrir allt það sem þú hefur gert
fyrir okkur. Eftir sitja allar góðu
minningarnar. Eins og allar ferð-
irnar í sumarbústaðinn við
Hafravatn þar sem við eyddum
miklum tíma með þér og afa á
okkar yngri árum. Einnig fórum
við í skemmtilegar ferðir til Am-
eríku þar sem búðaleiðangrar
einkenndu ferðirnar og þér
fannst nú ekki leiðinlegt að elta
okkur búð úr búð.
Í þínum augum var allt sem við
gerðum svo frábært. Þú varst
alltaf svo stolt af okkur og af
þeim afrekum sem við höfum náð
í lífinu. Þú varst alltaf til staðar
fyrir okkur og vildir allt fyrir
okkur gera. Það skipti ekki máli
hvað það var, hvort sem það var
að skutla okkur hingað og þangað
um bæinn eða koma með mat til
okkar þegar við vorum veikar
heima, allt var þetta meira en
sjálfsagt.
Þegar við komum í heimsókn
varst þú alltaf tilbúin með mat
fyrir okkur og var það alltaf ís-
lenskur heimilismatur, það er þér
að þakka að við kunnum að meta
góða kjötsúpu, slátur og grjóna-
graut. Það verður erfitt að feta í
þín fótspor þegar það kemur að
matargerð.
Þú varst með góðan og hnytt-
inn húmor. Þú náðir alltaf að
lauma að gullmolum. Þú varst
alltaf svo mikill töffari. Þú kvart-
aðir aldrei og sýndir alltaf svo
mikla hörku og það skein í gegn
þegar þú veiktist. Þú varst alltaf
að hlífa okkur gagnvart veikind-
um þínum. Talaðir alltaf um að
það væru aðrir sem hefðu það
verra en þú, svo þú gætir ekki
kvartað.
Þú sást ekki sólina fyrir lang-
ömmubarninu þínu, honum Ró-
berti Elí, og stjanaðir þú í kring-
um hann eins og þú gerðir við
okkur alla tíð. Þú varst svo
spennt að fá nýtt langömmubarn
og þegar daman fæddist í nóv-
ember þá skein gleðin úr augum
þínum. Það er svo dýrmætt að þú
fékkst að kynnast henni.
Elsku amma, við kveðjum þig
með söknuði en minningin um þig
lifir í hjörtum okkar alltaf.
Viktoría og Unnur Kristín.
Elsku Unnur.
Með þessum fátæklegu orðum
vil ég kveðja elskulegu systur
mína og þakka fyrir allar
ánægjulegu stundirnar sem við
áttum saman. Ég sakna þín mikið
elsku systir enn ég veit að guð
tekur vel á móti þér.
Ég kveð þig með þessu ljóði
sem hann afi, Jón Arason orti svo
fallega.
Vægðu mér, svo veðrin hörð
vængja stefnu ei breyti,
ódauðleikans inn í fjörð
er ég flugið þreyti.
Heilög veri höndin þín
hjálp mín lífs á kveldi,
syndaskjölin svo að mín
sviðni í kærleikseldi.
Það fær sálu mína mett,
merkta kjörum nauða,
vona sé ég bjartan blett
bak við gröf og dauða.
Þegar hinztu ferð ég fer
feigðar gegnum traðir,
taktu þá á móti mér,
miskunnsami faðir.
(Jón Arason.)
Þín systir,
Sigríður (Sigga).
Það fyrsta sem kemur upp í
huga mínum, þegar Unnur Krist-
ín er öll, er þegar heyjað var á El-
liðakoti og slegið var með orfi og
ljá. Það var gaman að sjá Hreinsa
höndla orfið og ljáinn og Unni
með hrífuna. Þar fékk ég að ferja
heyið á hestvagni alla leið að
Gunnarshólma, eftir að Unnur
sýndi mér hvernig ætti að stýra
hesti með heyvagni.
Búið var í Elliðakoti fram til
1940. Brá þá síðasti bóndinn búi.
Búið var þó í húsunum fram til
1948 eða 1949. Brunnu húsin þá
og fór jörðin þar með endanlega í
eyði.
Fyrsti, og eini, reiðtúrinn sem
ég fór var með Unni á hestinum
Lýsingi frá Gunnarshólma, þar
sem Unnur og Hreinsi stungu
saman nefjum og trúlofuðust
skömmu seinna.
Það var oft glatt á hjalla í sum-
arhúsinu Austurholti með Ingu,
Unni, Gísla og Ásgeiri.
Lára, Gunnar, Gilla, Sigga og
Stella voru flutt að heiman þegar
hér var komið.
Þegar að mér sverfur sorg
og sortnar í mínu geði,
lít ég upp í ljóssins borg
ljómar allt af gleði.
(Jón Arason.)
Heillandi umhverfið, Nátt-
hagavatn, Hólmsá og Gudduós,
afrennsli Selvatns var leikvangur
krakkanna í Austurholti. Unnur
var aldrei langt undan þegar poll-
inn fór til veiða í Hólmsá og í
Gudduóspyttinum og var hún
með, sem oft áður, þegar á land
kom einn stærsti urriði sem
veiðst hefur á þessum slóðum.
Unnur bað pabba sinn að fara til
Gústa rakara, sem bjó skammt
frá og var mikill veiðimaður, til að
láta vigta fiskinn en hann reynd-
ist vera átta pund. Það var þá
sem ég sá rétta handbragðið við
flökun þegar Unnur flakaði fisk-
inn!
Upp við tímans lækjarnið
stoð og stytta okkar hlið
sem heitir Unnur Kristín
stoltur, því hún er systir mín.
Birgir.
Unnur Kristín
Sumarliðadóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku langamma. Nú
ertu farin upp til himna. Þú
varst alltaf svo góð við mig
og það var alltaf svo gaman
að heimsækja þig í
Hraunbæinn. Takk fyrir
allar pönnukökurnar, takk
fyrir ísinn og takk fyrir
grjónagrautinn.
Ég á eftir að segja litlu
systur frá því hvað þú varst
góð langamma.
Þinn
Róbert Elí.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma, langamma og systir,
HREFNA RAGNARSDÓTTIR,
Hraunbæ 44,
sem lést föstudaginn 4. desember,
verður jarðsungin frá Árbæjarkirkju
mánudaginn 21. desember klukkan 13.
.
Axel Sölvason,
Axel Sölvi Axelsson, Guðrún Harðardóttir,
Sigrún Axelsdóttir,
Ragnar Guðni Axelsson, Björk Hreiðarsdóttir,
Bergur Axelsson, Jóna Guðrún Ívarsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og systkini.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
BÁRA SÓLVEIG EINARSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli
þriðjudaginn 15. desember.
Jarðsungið verður frá Seltjarnarneskirkju
mánudaginn 21. desember klukkan 14.
.
Sigurhans Þorbjörnsson,
Örn Sigurhansson, Susannah Jane Hume,
Aðalsteinn Sigurhansson, Helga E. Kristjánsdóttir,
Hákon Sigurhansson, Brynhildur Þ. Gunnarsdóttir,
Málfríður Sigurhansd., Sverrir Benjamínsson,
Þórir Sigurhansson, Ester R. Unnsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Yndisleg eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir, amma og langamma,
ANNA JEPPESEN,
kennari,
lést þann 15. desember síðastliðinn á
líknardeild LSH í Kópavogi.
Útför verður tilkynnt síðar.
.
Grímur Leifsson,
Emil Grímsson, Rikke Elkjær Knudsen,
Leifur Grímsson, Elsa Hrönn Reynisdóttir,
Sigríður Sif Grímsdóttir, Árni Arnórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar