Morgunblaðið - 18.12.2015, Qupperneq 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. DESEMBER 2015
✝ Erlingur Bjart-mar Ingvars-
son fæddist á
Blönduósi 13. apríl
1946. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Norðurlands,
Blönduósi, 3. des-
ember 2015.
Foreldrar hans
voru Ingvar
Ágústsson, f. 12.1.
1906, d. 13.10.
1996, og Sigurlaug Jósefína
Sigurvaldadóttir, f. 13.11. 1914,
d. 21.1. 1986. Systkini Erlings
eru Sigurvaldi Óli, f. 8.3. 1935,
d. 15.10. 2012, Sigmar, f. 12.9.
1936, Guðlaug, f. 26.9. 1938,
Erla, f. 26.9. 1938, Hreinn, f.
15.6. 1940, d. 15.8. 2014, Hann-
es, f. 16.1. 1945, Hörður Viðar,
f. 28.4. 1949, Guðmundur, f.
24.2. 1951, Sigurlaug, f. 20.10.
1952, og Bára, f. 1.4. 1954.
Erlingur kvæntist Guðrúnu
Atladóttur, f. 9.11. 1951, þau
skildu. Saman áttu þau soninn
Bjartmar Frey Erlingsson, f.
21.4. 1980, maki Nanna María
Elfarsdótttir, f. 27.7. 1979, börn
12.4. 2012, og Rökkva Örn, f.
12.4. 2012. Fyrir átti Íris þau
Kristin Frey Óskarsson, f. 15.7.
1993, Emilíu Þóru Ólafsdóttur,
f. 24.2. 2006, og Ólaf Styrmi
Ólafsson, f. 15.4. 2008. Grettir
átti áður Arnar Breka, f. 13.1.
2004.
Erlingur ólst upp á Ásum í
Langadal. Hann var með fjárbú-
skap á Hamri frá árinu 1965.
Hann keypti Hamar árið 1970,
1976 byggði hann þar íbúðar-
hús og bjó þar alla sína ævi fyr-
ir utan tvo vetur sem hann
varði á höfuðborgarsvæðinu.
Erlingur var með fé í 24 ár en
sneri sér að skógrækt þegar
þeim búskap lauk. Erlingur
vann ötullega að skógrækt á
Hamri og hlaut viðurkenningu
frá Landssamtökum skógareig-
enda fyrir ötult skógrækt-
arstarf. Erlingur hefur unnið
ýmis tilfallandi störf, svo sem
vinnu við sláturhús, girðingar-
vinnu, timburvinnslu, leikskóla
og fiskvinnslu svo eitthvað sé
upptalið. Erlingur vann í 16 ár
á sambýli fyrir fatlaða á
Blönduósi. Hann var fyrst og
fremst náttúruunnandi og hafði
unun af því að umgangast dýr
og vera úti í náttúrunni við
störf sín.
Útför Erlings fór fram í kyrr-
þey í Svínavatnskirkju að ósk
hans 12. desember 2015.
þeirra eru Sandra
Björk, f. 20.7. 2008,
og Tómas Pálmi, f.
1.7. 2010. Fyrir átti
Guðrún þrjú börn:
a) Rósu Vigfús-
dóttur, f. 18.8.
1972, maki hennar
er Sigursveinn
Óskar Grétarsson,
f. 14.4. 1975. Börn
þeirra eru Vigfús
Grétar, f. 8.2. 2014,
og Sigurður Grétar, f. 2.3. 2015.
Fyrir átti Rósa tvær dætur,
Bergþóru Kjartansdóttur Long,
f. 11.6. 1995, og Bjargeyju
Kjartansdóttur Long, f. 18.1.
1998. b) Atla Örlygsson, f.
12.12. 1970, maki hans er María
Ingibjörg Kristinsdóttir, f. 10.4.
1973, saman eiga þau Guðrúnu
Ölmu, f. 30.5. 2001. Fyrir átti
María tvo syni, Kristin Hrannar
Hjaltason, f. 23.6. 1991, og
Bjartmar Frey Hjaltason, f.
23.10. 1994. c) Írisi Kristins-
dóttur, f. 21.5. 1975, maki henn-
ar er Grettir Adolf Haraldsson,
f. 29.10. 1975. Saman eiga þau
tvo syni, þá Hrafn Unnar, f.
Jæja pabbi minn, þá ertu far-
inn. Vissi ekki að það yrði svona
mikið tóm við að missa þig. Betri
föður er erfitt að ímynda sér, þú
kenndir mér svo margt og þó að
ég færi ekki alltaf eftir því þá
voru þau gildi sem þú kenndir
mér alltaf bak við eyrað.
Síðan ég man eftir mér finnst
mér þú hafa komið fram við mig
sem jafningja, þó að maður væri
bara barn eða unglingur sem hélt
að maður vissi allt.
Ein sterk minning er þegar þú
leiddir mig upp á hálsinn og varst
að spyrja mig hvað mér fyndist
um að hætta að vera með kindur,
og það sem mér finnst svo merki-
legt er að þú hlustaðir á hvað mér
fannst þó að ég væri ekki orðinn
tíu ára.
Þú hafðir alltaf eitthvert lag á
að heyra í þeim sem aðrir
hlustuðu lítið á og sást oft meira í
fólki en það sem blasti við öðrum.
Þú vissir að þó að fólk passaði
ekki í normið hafði það oft merki-
lega sögu að segja.
Ég veit ekki hversu margar
vísur þú þuldir upp fyrir mig í
veikri von um að eitthvað myndi
síast inn af innihaldi þeirra. Ég
lærði að meta þær en það er langt
frá því að ég geti þulið þær upp
fyrir aðra. Ein af vísunum náði þó
að skjóta rótum eftir að hafa
heyrt hana líklega oftar en góðu
hófi gegnir, það er Ekkjan við
ána eftir Guðmund Friðjónsson:
Hví skyldi ég ekki reyna að byrla Braga
full
og bræða, steypa og móta hið dýra
feðra gull
ef heimasætan kynni að horfa á aðferð
mína
og hlusta á stutta sögu um mömmu og
ömmu sína.
Sandra og Tómas eiga eftir að
sakna þín. Þú hafðir eitthvert lag
á að vera dálítið dularfullur og
spennandi þar sem þau vissu ekki
alveg hvar þau höfðu þig en
fundu samt öryggið sem fylgdi
þér. Þau náðu að vera með þér í
veikindunum þínum og tengjast
þér enn betur í gegnum þann
tíma. Það var eitthvað svo fallegt
við að þú skyldir reyna að faðma
börnin þó að þú næðir því ekki al-
veg, það var síðasta hreyfingin
sem ég sá hjá þér.
Það er ekki lítið ævistarf sem
þú skilur eftir þig, þú náðir að
gera þig skuldlausan, að vera
engum háður og að fylla jörðina
af skógi sem mun vaxa og dafna
um ókomin ár.
Takk, pabbi, fyrir að gera mig
að þeim manni sem ég er í dag og
fyrir að sýna mér hvernig ég á að
vera góður faðir fyrir mín börn.
Hvíl í friði.
Þinn sonur,
Freyr.
Erlingur var alveg einstakur
maður, á svo margan hátt. Að
fylgjast með því baráttuþreki
sem hann bjó yfir allt til síðasta
dags var aðdáunarvert. Hann
háði erfiða baráttu en hann barð-
ist hatrammlega, þótt baráttan
hafi oft reynst honum erfið bæði
líkamlega og andlega.
Þetta baráttuþrek einkenndi
hann allan þann tíma sem ég
þekkti hann.
Aldrei féll honum verk úr
hendi og það eru fáir sem myndu
leika eftir þá miklu vinnu sem
hann vann á Hamri við uppbygg-
ingu jarðarinnar. Enda var jörðin
hans honum allt, hjarta hans og
sál. Þau voru eitt og þar leið hon-
um alltaf best.
Samband okkar tveggja var
mjög skemmtilegt, við gátum
verið ósammála og rökrætt ýmis
mál en oftar en ekki vorum við
sammála og gátum rætt allt milli
himins og jarðar, helst töluðum
við um uppeldismál, umhverfis-
mál og samfélagsvandamál.
Hann var svo nægjusamur og
nýtinn og blöskraði iðulega asinn
og bruðlið í þjóðfélaginu. Af hon-
um lærði ég margt og hefur hann
haft meiri áhrif á mig en ég heft
gert mér grein fyrir.
Við ræddum Frey og börnin
okkar mikið og alltaf kom sama
blikið í augu hans er við ræddum
hann.
Stoltið af drengnum sínum og
öllum hans gjörðum var ótvírætt.
Hann var svo stoltur af þeim
manni sem hann er orðinn og á
Erlingur þar mikinn heiður skil-
inn.
Hann elskaði börnin mín,
barnabörnin sín, afar heitt og
fannst þau alltaf einstaklega vel
gerð börn, hann söng fyrir þau og
sagði þeim sögur. Hann var að
semja bók handa þeim sem hann
náði því miður ekki að klára.
Hans síðasta hreyfing í lífinu var
að rétta upp hönd sína til að
reyna að taka utan um þau er þau
kvöddu hann í síðasta sinn. Þar
skein baráttuþrekið og umhyggj-
an í gegn þótt hann ætti ekkert
eftir.
Erlingur, ég þakka fyrir allar
okkar stundir og allt sem þú hef-
ur kennt mér.
Blessuð sé minning þín.
Þín tengdadóttir,
Nanna María.
Það hverfa til moldar menn og verk
og manni finnst þynnast um bekki.
En heimdragans taug er töluvert sterk
hún tognar – en slitnar ekki.
Og þegar í langferð þú leggur úr vör
er litla kotið þitt með í för.
(Höf.: Hannes Ágústsson. )
Landseti Krists, vinur minn og
fermingarbróðir á Hamri í Svína-
vatnshreppi, Erlingur B. Ingv-
arsson er látinn. Banamein hans
var krabbamein, sá slóttugi sjúk-
dómur.
Við Erlingur vorum saman í
farskóla í Svínavatnsskólahverfi
og fermdumst tveir saman í sam-
nefndri kirkju hinn 6. júní 1959.
Þegar Erlingur tók Hamar á
leigu, var jörðin Kristfjárjörð
gefin til handa fátækum. Sagði
hann að sér yrði fyrirgefið allt og
yrði alltaf fátækur, því hann væri
landseti Krists.
Jörðin Hamar er meðalstór og
nýtur umhverfisins þar sem
Gunnfríðarskógur er fyrir norð-
an hana. Mestan part er gróið
land með frjósömum moldarjarð-
vegi, gott land niðri við Blöndu til
kornræktar.
En það háði framgangi á Ba-
kásajörðunum, sem svo eru kall-
aðar, að vegasamband komst
ekki almennilega á og því varð öll
uppbygging erfið og háði það
framþróun byggðarinnar
Erlingur hóf að byggja íbúðar-
hús árið 1976. Þegar ég hafði
áhyggjur af því að hann væri að
reisa sér hurðarás um öxl sagði
hann við mig: „Þú skalt nú sjá að
þetta tekst allt saman, lagsmað-
ur.“
Og það gekk eftir. Erlingur
var harðduglegur og ósérhlífinn
maður, vel gefinn og skákmaður
góður.
Erlingur var í sambúð með
Guðrúnu Atladóttur og eignuðust
þau einn son, Bjartmar Frey.
Guðrún og Erlingur slitu sam-
vistum. Guðrún kom með tvö
börn í bú þeirra og hafa börnin
alltaf haldið mikilli tryggð við
hann.
Hann sagði mér eitt sinn að
hann væri hamingjusamur mað-
ur með son sinn og fósturbörn.
Erlingur gerðist skógarbóndi
þegar fjárstofn hans var felldur
vegna riðuveiki og hóf skógrækt
á jörðinni
Hann fór þá að vinna á sambýli
á Blönduósi sem hann var ánægð-
ur með. Hamar er vel til skóg-
ræktar fallin og er þar núna kom-
inn álitlegur skógur. Erlingur
hafði sterkar taugar til jarðarinn-
ar og sagði oft að ekki færi hann
frá Hamri nema láréttur.
Erlingur var skemmtilegur,
ágætur sögumaður og minnugur.
Ein minnisstæð saga var þegar
við vorum í landafræðitíma á
Höllustöðum og Stefán kennari á
Kagaðarhóli renndi niður landa-
kortinu sem var að ég held eini
hluturinn sem fylgdi farskólan-
um milli bæja. Stefán benti
strangur á sundið milli Frakk-
lands og Englands og spurði hvað
það héti.
Allir götuðu. Þá fór Stefán að
toga skyrtuna fram úr erminni.
Þá urðu nú allir mjög vitrir og
sögðu Ermarsund einum rómi.
Við Erlingur fórum lengst af
saman í seinni göngur á Auðkúlu-
heiði. Hann var jafnan vel búinn
gangnamaður með trausta hesta
og ratvís.
Ég kveð nú þennan góða
æskuvin minn með söknuði. Ég
veit að áfram verður haldið því
góða starfi á Hamri, sem Erling-
ur hóf og jörðin er í góðum hönd-
um. Við, Inga Þórunn, biðjum
fólki hans blessunar og sendum
því samúðarkveðjur.
Þorsteinn H. Gunnarsson.
Erlingur Bjartmar
Ingvarsson
HINSTA KVEÐJA
Hæ afi.
Ég sakna þín mjög mikið
og ég man þegar við vorum
í blómagarði á Akureyri og
það var mjög gaman. Gangi
þér vel uppi í himninum.
Vonandi mun Jesús passa
upp á þig.
Ég sakna þín. Vonandi
mun þér líða vel uppi á
himninum. Bæ afi, ég elska
þig.
Sandra Björk.
Bæ afi. Gangi þér vel
uppi á himninum. Takk fyr-
ir nammið. Ég elska þig.
Tómas Pálmi.
✝ Sigvaldi ValSturlaugsson
fæddist í Stykk-
ishólmi 13. ágúst
1928. Hann lést á
lungnadeild Land-
spítalans í Fossvogi
þann 25. október
2015.
Sigvaldi Val var
sonur hjónanna
Sturlaugs Jóns Ein-
arssonar, f. 16.3.
1887, d. 27.4. 1968, og Rann-
veigar Steinunnar Bjarnadótt-
ur, f. 3.5. 1890, d. 17.2. 1984.
Eftirlifandi eiginkona Sigvalda
Val er Ingveldur Stella G.
Sveinsdóttir frá Grindavík, f.
27.2. 1933.
Börn þeirra eru: 1) Sveinn
árið 1944 á b.v. Snorra goða,
var á b.v. Viðey og b.v. Akurey
til síðla árs 1948 og á Skeljungi
árin 1948-1952. Tók farmanna-
próf árið 1953. Stýrimaður hjá
Landhelgisgæslunni og Skipaút-
gerð ríkisins til 1955. Hætti þá
sjómennsku. Vann við trésmíði í
Reykjavík og Mosfellssveit
1955-1962. Sveinspróf í húsa-
smíði 1959, próf frá Kennarahá-
skóla Íslands árið 1965 og
meistarapróf í húsasmíði 1970.
Kennari í Brúarlandi og Var-
márskóla í Mosfellssveit 1962-
1964 og 1965-1967. Stærð-
fræðikennari í Miðbæjarskól-
anum í Reykjavík 1964-1965.
Kennari í barnaskólum Kópa-
vogs 1967-1973 og í Varmárs-
kóla frá 1974 til starfsloka árið
1994. Í byggingarnefnd Mos-
fellshrepps 1966-1970 og í sókn-
arnefnd Lágafellssóknar 1966-
1973.
Útför Sigvalda Val fór fram í
kyrrþey þann 2. nóvember
2015.
Val Sigvaldason, f.
7.9. 1953, m. Úlf-
hildur Guðmunds-
dóttir, f. 24.6. 1955.
Dætur þeirra eru
Anna Ýr, Ingveldur
Stella og Karitas.
2) Steinar B. Val
Sigvaldason, f.
15.5. 1959, m. Inga
Rún Ólafsdóttir, f.
3.5. 1963. Börn
þeirra eru Vignir
Val og Valdís. 3) Sigurlaug Ásta
Sigvaldadóttir, f. 13.2. 1968, m.
Páll Rúnar Guðjónsson, f. 6.3.
1960. Dóttir þeirra er Steinunn
Bjargey en synir Páls frá fyrra
hjónabandi eru Sigurður Rúnar,
Guðjón, Egill og Páll Kristinn.
Sigvaldi Val hóf sjómennsku
Skólabraut 3, var svarað með
dimmri en ákveðinni röddu. Smá
hik hjá mér. „Er, er, er Sigurlaug
við?“„Nei, hún er ekki við.“ Smá
hik aftur. „Áttu von á henni fljót-
lega?“ „Nei, það held ég ekki. Get
ég skilað einhverju?“ „Nei, ég
reyni bara aftur, takk fyrir.“ Þetta
var það fyrsta sem fór okkur á
milli, mér og elskulega tengda-
pabba mínum, Sigvalda Val Stur-
laugssyni, fyrir rúmum tuttugu
árum. Sigvaldi Val var algjört eð-
almenni, en svolítið þrjóskur,
áhugamaður um menn og málefni.
Alltaf þegar maður kom í heim-
sókn í Sóló spurði hann um líðan
minna foreldra, barna og síðar
barnabarna. Sigvaldi lét sig varða
alla fjölskylduna, hvort sem þau
voru í beinan legg eða ekki. Með
okkur tókst mikil vinátta og frá
mínum bæjardyrum séð virðing.
Valdi var alltaf tilbúinn að aðstoða
okkur Sillu eins og hann gat og
hafði orku til og þau skipti þegar
við Sigurlaug vorum að flytja, inn-
rétta eða að laga húsnæði okkar
kom hann með góð ráð, enda
menntaður húsasmíðameistari.
Minnist ég helst vinnu okkar við
að gera upp gamla eldhúsinnrétt-
ingu í íbúð okkar við Rauðagerði í
Reykjavík. Þar spratt fram gamli
smiðurinn þar sem gömul innrétt-
ing varð betri og fallegri en ný.
Við fæðingu dóttur okkar
Steinunnar Bjargeyjar kynntist
ég nýrri hlið á Valda sem var alveg
óskaplega mikil þolinmæði við
dóttur okkar við ýmsa leiki eins og
t.d. vaska upp en þá var allt rifið
upp úr skúffum og skápum og
vaskað upp þó hreint væri, áttu
þau tvö margar gæðastundir sam-
an. Hann reyndi að koma á við-
burði í söng og skólastarfi Stein-
unnar eins og hann gat og jafnvel
meira þegar þrekið fór þverrandi
síðustu ár. Það er engin tilviljun
að dóttir mín tók upp hjá sjálfri
sér að þegar hún var spurð að
nafni bara nokkurra ára gömul
var svarið: Steinunn Bjargey Sig-
valdadóttir Pálsdóttir sem lýsir
sambandi þeirra vel. Eftir kynni
mín af Sigvalda Val Sturlaugssyni
þessi rúmu 20 ár get ég með stolti
sagt að kynni mín af Valda hafa
gert mig að betri manni. Hvíldu í
friði, kæri vinur.
Þinn tengdasonur,
Páll Guðjónsson.
Elsku yndislegi frændi og vin-
ur.
Það er mikill missir að fá þig
ekki lengur í heimsókn brosandi
og glaðan. Þú varst glæsilegur og
fallegur maður sem geislaði af. En
þú varst oft mjög lasinn en lést á
engu bera. Það verður erfitt að
fylla þitt skarð. Það var ávallt
gaman að koma til ykkar Stellu,
þið áttuð svo vel saman og alltaf
jafn hamingjusöm.
Þú varst í miklu uppáhaldi hjá
mér, meira eins og bróðir frekar
en móðurbróðir.
Mig langar að láta þessa vísu
fylgja með sem faðir minn orti,
mér finnst hún passa svo vel við
þig.
Ræður mest um gæfugildi
göfuglyndi þess sem ber.
Ávallt sýna öðrum mildi
eðli hefur skapað þér.
(S.S.)
Ég kveð þig, elsku Valdi minn,
og bið Guð að varðveita þig og
þína fjölskyldu sem á um sárt að
binda.
Með miklum söknuði, elsku
frændi minn, þökk fyrir allt og
allt.
Steinlaug Sigurjónsdóttir.
Sigvaldi Val
Sturlaugsson
Ég var svo lán-
samur að kynnast
Lárusi Jónssyni
fyrir u.þ.b. 25 árum.
Ég var þá skipaður í stjórn LÍN
um leið og hann. Lánasjóður ís-
lenskra námsmanna var þá nán-
ast gjaldþrota eftir ráðsmennsku
vinstrimanna um nokkurt árabil.
Þá, eins og jafnan, lét vinstri-
mönnum vel að eyða annarra fé
og skuldadagar eru þeim mörg-
um framandi hugtak. Að sjálf-
sögðu var Lárus skipaður for-
maður sjóðsins. Á fyrsta starfsári
nýrrar stjórnar tókst að skera út-
gjöld ríkisins til sjóðsins niður
um 40% og viðhalda getu sjóðsins
til námsaðstoðar á sama tíma.
Leiðarljós Lárusar var sanngirni
og réttlæti ásamt eðlilegum kröf-
um um námsárangur.
Af fáum hef ég lært meira um
árangur í samstarfi en Lárusi
heitnum. Hann ritaði allar fund-
argerðir sjálfur, bæði sem for-
maður sjóðsins og síðar sem
framkvæmdastjóri. Það voru
auðvitað klókindi, í besta skiln-
ingi þess orðs. Aldrei beitti hann
neinn ofríki og aldrei lét hann það
í ljós með neinu offorsi ef honum
mislíkaði eitthvað. Alltaf var hon-
Lárus Jónsson
✝ Lárus Jónssonfæddist 17.
nóvember 1933.
Hann lést 29. nóv-
ember 2015.
Útför Lárusar
fór fram 11. desem-
ber 2015.
um mikið í mun að
ná samstöðu innan
stjórnar sjóðsins ef
þess var nokkur
kostur og yfirleitt
tókst það. Öðrum
stjórnarmönnum
leyfði hann að njóta
sín og tók öllum góð-
um tillögum vel og
reyndi ekki að eigna
sér annarra verk,
heldur hvatti hann
aðra áfram.
Utan funda þegar saman var
komið til skemmtunar var gaman
að vera með Lárusi. Hann var
sögumaður góður. Þegar hann
sat fyrst á þingi fengu þingmenn
af landsbyggðinni greitt til að
fara heim til sín einu sinni í mán-
uði að hitta konu og börn. Þegar
matráðskonan spurði þetta sagði
hún við Lárus: „Og finnst þinginu
það nóg?“
Mér fannst Lárus sameina
margt af því besta í fari stjórn-
málamanna. Hann var öfgalaus í
skoðunum og lét skynsemina
ráða afstöðu sinni umfram allt.
Um útgjaldatillögur án innistæðu
sagði hann jafnan að ríkissjóður
væri ekki ótæmandi auðlind. Það
kunna að virðast einföld sannindi,
en fréttamennirnir, margir
hverjir, sýna og sanna að þau
sannindi eru ekki öllum kunn.
Lárus var mannasættir. Mættu
fleiri slíkir sitja á Alþingi en nú
er. Alþingi nyti þá þeirrar virð-
ingar sem vert væri.
Einar S. Hálfdánarson.