Morgunblaðið - 15.01.2016, Side 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. JANÚAR 2016
✝ Ólöf Ragnheið-ur Jónsdóttir
fæddist í Álftafirði
við Ísafjarðardjúp
28. september
1924. Hún lést á
Droplaugarstöðum
2. janúar 2016.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Guðmundsdóttir, f.
16. mars 1900, d.
22. október 1988,
og Jón Guðmundsson sjómaður,
f. 21. júlí 1900, d. 26. september
1982. Systkini hennar eru Jóna
Björg, f. 1926, d. 1947, Bjarn-
fríður Edda, f. 1927, d. 1927,
Guðmundur, f. 1929, d. 1951,
Hólmfríður Jóna Arndal, f.
1931, Andri Sigurður, f. 1934, d.
1997, og Hulda Guðrún Dýr-
fjörð, f. 1936, d. 2007. Systkini
sammæðra Jón Ásgeir, f. 1920,
d. 2001, og Sigurborg, f. 1923, d.
2006.
Heiða, Ólöf Ása og Sara Bene-
dikta, og barnabörnin eru sex.
4) Sigrún, f. 14. febrúar 1954,
gift Ingólfi Friðjónssyni. Dætur
þeirra eru tvær, Áslaug Björk
og Ólöf Björk. Sigrún var gift
áður Ásgeiri Sigtryggssyni.
Dætur þeirra eru tvær, Bjarney
Sigrún og Berglind Sigríður, og
barnabörnin eru fimm. 5) Krist-
jón, f. 23. febrúar 1956, var
kvæntur Nönnu Snorradóttur.
Dætur þeirra eru fjórar, Rúna
Lind, Kristín Jóna, Rakel Björg
og Ólöf Ragnheiður, og barna-
börnin eru fimm. Barnsmóðir
Kristjóns er Helga Þórólfs-
dóttir. Sonur þeirra er Þórólfur
Beck og barnabörnin eru fjögur.
6) Jóhann Ragnar, f. 18. mars
1961, kvæntur Sigríði
Guðmundsdóttur. Börn þeirra
eru þrjú, Benedikt Ragnar,
Ólafur Örn og Gyða. Einnig átti
Ólöf Björgvin Sigurjónsson, sem
var ættleiddur, kvæntur Sædísi
Magnúsdóttur. Börn þeirra eru
þrjú, Guðlaug, Björgvin, d.
2008, og Sigurjón, og barna-
börnin eru sjö.
Útför Ólafar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 15. jan-
úar 2016, kl. 15.
Ólöf giftist 4. júlí
1953 Benedikt
Kristjánssyni, f. 5.
maí 1925 í Selárdal
í Vestur-Barða-
strandarsýslu, d. 8.
ágúst 1989. For-
eldar hans voru
Kristján Ingvaldur
Benediktsson og
k.h. Jónfríður
Gísladóttir. Börn
þeirra eru: 1) Eð-
varð Franklín, f. 13. janúar
1945, kvæntur Auði Harð-
ardóttur. Dætur þeirra eru
tvær, Ragnheiður Helen og Sig-
rún Edda, og barnabörnin eru
fimm. 2) Árný, f. 4. maí 1950,
gift Erni Gústafssyni. Börn
þeirra eru fjögur, Benedikt,
Valur, Örn og Tinna, og barna-
börnin eru átta. 3) Guðmundur,
f. 9. febrúar 1953, kvæntur Jen-
nýju Ásmundsdóttur. Dætur
þeirra eru þrjár, Bergþóra
Jæja mamma mín. Það er gott
til þess að vita að þú sért loks
komin til pabba eftir 27 ára að-
skilnað. Það var fallegt að upplifa
hversu náin þið pabbi voruð, en
fátt er mikilvægara í lífinu en að
eiga sér traustan lífsförunaut
eins og þið pabbi áttuð hvort öðru
í. Mikil var ykkar gæfa.
Það er óhætt að segja að lífs-
hlaup þitt hafi verið litríkt og
uppskeran ríkuleg. Við börnin
þín urðum sjö og barnabörnin 24
og langömmubörnin orðin 40.
Velferð ættmenna þinna skipti
öllu og allir áttu hjá þér athvarf.
Þær voru óteljandi bænastund-
irnar heima, þar sem margt gott
fólk sótti til þín styrk og frið. Við
börnin þín vöndumst þessu fljótt
og oft var meira að segja hringt á
nóttunni þessu tengt. Á yngri ár-
um skildi maður ekki alltaf það
sem þú varst að gera, t.d. þegar
ég kom að útigangsmanninum í
baði heima. Þegar spurt var
sagðir þú: „Æi Jói minn. Við
pabbi þinn sáum hann liggjandi
úti sofandi og hann var svo kald-
ur og svangur.
Þetta var það minnsta sem við
gátum gert.“ Eða þegar þú fórst í
Hegningarhúsið eða á Litla-
Hraun og hélst bænastundir. Þar
sem var sársauki eða sorg vildir
þú græða og leggja gott til. Orsök
óhamingjunnar varðaði þig engu.
Og aldrei fórst þú í manngrein-
arálit.
Sennilega væri réttnefni að
kalla þig aðgerðasinna. Þú lagðir
þitt af mörkum og fannst þínar
leiðir til að reyna að bæta þennan
heim. Þau voru sennilega á þriðja
tug börnin sem þú studdir til
mennta á Indlandi og á Filipps-
eyjum. Bréfin frá þessum börn-
um veittu þér mikla gleði og oftar
en ekki lásum við þessi bréf fyrir
þig þegar við komum í heimsókn.
Þegar fyrsta Indlandsbarnið þitt
lauk skólagöngu sinni fórst þú,
komin á áttræðisaldur, til Ind-
lands til að fagna þeim áfanga.
Þessi barnahópur þinn hefur m.a.
skilað út í samfélag sitt læknum,
hjúkrunarfólki og kennurum.
Fólki sem er núna í þínum anda
að bæta sitt samfélag. Þessi Ind-
landsferð hafði djúpstæð áhrif á
þig og fátæktar- og flóttamanna-
vanda heimsins varð þér tíðrætt
um í framhaldinu.
Takk, mamma mín, fyrir allar
bænastundirnar og allt það góða
sem þú lagðir til í mínu lífi. Ég
reyndi í önnum dagsins að hitta
þig daglega í fallega raðhúsinu í
Vogatungunni. Þær samveru-
stundir reyndust mér ómetanleg-
ar. Þú með æðruleysi þitt og
sterku trú sýndir okkur fram á
breyskleika mannsins og reyndir
að kenna okkur umburðarlyndi
og að sýna fyrirgefningu í verki.
Að kærleikurinn væri ofar öllu.
Ég held að það hafi ekki verið
margir sem báðu fyrir banka-
mönnunum rétt eftir hrunið en
þér fannst þeir standa einir, for-
dæmdir og úthrópaðir. Þú baðst
fyrir þeim og fólkinu þínu, vinum
þínum, flóttamönnunum og föng-
unum en bænalistinn var breyti-
legur og stundum æði langur. Og
landsstjórnin ásamt Alþingi
gleymdist sjaldan. Ég veit að lífs-
sýn þín snart marga og það er
óhætt að segja að þessi heimur
væri betri ef þín gildi réðu. Þín
verður sárt saknað.
Undir það síðasta varst þú
þrotin kröftum, elsku mamma
mín, og það var mikil blessun að
þú fékkst að fara. Ég veit að það
var vel tekið á móti þér í æðri
heimum. Við afkomendur þínir
munum leggja okkur fram við að
halda merki þínu á lofti.
Guð blessi þig, mamma mín.
Þinn elskandi sonur,
Jóhann.
Það er svo margt að muna, þakka,
geyma
því mild þú áttir ríka kærleikslund.
Það var svo gott að vera hjá þér heima,
þú vaktir trú og græddir hverja und.
Í sjúkdómsraunum sýndir þú með prýði
að sanna áttir dyggð og hetjulund.
Og það er gleði, sár þó harmur svíði,
að sæla eigum von um endurfund.
Ó vertu sæl, þig geymi Guð í hæðum
göfga móðir, amma, systir kær.
Þú varst svo auðug ástúðar og gæðum,
að ástrík minning birtu á veginn slær.
Og við, er síðast vorum með þér heima
nú viljum þakka hverja liðna stund.
Og marga gleði minningarnar geyma,
sem mætar vaka, þó að svíði und.
(ÓA)
Hvíl þú í friði, elsku mamma
mín.
Þín dóttir,
Árný.
Í dag kveðjum við Ólöfu Ragn-
heiði Jónsdóttur, tengdamóður
mína. Ganga hennar í lífinu var
orðin löng og hún hvíldinni fegin.
Það samfélag sem kynslóð
Ólafar ólst upp í var bændasam-
félag þar sem þurfti að fram-
fleyta sér í harðbýlu landi og allir
sem vettlingi gátu valdið unnu
myrkranna á milli til að sjá sér og
sínum farborða. Ólöf var kornung
send til vandalausra í sveit að
Sæbóli á Ingjaldssandi við Ön-
undarfjörð og ólst þar upp lung-
ann af æsku- og unglingsárunum.
Skólaganga var stopul í þá tíð en
góðar gáfur, einlæg guðstrú, já-
kvæðni og iðjusemi mótuðu hana
þessi ár.
Atlæti var þar gott á þeirra
tíma mælikvarða þótt þröngt
væri stundum í búi og átti Ingj-
aldssandur ætíð stóran sess í
hjarta hennar. Þangað fóru enda
sum barna hennar í sveit og eig-
inkona mín var þar sjö sumur.
Kynni mín af fjölskyldunni í
Vallargerði 16 hófust 1968, þegar
ég fór að eltast við Árnýju dóttur
Ólafar og Benedikts. Þar var
mikið reglu- og menningarheim-
ili, systkinahópurinn var stór og
kraftmikill en honum stjórnaði
Ólöf af mildi og festu þegar við
átti.
Fyrirvinnan var ein og þurfti
því aðhald og útsjónarsemi til að
láta enda ná saman. Hjónaband
þeirra Ólafar og Benedikts var
einstakt. Virðing þeirra hvors
fyrir öðru og samheldni var mikil.
Það voru ugglaust blendnar
tilfinningar hjá þeim þegar und-
irritaður mætti á svæðið sumarið
1968, óslípaður í umgengni,
reykjandi inni á reyklausu heim-
ili með fæturna uppi á sófaborð-
inu, leysandi þjóðfélagsvandann
með sósíalískri hugmyndafræði
sem var í tísku á þeim árum hjá
’68-kynslóðinni. Þessum ósköp-
um var alltaf tekið með stóískri
ró og kurteislegum ábendingum
um „hina hliðina“ á viðfangsefn-
inu, væntanlega í þeirri von að
mannsefni dótturinnar myndi sjá
að sér og þroskast.
Þau urðu nær 47 árin sem ég
átti samleið með elskulegri
tengdamóður minni. Lífshlaup
hennar var einstakt, trúin á Jesú
og mátt bænarinnar rauði þráð-
urinn í hennar lífi.
Alltaf var umhyggja hennar
fyrir börnum, tengdabörnum,
barnabörnum og samferðafólki í
fyrirrúmi. Henni var afar umhug-
að um að börnin hennar sæktu
sér menntun sem hún sjálf átti
ekki kost á. Öll gengu þau
menntaveginn, enda góðum gáf-
um gædd, barnabörnin öll voru
henni hjartans mál og fylgdist
hún glöggt með velferð þeirra og
þroska allt til enda.
Það fylgir því alltaf mikil sorg
og söknuður þegar foreldri og
ástvinir manns kveðja þessa jarð-
vist.
Einhver sem hefur verið snar
þáttur í tilveru manns alla ævi er
horfinn á braut. Tómarúm mynd-
ast. Ólöf sagði sjálf að þegar
hennar tími kæmi myndi Bene-
dikt bíða hennar á enn betra til-
verustigi og kveið hún ekki þeirri
för.
Ég trúi að þar hafi orðið fagn-
aðarfundir. Við sem eftir sitjum
eigum ljúfar minningar um ein-
staka konu, móður, tengdamóð-
ur, ömmu, langömmu og vinkonu
sem í öllu sínu lífi var öðrum stoð
og stytta, fyrirmynd sem alltaf sá
jákvæðu hliðarnar á tilverunni,
enda þótt stundum hafi á móti
blásið hjá henni eins og okkur öll-
um.
Guð blessi minningu tengda-
móður minnar.
Örn Gústafsson.
Móðursystir mín, Ólöf Jóns-
dóttir, Lóa frænka, er látin, 91
árs að aldri. Flestir eiga sér upp-
halds frænku eða frænda, Lóa
var mín uppáhalds frænka. Móðir
Ólöf Ragnheiður
Jónsdóttir
✝ Ragnheiður Jó-hanna Eggerts-
dóttir fæddist 15.
ágúst 1956 á Kistu í
Vesturhópi. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofun Vestur-
lands á Hvamms-
tanga 4. janúar
2016.
Foreldrar henn-
ar voru Eggert
Ágúst Konráðsson,
f. 1920, d. 2008, og Jónína Selma
Jónsdóttir, f. 1921, d. 1999.
Systkini Ragnheiðar voru Kon-
ráð, f. 1952, Valdimar Ingi, f.
1959, og Agnes Magnúsdóttir, f.
1947.
Synir Ragnheiðar eru Eggert
Már Stefánsson, f. 1980, eig-
inkona hans er Linda Dögg
Börn Jóhannesar eru Linda, f.
1968, eiginmaður hennar er
Björgvin Ragnar Emilsson, þau
eiga soninn Daníel, f. 1987.
Rögnvaldur, f. 1970, eiginkona
hans er Sigrún Eydís Garð-
arsdóttir. Börn þeirra eru
Aníta, f. 1992, unnusti hennar er
Ingi Rafn Ingason og eiga þau
soninn Birki Rafn, f. 2014, Rakel
Helga, f. 2001. Eva, f. 1978, eig-
inmaður hennar er Sveinn Gísla-
son, dætur þeirra eru Bergdís, f.
2006, og Andrea, f. 2009.
Ragnheiður ólst upp á Kistu
og gekk í barnaskóla í Vest-
urhópi. Hún lauk tveimur deild-
um í unglingadeild á Hvamms-
tanga. Ragnheiður starfaði
lengst af sem starfsmaður Heil-
brigðisstofnunar Vesturlands
og var hún virkur meðlimur í
Kvenfélaginu Björk á Hvamms-
tanga og var formaður félagsins
í 9 ár.
Útför Ragnheiðar fer fram
frá Hvammstangakirkju í dag,
15. janúar 2016, og hefst athöfn-
in kl. 15.
Hólm. Dóttir þeirra
er Ragnhildur
Freyja, f. 2004.
Fyrir átti Linda
Dögg, Óskar, f.
1996, og Anítu, f.
1998. Faðir Egg-
erts Más var Stefán
Lárus Jónsson, f.
1955, d. 2011. Eyj-
ólfur Unnarsson, f.
1987, unnusta hans
er Þuríður
Hermannsdóttir. Faðir hans er
Unnar Atli Guðmundsson, f.
1955.
Hinn 15. ágúst 1993 giftist
Ragnheiður Jóhannesi Erlends-
syni, f. 1946. Foreldrar Jóhann-
esar voru Erlendur Sigurjóns-
son, f. 1911, d. 1988, og Helga
Gísladóttir, f. 1919, d. 1987.
Elsku mamma, þú varst og
verður mín helsta fyrirmynd í
þessu lífi. Ég man eitt sinn er
þú grínaðist með að allir yrðu
svo æðislegir þegar þeir væru
farnir yfir móðuna miklu. Eftir
viðbrögð þeirra sem þig þekktu
vegna fráfalls þíns og þær fjöl-
mörgu kveðjur og skilaboð sem
okkur, sem eftir stöndum, hafa
borist þá hefur mér orðið það
ljóst að ekki er um blinda ást
barns á móður sinni að ræða og
því leyfi ég mér að segja það
sem hér á eftir kemur og vona
að þú fyrirgefir mér það. Per-
sónuleiki þinn og lífsviðhorf
endurspegluðust svo sterkt í
hverju sem þú komst nálægt.
Ósérhlífni þín og óeigingirni
ásamt þínum einlæga vilja til að
hjálpa öðrum voru með eindæm-
um og létu engan ósnortinn,
sem varð þess heiðurs aðnjót-
andi að fá að kynnast þér.
Enginn þekkti mig eins vel og
þú. Þú vissir hvenær ég þurfti
að fá að hlaupa af mér hornin og
hvenær það hentaði að þú leið-
beindir mér af ást og umhyggju.
Þú átt stærstan þátt í því að ég
er sá sem ég er í dag og fyrir
það verð ég þér ævinlega þakk-
látur og mun ég hafa lífsviðhorf
þín að leiðarljósi í hverju sem á
daga mína drífur.
Elsku mamma, ég fæ þér
aldrei fullþakkað fyrir allt sem
þú hefur gert fyrir mig. Sem
betur fer fékk ég tækifæri til að
segja þér allt þetta og meira til,
áður en þú kvaddir okkur.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins
blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjar-
dóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla
stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson.)
Vertu ekki grátinn við gröfina mína
góði, ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og
stillt.
Ég er árblik dags um óttubil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér –
gáðu – ég dó ei – ég lifi í þér.
(Þýð. Ásgerður Ingimarsdóttir.)
(Höf. ókunnur.)
Minningin um þig mun lifa
með mér alla tíð.
Þinn sonur,
Eyjólfur Unnarsson.
Elsku Ragga okkar, lífið tek-
ur stundum óvænta stefnu en
þú varst svo mikil hetja í veik-
indum þínum og tókst örlögum
þínum af æðruleysi. Þú varst
alltaf svo kraftmikil, lífsglöð og
vinnusöm.
Við eigum svo margar dásam-
legar minningar um þig og þurf-
um ekki annað en að loka aug-
unum, þá heyrum við háværan
hlátur þinn sem fyllti allt húsið.
Þið pabbi voruð dugleg að koma
til okkar og gista hjá okkur í
Reykjavík og þar sem þú gast
nú yfirleitt ekki setið auðum
höndum varstu byrjuð að reyta
beðin í garðinum, smúla sval-
irnar eða brjóta saman þvottinn.
Dætur okkar elskuðu að fá þig í
heimsókn og þú varst þeim sem
góð amma sem nenntir að hlusta
á þær, spjalla við þær og kenna
þeim að baka. Þið pabbi komuð í
bæinn nokkur skipti til að vera
með stelpurnar okkar á meðan
við skruppum í helgarferðir til
útlanda og þeim þótti það ekki
leiðinlegt. Það var svo notalegt
að fá þig í heimsókn því þú
varst alltaf eins og heima hjá
þér og þú sagðir okkur það líka
margoft hvað þér þótti gott að
koma til okkar. Þegar koma
yngri dóttur okkar í heiminn
nálgaðist hringdir þú og sagðist
ætla að koma suður og vera
þangað til litla daman væri
fædd, hjálpa til við heimilið og
vera hjá eldri dóttur okkar á
meðan við færum á fæðingar-
deildina. Litla daman okkar
kom svo í heiminn og fór heim í
dásamlega fallega prjónuðum
galla og húfu sem þú prjónaðir
handa henni ásamt fallegu teppi
sem við geymum eins og gull.
Nokkur ár í röð komuð þið
pabbi til okkar helgina þegar
Menningarnótt er haldin í
Reykjavík til að passa litlu döm-
urnar ykkar svo við systkinin og
makar gætum farið saman í
miðbæinn og skemmt okkur.
Sama sagan var þegar við gift-
um okkur fyrir einu og hálfu ári,
þá komuð þið nokkrum dögum
fyrr til Reykjavíkur til að að-
stoða okkur við undirbúninginn.
Þú tókst líka alltaf svo vel á
móti okkur þegar við komum
norður og bentir okkur stundum
á að við kæmum allt of sjaldan
og sagðir: „Mikið rosalega er
langt frá Reykjavík norður á
Hvammstanga.“ Við komum
nokkur ár í röð til ykkar þegar
bæjarhátíðin stóð yfir og alltaf
varstu búin að baka appelsínu-
kökuna sem þú vissir að var í
uppáhaldi. Þú hugsaðir alltaf
svo vel um pabba og hans missir
er mikill. Við systkinin lofum að
hugsa vel um hann fyrir þig því
ég veit hversu kært var á milli
ykkar.
Þín minning mun lifa í hjört-
um okkar.
Eva og Sveinn.
Elsku Ragga. Það er erfitt að
kveðja þig, geta ekki droppað í
kaffi né leitað eftir ráðum og
hjálp. Þú varst alltaf til staðar
fyrir okkur, hvort sem það var
að halda fermingarveislur,
passa okkur eða taka okkur með
í sveitina til ömmu og afa á
Kistu. Næsta kynslóð fékk líka
að njóta hjartahlýju þinnar, þú
varst einnig til staðar fyrir þau.
Þín er sárt saknað.
Gættu þess vin, yfir moldunum mín-
um,
að maðurinn ræður ei næturstað sín-
um.
Og þegar þú hryggur úr garðinum
gengur
ég geng þér við hlið þó ég sjáist ei
lengur.
En þegar þú strýkur burt tregafull
tárin
þá teldu í huganum yndisleg árin
sem kallinu gegndi ég kátur og glað-
ur,
það kæti þig líka, minn sam-
ferðamaður.
(James McNulty)
Kveðja,
Berglind, Svandís og
Gunnlaugur (Gulli).
Kæra Ragga. Við viljum færa
þér okkar bestu kveðjur, með
þökk fyrir góð kynni og fyrir
þann tíma sem þú hefur átt með
Jóa.
Þess óskum við og biðjum
Guð að taka vel á móti þér í nýj-
um heimkynnum.
Samúðarkveðjur til allra að-
standenda.
Gísli, Jóna og dætur.
Ragnheiður J.
Eggertsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Ég man þig vel er hátt ég hlæ
og hugraun engin sker.
Ég man þig vel er fundið fæ
að fallvölt gæfan er.
Ég man þig svo er sólin skín
með svásra geisla fjöld.
Ég man þig vel er dagur dvín
og dimman tekur völd.
Ég man þig alla ævistund
sem ár þín minning skín.
Ég man þig svo er síðasta blund
ég sofna – flyt til þín.
(G.P. Sigurbjörnsson)
Agnes (Agga systir).