Víkurfréttir - 23.04.1997, Blaðsíða 9

Menningararfleid Evrópu heillaði Ingunni Lilliendahl til náms í arkitektúr í Þýskalandi enda segist hún vilja hafa
áhrifá umhverfi sitt. Hún sagði Dagnýju Gísladóttur frá náminu, þjóðverjum og draumahúsinu.
Höllin i Stuttgart og torgid í midju
Königstralie sem er adal göngugatan í
Stuttgart. Myndin er tekin á kaffihúsi í
Könnigsbau,
fngunnjyjjs. framan Stadtsgallerie
í Stuttgart sem er þekkt fyrir hön-
nun sina. Breski arkitektirm
James-StertimrTéíknadisafnið
sem er ípost modernískum stíl.
Víkurfréttir

Ingunn Lilliendahl er dóttir hjó-
nanna Steingríms Lilliendahl og
Jóhönnu Jónsdóttur í Keflavík.
Hún er nú á fjórða ári í námi sínu í
arkitektúr í Stuttgart í Þýskalandi
og Ivkur því námi eftir þrjú ár.
Ingunn hefur alltaf frá því að hún
var unglingur haft mikinn áhuga á
byggingum og innanhússhönnun
og því fannst henni liggja beinast
við að fara í þetta nám.
„Eg vildi a.m.k. láta reyna á það
hvort þetta ætti við mig og ég sé ekki
eftir því í dag. Þetta fag er mjög skap-
andi og lifandi. Það er alltaf eitthvað
nýtt í gangi og það er svo ótalmargt
sem tengist þessu fagi. Mér finnst það
áhugaverðast auk þess sem ég hef
kannski möguleika á því seinna meir
að hafa áhrif á umhverfi mitt“, segir
Ingunn.
Þegar að Ingunn fór utan til náms
varð Þýskaland fyrir valinu.
„Ég setti mjög fljótlega stefnuna á
Evrópu sem hefur að geyma mikla
menningararfleið, öfugt við t.d.
Bandaríkin, og mér fannst því rökrétt-
ast að nema í því umhverfi.
Norðurlöndin kornu aldrei til greina
en ég var frá upphafi mjög spennt
fyrir Þýskalandi ekki síst af þeini
ástæðu að háskólamir þar þykja
sérstaklega góðir“.
Háskólinn sjálfur liggur í miðborg
Stuttgart og_________________—
það tekur Ingunni um 20 mínútur að
komast þangað í lest því hún býr í
einu úthverfanna. Að hennar sögn
þykir það ekki langur tími á þýskan
mælikvarða.
„í háskólanum em 22.000 nemendur
og þar af eru ca. 2.200 í arkitektúr
þannig að þetta er frekar stór skóli“,
segir Ingunn. „Námið sjálft tekur 12 -
14 annir og í dag er meðalnámstími
14,3 annir eða um sjö ár og skiptist
námsárið í tvær annir; vetrarönn og
sumarönn. Fyrstu fjórar annimar fara
í það að ljúka svokölluðu
„Vordiplomi" sem er einskonar BA
próf og eftir það tekur
„Hauptstudium“ við þar sem hinir
ýmsu kúrsar og verkefni eru í boði og
þá velur hver og einn fyrir sig“.
Að sögn Ingunnar er Vordiploma
erfiðasti tíminn í nántinu og eru þá
alltaf einhverjir sem detta út.
,JFyrstu tvö árin einkennast af
hópvinnu og það getur verið mjög
eifitt þegar allir eru stressaðir og
enginn er sammála urn það hvað á að
gera“, segir Ingunn og brosir út í
annað. „Núna er þetta orðið frjálsara
og margir kúrsar í boði en skólinn er
eimitt mikils metinn fyrir fjölbreytt
val“.
Viðlal: Dagný Gísladóttir
Myndir: Úr einkasafni
setjast þar að. Stuttgart er frekar róleg
borg með sína ca. 600.000 íbúa og er
hún alveg einstaklega vel staðsett
með tilliti til nágrannalandanna. Það
er svo stutt yfir í næstu lönd“, segir
Ingunn sem finnst lífsgildi Þjóðverja
önnur en íslendinga.
„Eftir því sem ég er lengur í
Þýskalandi þá finnst mér þjóðverj-
amir ólíkari okkur.
Hugsunarhátturinn er að mörgu leyti
öðmvísi og mér finnst lífsgildin vera
önnur. Þjóðverjar leggja mjög ríka
áherslu á góða menntun og lífsgæða-
kapphlaup þeirra einkennist af því að
koma sér í góða stöðu og eru fjölskyl-
duáætlanir látnar bíða á meðan".
Ingunn segist verða mikill Islending-
ur í sér við það að búa erlendis.
„Ég sakna fjölskyldunnar og vinanna
og landsins íheild sinni. Maður
verður mikill Islendingur í sér þegar
rnaður býr erlendis og þrátt fyrir að
margt mætti betur fara og veðráttan
sé eins og hún er þá held ég að héma
sé best að vera“, segir Ingunn en
íslendingar eru
duglegir að
halda hópinn í
Þýskalandi til
þess að slá á
verstu
heimþránna.
„íslend-
ingafélagið er
mjög virkt hér
í Stuttgart“,
segir Ingunn
og má sjá á svip hennar að þar hefur
margt skemmtilegt verið gert. „Það
eru um 100 Islendingar hér í Stuttgart
og nágrenni og höldum við t;d. stærs-
ta þorrablótið í Þýskalandi. A síðasta
þorrablóti spiluðu
Milljónamæringamir með Bogomil
Font og Stefáni Hilmarssyni fyrir
okkur og sóttu um 240 manns
skemmtunina. Fólk kom hvaðanæva
að þ.á.m. frá Prag ITékklandi, Sviss
og jafnvel París“, segir Ingunn.,,
Einnig höldum við vorgrill, jólaball
og hittumst þess fyrir utan einu sinni í
mánuði".
Ertu búin að hanna draumahúsið í
huganum?
„Ég er nú ekki ennþá farin að gera
mér stórar hugmyndir um hvemig
„Draumahúsið" á að vera en það
niætti standa einhverstaðar í ómeng-
aðri náttúrunni og ég myndi gjaman
vilja nota íslenskan efnivið".
•nig er að búa í Þvskalandi?
,£g kann mjög
fil vel við mig í
■ Þýskalandi þótt
Ka| ég gæli varla
hugsað mér að